Commissie-Prodi (1999-2004)

Bron: European Commission Audiovisual Library

Deze Commissie trad op 17 september 1999 aan na het vervroegde aftreden van de Commissie-Santer¹. De termijn van de commissie liep op 1 november 2004 af, maar de commissie bleef aan tot 22 november. De voorzitter van de Commissie was de Italiaan Romano Prodi². VVD-politicus Frits Bolkestein³ was Eurocommissaris voor de interne markt en fiscale zaken.

De commissie nam initiatieven en bracht richtlijnen uit op het gebied van de bescherming van intellectueel eigendom, verdere hervorming van het landbouwbeleid en terugdringing van het broeikaseffect. Er kwam een richtlijn over veiligstelling van de biodiversiteit (Natura 2000-netwerk). Tijdens de zittingstermijn van deze commissie werd op 1 januari 2002 in twaalf EU-lidstaten de euro ingevoerd. In januari 2004 lanceerde commissaris Bolkestein de zogenaamde dienstenrichtlijn⁴, waardoor de interne markt moest worden opengesteld voor dienstverlening. Op 1 mei 2004 werden tien nieuwe commissarissen benoemd uit de landen die op die datum waren toegetreden tot de EU.

De Commissie-Prodi werd opgevolgd door de Commissie-Barroso I⁵. Aanvankelijk zou de nieuwe Commissie aantreden op 1 november 2004, maar het Europees Parlement verhinderde dat. Het Parlement was het niet eens met een aantal kandidaat-commissarissen en dreigde de nieuwe Commissie weg te sturen. Barroso trok zijn college van commissarissen in en kwam met een aantal nieuwe kandidaten. Op 18 november stemde het parlement in en op 22 november begon de nieuwe Commissie.

Op 1 mei 2004 werden tien nieuwe landen lid van de Europese Unie; zij leverden ook allen een eurocommissaris.

De macht van de Commissie-Prodi was groter dan die van haar voorgangers. In het begin van haar zittingsperiode werd het Verdrag van Amsterdam³⁹ van kracht. Besluitvorming binnen de EU werd gemakkelijker door meer gebruik te maken van stemmen met gekwalificeerde meerderheid. Verder werd er afgesproken om op het gebied van asiel- en immigratiebeleid meer supranationaal te beslissen.

Tijdens de zittingsperiode werd ook het Verdrag van Nice⁴⁰ van kracht. Het verdrag bevatte hervormingen van de regels binnen de EU om de toetreding van nieuwe lidstaten mogelijk te maken. Er werd onder andere afgesproken hoe groot de Europese Commissie was, de verdeling van zetels in het Europees Parlement en de stemverhoudingen binnen de Raad⁴¹.

Op 1 januari 2002 werd in twaalf van de vijftien EU-lidstaten de euro ingevoerd. Hierbij werd tevens het Groei- en Stabiliteitspact van kracht over de verplichting aan lidstaten om het begrotingstekort niet hoger dan 3 procent te laten oplopen.

Op 1 mei 2004 vond de grootste uitbreiding van de EU plaats, de zogenoemde 'eastern enlargement.' In één keer werden tien midden- en Oost-Europese landen lid van de Unie. Het ging om Cyprus⁴², Tsjechië⁴³, Estland⁴⁴, Hongarije⁴⁵, Letland⁴⁶, Litouwen⁴⁷, Malta⁴⁸, Slowakije⁴⁹, Polen⁵⁰ en Slovenië⁵¹.

• 1. 

  Deze Europese Commissie was in functie van 25 januari 1995 tot 16 september 1999. De Commissie werd op 15 maart 1999 echter demissionair, omdat het onder druk van het Europees Parlement opstapte. De Luxemburgse politicus Jacques Santer was tot 15 maart 1999 voorzitter. Na het ontslag van de gehele commissie bleef de Spaanse sociaaldemocraat Manuel Marín aan als interim-voorzitter. De Nederlandse CDA-politicus Hans van den Broek was Eurocommissaris voor betrekkingen met onder meer Midden- en Oost-Europa en Turkije, alsmede uitbreiding van de Europese Unie.
   
• 2. 

