Interinstitutioneel nummer

Met dank overgenomen van Europa Nu.

Het interinstitutionele nummer is een nummerreeks die binnen de Europese Unie1 toegekend wordt aan voorstellen voor regelgeving van de Europese Commissie2.

Binnen de Europese Unie worden nog een aantal andere nummerseries gebruikt. Iedere instelling heeft één of meerdere sets documenten met ieder een eigen nummering. Die reeksen komen niet overeen met elkaar of het interinstitutioneel nummer.

Hoe ziet het interinstitutionele nummer eruit?

Het interinstitutioneel nummer is als volgt opgebouwd:

jaar

/nummer

(code)

Zo heeft bijvoorbeeld het voorstel van de dienstenrichtlijn als interinstitutioneel nummer: 2004/0001(COD).

Het nummer telt altijd 4 cijfers. Nummers onder de 1000 worden - zoals in het voorbeeld hierboven - aangevuld met extra nullen.

Alternatieve schrijfwijze

Bovenstaande annotatie wordt het meest gebruikt voor het interinstitutionele nummer. Een andere vaker voorkomende schrijfwijze is:

code

jaar

/nummer

Hetgeen in de praktijk neerkomt op: COD 2004/0001.

Er zijn verder nog varianten waar de '()' weg wordt gelaten en wordt vervangen door een spatie, door een '/' of door een ':'. Het wisselen tussen gebruikte scheidingstekens komt in beide bovenstaande annotaties voor.

Dan zijn er ook varianten waar de extra nullen - indien nodig - niet worden toegevoegd.

In een enkel geval wordt de code helemaal weggelaten, hetgeen verwarring kan opleveren met het wetgevingsnummer3.

Voorheen werden alleen de laatste twee cijfers van het jaar gebruikt, maar dat is al langere tijd in onbruik geraakt. In oude documenten staan er soms nog wel interinstitutionele nummers met een tweecijferig jaartal.

Ieder interinstitutioneel nummer bevat een code. Die code verwijst naar de besluitvormingsprocedure die wordt gebruikt voor de behandeling van dat voorstel voor regelgeving.

 

ACC

Akkoordprocedure4

ACI

Besluiten binnen het interinstitutioneel akkoord5

APP / AVC

Instemmingsprocedure6

CNS

Raadplegingsprocedure7

COD

Gewone wetgevingsprocedure (voorheen: medebeslissingsprocedure)8

NLE

Niet-wetgevende procedure9

PRT

Sociaal protocol10

SYN

Samenwerkingsprocedure11

Ieder nummer is uniek. Het wordt aan een voorstel toegekend wanneer de Commissie dat voorstel naar de Raad12 en het Europees Parlement13 stuurt.

Interinstitutionele nummers en dossiers

Een nieuw voorstel waar een interinstitutioneel nummer aan wordt toegekend, is het begin van een dossier in de wetgevende database van de Europese Unie. In de wetgevende database staan bij een voorstel alle documenten die bij dat dossier horen, niet alleen het eerste document op basis waarvan het dossier is aangemaakt.

In sommige gevallen worden er in de wetgevende database nieuwe dossiers aangemaakt die onder een eerder toegekend interinstitutioneel nummer vallen. Dat komt voor bij aanvullingen of extra documentatie die bij een wetgevend voorstel horen, maar niet direct onder dat dossier zijn geschaard. Zo kreeg het voorstel voor een verordening inzake diergezondheid het interinstitutionele nummer 2013/0136(COD) toegekend. Het bijbehorende impact assessment is in de wetgevende database een apart dossier, maar heeft wel hetzelfde interinstitutionele nummer als het wetgevend voorstel. Bijna twee jaar later bracht de Commissie een document uit waar zij het standpunt van de Raad toelichtte in een mededeling aan het Europees Parlement. Ook dat werd een eigen dossier in de wetgevingsdatabase van de EU, maar kreeg hetzelfde interinstitutionele nummer als het originele voorstel.

Gerelateerde nummerreeksen

Zowel de Raad van Ministers als het Europees Parlement kennen eigen nummers toe aan documenten die zij van de Commissie ontvangen. De Commissie heeft een aantal nummerseries14 in gebruik waar vaak naar verwezen wordt, waarvan het COM-nummer15 het meest bekend is.


  • 1. 
    De Europese Unie (EU) is het belangrijkste samenwerkingsverband in Europa. De deelnemende landen hebben voor deze Unie een aantal organisaties opgericht waaraan zij een deel van hun eigen bevoegdheden hebben overgedragen. Dit zijn onder meer het Europees Parlement, de Europese Commissie, de Raad en het Europese Hof van Justitie.
     
  • 2. 
    Deze instelling van de Europese Unie kan worden beschouwd als het 'dagelijks bestuur' van de EU. De leden van de Europese Commissie worden 'Eurocommissarissen' genoemd. Elke Eurocommissaris is verantwoordelijk voor één of meerdere beleidsgebieden.
     
  • 3. 
    De Europese Unie kent nummers toe aan Europese wetgevende handelingen. Meestal wordt naast een nummer ook het soort wetgevende handeling vermeld waar het om gaat. Dit wetgevingsnummer is belangrijk; in officiële stukken in de Europese Unie wordt bij verwijzingen naar EU-wetgeving in principe gebruik gemaakt van dit nummer.
     