  Romano Prodi (1939) was van 1999 tot 2004 voorzitter van de Europese Commissie. Hij is van huis uit wetenschapper en was onder meer hoogleraar in Bologna, Trento en Harvard. In 1995 werd hij voorman van de centrumlinkse Olijf-coalitie, waarna hij in 1996-1998 premier was. Ook in 2006-2008 was hij minister-president van Italië. Prodi is nu voorzitter van de centrumlinkse Democratische Partij van Italië. Behalve met de invoering van de euro kreeg hij als commissievoorzitter te maken met onder meer de dienstenrichtlijn, de onderhandelingen over toetreding van Turkije en de aanpak van de klimaatproblematiek.
   
• 3. 

  Succesvolle en erudiete VVD-politicus, die zijn partij in 1994 en 1998 naar verkiezingsoverwinningen leidde. Afkomstig uit het bedrijfsleven (Shell) en uit hoofde van zijn functies lange tijd in het buitenland verblijvend. Was staatssecretaris van buitenlandse handel in het eerste kabinet-Lubbers en daarna een vooraanstaand VVD-Kamerlid. Volgde in 1988 Van Eekelen op als minister van Defensie en werd in 1990 politiek leider van de VVD, als tussentijdse opvolger van Voorhoeve. Bleef daarna, net als Romme (KVP) in de jaren vijftig, buiten het kabinet. Wist als geen ander het publieke debat te stimuleren door pittige uitspraken en plaatste het thema 'integratie' blijvend op de politieke agenda. In 1999-2004 Europees Commissaris voor de interne markt. Was daarna bijzonder hoogleraar in Delft en Leiden.
   
• 4. 

  Dankzij de Dienstenrichtlijn kunnen Europese eenmansbedrijven sinds 2009 bijna net zo eenvoudig hun diensten in andere EU-landen aanbieden als in eigen land. Het vrije verkeer van werknemers vormde één van de speerpunten van de interne markt. Met de invoering van de Dienstenrichtlijn is na vrij verkeer van personen, goederen en kapitaal ook vrij verkeer van diensten gerealiseerd.
   
• 5. 

  Deze Commissie trad op 22 november 2004* aan en bleef tot 10 februari 2010 in functie. De voorzitter van de Commissie was de Portugese politicus José Manuel Barosso. VVD-politica Neelie Kroes was Eurocommissaris voor mededinging.
   
• 6. 

  Michel Barnier (1951) werd in juli 2016 benoemd tot hoofd van de Brexit-onderhandelingen namens de Europese Commissie. Daarvoor was hij speciaal adviseur van de voorzitter van de Europese Commissie, Jean-Claude Juncker, op het gebied van Defensie en Veiligheidsbeleid. Barnier was in 1999-2004 lid van de Europese Commissie belast met regionaal beleid en in 2010-2014 belast met interne markt en diensten. In de periode daarvoor was hij tijdens het presidentschap van Mitterrand milieuminister in het kabinet-Balladur (1993-1995). Tijdens het presidentschap van Chirac was hij viceminister van Europese Zaken in het kabinet-Juppé (1995-1997) en in 2007-2009 was hij minister van Landbouw en Visserij in het kabinet-Fillon II. In 2009 werd Barnier tot lid van het Europees Parlement gekozen. Hij is lid van de centrumrechtse Les Républicains van voormalig president Sarkozy.
   
• 7. 

  Philippe Busquin (1941) was van 1999 tot 2004 lid van de Europese Commissie, belast met Onderzoek. Daarna werd hij Europarlementariër. Eerder was hij in het kabinet-Martens I minister van Nationale opvoeding (1980), in het kabinet-Eyskens minister van Binnenlandse Zaken (1981) en in het kabinet-Martens II minister van Sociale Zaken (1988-1992). Hij is lid van de Parti Socialiste, de Waalse sociaaldemocratische partij.
   
• 8. 

  David Byrne (1947) was van 1999 tot 2004 lid van de Europese Commissie, Gezondheid en Consumentenbescherming. Eerder bekleedde hij diverse juridische functies. Hij zetelde in een groep belast met de herziening van de Ierse grondwet en was lid van het internationaal arbitragehof ICC in Parijs.
   
• 9. 

  Anna Diamantopoulou (1959) was van 1999 tot 2004 lid van de Europese Commissie, belast met werkgelegenheid en sociale zaken. Sinds maart 2012 is zij minister voor Economische Ontwikkeling van Griekenland, daarvoor was zij ruim twee jaar minister van Onderwijs. Eerder was zij staatssecretaris van ontwikkeling (privatisering, industriële herstructurering) in het kabinet-Simitis (1996-1999) en lid van het Griekse parlement voor PASOK, de Griekse socialistische partij.
   
• 10. 

  Franz Fischler (1946) was van 1995 tot 2004 lid van de Europese Commissie, belast met landbouw en plattelandsontwikkeling. Na zijn herverkiezing als eurocommissaris in 1999 werd zijn portefeuille aangevuld met visserij. Eerder was hij minister van landbouw in de kabinetten-Waldheim en -Klestil (1989-1994). Hij is lid van de -VP, de Oostenrijke christendemocratische partij.
   
• 11. 

  Neil Kinnock (1942) is een uit Wales afkomstige sociaaldemocraat. Hij was negen jaar (1983-1992) leider van de Labourpartij. Kinnock was van 1995 tot 2004 lid van de Europese Commissie. Van 1995 tot 1999 was hij belast met vervoer (inclusief transeuropese netwerken). Vanaf 1999 was hij vicevoorzitter van de Commissie en belast met administratieve hervorming. Als Commissaris vervoer trachtte hij onder meer rekeningrijden voor vrachtwagens in te voeren ter vervanging van tolheffingen en vignetten. In 2000 kwam hij met voorstellen voor betere financiële controle op de Europese instellingen en voor het tegengaan van mismanagement.
   
• 12. 

  Pascal Lamy (1947) was van 1999 tot 2004 lid van de Europese Commissie, belast met handel. Eerder was hij was hij tijdens het presidentschap van Mitterrand adviseur van Jacques Delors, destijds minister van Economie en Financiën (1981-1983) en lid van het bureau van de Franse premier Pierre Mauroy (1983-1984). Van 1985 tot 1994 was Lamy hoofd van het Bureau van de voorzitter van de Europese Commissie, Jacques Delors. Ook was hij van 2005- 2013 directeur-generaal van de WTO. Lamy is lid van de Franse Socialistische Partij.
   
• 13. 

  Erkki Liikanen (1950) was van 1999 tot 2004 lid van de Europese Commissie. Van 1995 tot 1999 was hij belast met begroting, personeelsbeleid en algemeen beheer, vertaling en informatica. Keerde in 1999 terug als eurocommissaris ondernemingsbeleid en informatiemaatschappij. Eerder was hij tijdens het presidentschap van Koivisto minister van Financiën in het kabinet-Holkeri. Liikanen is lid van de Finse sociaaldemocratische partij.
   
• 14. 

  Ignacia Loyola de Palacio (1950-2006) was van 1999 tot 2004 lid en vicepresident van de Europese Commissie, belast met transport, energie en de relaties met het Europees Parlement. Eerder was zij in het kabinet-Aznar minister van landbouw, visserij en voedselvoorziening. Zij was lid van de conservatieve Volkspartij.
   
• 15. 

  Mario Monti (1943) was van 16 november 2011 tot 28 april 2013 minister-president van Italië. Hij leidde een kabinet van technocraten en was tevens minister van Financiën en Economische Zaken. Monti was van 1995 tot 2004 lid van de Europese Commissie. Van 1995 tot 1999 was hij belast met interne markt, en van 1999 tot 2004 met mededinging. Eerder was hij hoogleraar economie aan de universiteiten van Turijn en Milaan en werkzaam in diversie Italiaanse overheidscommissies inzake economische vraagstukken. Als EU-commissaris kreeg hij bekendheid door zijn strijd met Microsoft over schending van de mededingingsregels. Hij is president van de Bocconi-universiteit in Milaan.
   
• 16. 