  • 4. 
    Deze procedure is één van de bijzondere wetgevingsprocedures die in de Europese Unie gebruikt worden. De akkoordprocedure wordt gebruikt bij het sluiten van veel internationale overeenkomsten. De akkoordprocedure slaat op de rol die de wetgevende instellingen van de EU, het Europees Parlement en de Raad van Ministers, spelen; die keuren een overeenkomst goed of af, maar hebben verder geen invloed op hoe een overeenkomst er uiteindelijk uit komt te zien.
     
  • 5. 
    Met dit type akkoord stellen de Raad van Ministers, het Europees Parlement en de Europese Commissie bestuurlijke kaders vast voor de Europese Unie. Het doel is de efficiëntie te verhogen en conflicten tussen de instellingen te voorkomen of beperken. Een interinstitutioneel akkoord kan bindend zijn, maar dat hoeft niet.
     
  • 6. 
    Deze procedure is één van de bijzondere wetgevingsprocedures die in de Europese Unie gebruikt worden. De instemmingsprocedure wordt bij enkele belangrijke besluiten gebruikt, en voor een aantal zaken waar de lidstaten meer controle over willen houden. Het woord instemming slaat op de rol van het Europees Parlement. Dat moet een voorstel goed- of afkeuren, maar mag geen wijzigingen aanbrengen.
     
  • 7. 
    Deze procedure is één van de bijzondere wetgevingsprocedures die in de Europese Unie gebruikt worden. De raadplegingsprocedure wordt vooral gebruikt voor politiek gevoelige zaken waar de verantwoordelijkheid voor beleid vooral bij de lidstaten zelf ligt, en waar de lidstaten het bij Europese besluitvorming unaniem eens over moeten zijn.
     
  • 8. 
    Deze procedure is de wetgevingsprocedure die standaard van toepassing is op alle besluitvorming in de Europese Unie, tenzij in de verdragen specifiek staat dat er een andere, bijzondere wetgevingsprocedure geldt. De procedure stond vóór de inwerkingtreding van het Verdrag van Lissabon eind 2009 bekend als de medebeslissingsprocedure. Kern van de procedure is dat zowel de Raad van Ministers als het Europees Parlement een beslissende stem hebben in het wetgevingsproces, én dat allebei de instellingen de mogelijkheid hebben om een voorstel aan te passen.
     
  • 9. 
    Veel regelgeving in de Europese Unie is algemeen van aard en moet nog verder worden uitgewerkt. Dat wordt gedaan via afgeleide regelgeving. Hoe deze afgeleide regelgeving wordt vastgesteld, is afhankelijk van één van de drie procedures die daarvoor van toepassing zijn. Bij het vaststellen van afgeleide regelgeving moet de Europese Unie binnen de kaders blijven die in de algemene, primaire wetgeving zijn vastgesteld. Desalniettemin kan het nog steeds om belangrijke besluiten gaan.
     
  • 10. 
    De Europese Commissie is verplicht om bij voorstellen op sociaal gebied de sociale partners bij de besluitvorming te betrekken. De rol van de sociale partners kan daarbij verder gaan dan alleen advisering: lidstaten kunnen besluiten om de uitwerking van bepaalde wet- en regelgeving in handen te leggen van de sociale partners. Hierin verschilt het sociaal protocol met andere procedures voor het vaststellen van afgeleide wetgeving. Het sociaal protocol is echter alleen mogelijk bij een beperkt aantal onderdelen van het sociaal beleid.
     
  • 11. 
    Deze besluitvormingsprocedure is opgeheven door het Verdrag van Lissabon.
     
  • 12. 
    In deze instelling van de Europese Unie (kortweg 'de Raad van Ministers' of nog korter 'de Raad' genoemd) zijn de regeringen van de 27 lidstaten van de EU vertegenwoordigd. De Raad oefent samen met het Europees Parlement de wetgevings- en begrotingstaak uit.
     
  • 13. 
    Het Europees Parlement (EP) vertegenwoordigt ruim 450 miljoen Europeanen en bestaat momenteel uit 720 afgevaardigden (inclusief voorzitter). Nederland heeft 31 zetels in het Europees Parlement. Het Europees Parlement wordt geacht een stem te geven aan de volkeren van de 27 landen die aan de Unie deelnemen, en vooral te letten op het belang van de Unie in zijn geheel.
     
  • 14. 
    De Europese Commissie kent nummers toe aan officiële documenten van de Europese Unie. De Commissie maakt onderscheid in een aantal typen documenten door middel van het toekennen van verschillende nummerseries. Het onderscheid is gebaseerd op het soort document en/of de instelling van de Unie van wie het document afkomstig is.
     
  • 15. 
    Het COM-nummer is een van de mogelijke nummerseries die door de Europese Commissie toegekend wordt aan officiële documenten van de Europese Unie. Het COM-nummer wordt gebruikt voor nieuwe wetsvoorstellen van de Europese Commissie, en voor een groot deel van alle officiële mededelingen en rapportages.