  Poul Nielson (1943) was van 1999 tot 2004 lid van de Europese Commissie, belast met ontwikkeling en humanitaire hulp. Eerder was hij in het kabinet-Anker Jörgensen II minister van energie (1979-82) en in het kabinet-Poul Nyrup Rasmussen minister van ontwikkelingssamenwerking (1994-1999). Hij is lid van de Deense sociaaldemocratische partij.
   
• 17. 

  Chris Patten (1944) was van 1999 tot 2004 lid van de Europese Commissie, belast met externe betrekkingen. Eerder was hij in het kabinet-Thatcher achtereenvolgens staatssecretaris voor Noord-Ierland (1983-1985), onderminister van onderwijs en wetenschap (1985-1986), minister van ontwikkeling van overzeese gebiedsdelen (1986-1989) en minister van milieubeheer (1989-1990). In 1990-1992 was hij voorzitter van de Conservatieve Partij. Patten was daarna gouverneur van Hongkong (1992-97) en begeleidde de soevereiniteitsoverdracht van deze voormalige kroonkolonie naar China.
   
• 18. 

  De Luxemburgse Viviane Reding (1951) was van 1 juli 2014 tot 1 september 2018 lid van het Europees Parlement voor de christendemocraten. Mevrouw Reding was van van 1999 tot 2014 lid van de Europese Commissie. In de Commissie-Barroso II was zij vicevoorzitter en eurocommissaris voor justitie en burgerrechten. In de Commissie-Prodi (1999-2004) was zij commissaris voor onderwijs, cultuur, jeugdzaken, media en sport. In de Commissie-Barroso I (2004-2010) was zij belast met informatiemaatschappij en media. Mevrouw Reding was eerder al eens lid van het Europees Parlement (1989-1999), en ze was lid van de Luxemburgse volksvertegenwoordiging (1979-1989).
   
• 19. 

  Michaele Schreyer (1951) was van 1999 tot 2004 lid van de Europese Commissie, belast met begroting. Eerder was zij namens de Groenen lid van het parlement van Berlijn (1991-99). Daarnaast verrichte ze wetenschappelijk onderzoek op het gebied van de economie, onder meer voor de fractie van de Groenen in de Duitse Bondsdag.
   
• 20. 

  Pedro Solbes (1942) was van 1999 tot 2004 lid van de Europese Commissie, belast met economische en monetaire zaken. Als commisielid had hij veel bemoeienis met de invoering van de euro per 1 januari 2002. In de kabinetten-González was Pedro Solbes minister van landbouw, visserij en voedselvoorziening (1991-1993) en minister van economie en financiën (1993-1996). In 2004-2009 was hij vicepremier in het kabinet-Zapatero. Solbes is lid van de Spaanse sociaaldemocratische partij.
   
• 21. 

  Günter Verheugen (1944) was in de periode 1999-2010 lid van de Europese Commissie. In de Commissie-Prodi (1999-2004) was hij belast met de voorbereiding voor de uitbreiding van de Europese Unie per 1 mei 2004 met tien nieuwe lidstaten. In de Commissie-Barroso I (2004-2010) was hij vicevoorzitter belast met Ondernemingen en Industrie, met een speciale nadruk op ruimtevaart, defensie, de automobiel-industrie en biotechnologie; en op het verminderen van de bureaucratische lasten van EU-regelgeving voor Europese bedrijven. Eerder was hij in het kabinet-Schröder staatssecretaris van Buitenlandse Zaken (1998-1999) en lid van het partijbestuur van de SPD (1993-1995).
   
• 22. 

  António Vitorino (1957) was van 1999 tot 2004 lid van de Europese Commissie, belast met justitie en binnenlandse zaken. Hij was in het kabinet-Mário Soares staatssecretaris voor parlementaire zaken (1984-1985) en in het kabinet-Cavaco Silva staatssecretaris voor bestuur en justitie van Macao (1986-1987). In het kabinet-Guterres was hij minister van defensie en tevens vicepremier (1995-1997). Verder was hij onder meer lid van het Constitutionele Hof van Portugal en hoogleraar. Vitorino is lid van de Portugese sociaaldemocratische partij.
   
• 23. 

  Margot Wallström (1954) was in 1999-2004 eurocommissaris voor Milieuzaken. Zij was daarna ruim vijf jaar vicevoorzitter van de Europese Commissie, belast met de voorlichting van het beleid naar de Europese Burgers. Eerder was zij minister van burgerzaken (1988-1991), minister van cultuur (1994-1996), en minister van sociale zaken (1996-1998). Mevrouw Wallström is lid van de Zweedse sociaaldemocratische partij. Van oktober 2014 tot september 2019 was zij minister van Buitenlandse Zaken.
   
• 24. 

  Stavros Dimas (1941) was in 2004-2010 lid van de Europese Commissie belast met milieuzaken. Daarvoor was hij een half jaar eurocommissaris voor Sociale Zaken en Werkgelgenheid. In november 2011-mei 2012 was hij minister van Buitenlandse Zaken in het kabinet-Papademos. Eerder was hij advocaat voor een firma in Wall Street. Tussen 1977 en 1991 bekleedde hij diverse ministersposten in Griekenland. Dimas is lid van de centrumrechtse partij Nea Dimokratia.
   
• 25. 

  De Spanjaard Joaquín Almunia (1948) was in 2004-2014 lid van de Europese Commissie. In de Commissie-Barroso I (2004-2010) was hij belast met economische en monetaire zaken en in de commissie-Barroso II met mededinging. Hij bekleedde tussen 1982 en 1991 ministersposten in de socialistische regering van Felipe Gonzales. In 1997 werd Almunia partijleider van de PSOE (de Spaanse sociaaldemocratische partij), maar hij verloor in 2000 de verkiezingen van José Maria Aznar's Partido Popular.
   
• 26. 

  Jacques Barrot (1937) was lid en vicepresident van de Europese Commissie. Van mei 2008 tot en met februari 2010 was hij belast met justitie, vrijheid en veiligheid. Daarvoor was hij (november 2004-mei 2008) belast met transport. Van april tot oktober 2004 was hij eurocommissaris voor regionaal beleid. Van 1974 tot 1981, en van 1995 tot 1997 was hij diverse malen lid van de Franse regering als minister en staatssecretaris. Van 2002 tot 2004 was hij voorzitter van Chirac's politieke Groep UMP in het Franse parlement.
   
• 27. 

  De Fin Olli Rehn (1962) was van juli 2004 tot juni 2014 lid van de Europese Commissie. In de Commissie-Barroso II was hij belast met economische en monetaire zaken. In de commissie-Barroso I (2004-2010) was hij verantwoordelijk voor de betrekkingen met de kandidaat-lidstaten en zaken betreffende de uitbreiding van de Europese Unie. Eerder was hij lid van het Finse parlement en werkte hij bij de Europese Commissie in Brussel. Na zijn aftreden als Eurocommissaris was hij lid van het Europees Parlement en van de Riksdag en minister van Economische Zaken (2015-2017). Sinds 12 juli 2018 is hij president van de Finse centrale bank.
   
• 28. 

  Louis Michel (1947) was van november 2004 tot juli 2009 lid van de Europese Commissie, belast met ontwikkelingssamenwerking en humanitaire hulp. In 2004 maakte hij korte tijd deel uit van de Commissie-Prodi. Daarvoor was hij onder meer leraar en burgemeester van Jodoigne, Kamerlid en senator, en minister van Buitenlandse Zaken en vicepremier. Michel is lid van Waalse liberale partij. Van 2009 tot 2019 was hij lid van het Europees Parlement.
   
• 29. 

  Péter Balázs was van mei tot oktober 2004 lid van de Europese Commissie namens Hongarije. Hij werkte als diplomaat en was hoogleraar en staatssecretaris. In 2009-2010 was hij minister van Buitenlandse Zaken.
   
• 30. 

  Joe Borg (1952) was van mei 2004 tot februari 2010 lid van de Europese Commissie In de commissie-Barroso I was hij belast met visserij-aangelegenheden. Daarvoor was president van de Centrale Bank van Malta en minister van Buitenlandse Zaken van Malta. Hij is lid van de christendemocratische partij van Malta.
   
• 31. 

  Jan Figel' (1960) was in november 2004-oktober 2009 lid van de Europese Commissie. In de commissie-Barroso I was hij belast met de portefeuille onderwijs, training, cultuur en (tot 2007) talen. Daarvoor was hij namens Slowakije onderhandelaar bij de Europese Commissie voor de toetreding van dat land. Hij is lid van de Slowaakse christendemocratische partij. In 2009-2012 was hij voorzitter van die partij, minister van verkeer, bouw en regionale ontwikkeling en vicepremier.
   
• 32. 

  Dalia Grybauskaite (1956) was van mei 2004 tot juni 2009 lid van de Europese Commissie. In 2009-2019 was zij president van Litouwen. In de commissie-Barroso (vanaf november 2004) was zij belast met financiële programmering en het budget. Daarvoor speelde zij een belangrijke rol bij de onderhandelingen over toetreding van Litouwen tot de EU en was zij minister van Europese Zaken.
   
• 33. 

  Danuta Hübner (1948) is sinds 2009 lid van het Europees Parlement. Zij maakt deel uit van de christendemocratische fractie. Ze was van mei 2004 tot juli 2009 lid van de Europese Commissie. In de Commissie-Barroso (vanaf november 2004) is zij belast met regionaal beleid. Daarvoor was zij hoogleraar economie en minister van Europese Zaken van Polen.
   
• 34. 

  De Est Siim Kallas (1948) was in 2004-2014 lid van de Europese Commissie. In de Commissie-Barroso I hield hij zich bezig met administratieve zaken, financieel toezicht en de aanpak van fraude met EU-gelden. In de Commissie-Barroso II had hij de portefeuille vervoer. Daarvoor was hij minister-president van Estland. Hij is lid van de centrumrechtse Hervormingspartij van Estland.
   
• 35. 

  Sandra Kalniete was in 2004 lid van de Europese Commissie namens Letland. Daarvoor was zij minister van Buitenlandse Zaken, de eerste na de afscheiding van Rusland. Als medeoprichtster van het Letse Volksfront speelde zij een belangrijke rol in de onafhankelijkheid van Letland. Sinds 2014 is zij lid van het Europees Parlement (lid van de christendemocratische fractie).
   
• 36. 

  Markos Kyprianou (1960) was van mei 2004 tot eind februari 2008 lid van de Europese Commissie. In de commissie-Barroso was hij belast met gezondheid en (tot 2007) consumentenbescherming. Daarvoor was hij minister van Financiën in Cyprus. In 2008-2011 was hij minister van Buitenlandse Zaken. Kyprianou is lid van de liberale partij.
   
• 37. 

  De Sloveen Janez Potocnik (1958) was in 2004-2014 lid van de Europese Commissie. Van mei tot oktober 2004 was hij als lid van de Commissie-Prodi betrokken bij de uitbreiding van de Europese Unie, in de Commissie-Barroso I hield hij zich bezig met wetenschap en onderzoek en in de Commissie-Barroso II was hij belast met milieu. Eerder was hij minister van Europese Zaken in Slovenië. Potocnik is lid van de Sloveense liberale partij.
   
• 38. 

  Pavel Telicka (1965) was lid van de Europese Commissie, belast met gezondheid en consumentenzaken. Daarvoor was hij ambassadeur van de Tsjechische regering bij de Europese Unie. In 2014 werd hij lid en in 2017 vice-president van het Europees Parlement voor de liberalen. Hij was tussen 2017 en 2019 ondervoorzitter van de ALDE-fractie.
   
• 39. 

  Dit Europese verdrag, waarover de Europese Raad het in juni 1997 eens werd na twee jaar onderhandelen, maakte de weg vrij voor de start van het uitbreidingsproces van de Europese Unie.
   
• 40. 

  Dit Europese verdrag heeft institutionele hervormingen mogelijk gemaakt die met het oog op de uitbreiding van de Europese Unie met de tien landen in het oosten en zuiden van Europa noodzakelijk waren. Het Verdrag van Nice is op 1 februari 2003 in werking getreden.
   
• 41. 

  In deze instelling van de Europese Unie (kortweg 'de Raad van Ministers' of nog korter 'de Raad' genoemd) zijn de regeringen van de 27 lidstaten van de EU vertegenwoordigd. De Raad oefent samen met het Europees Parlement de wetgevings- en begrotingstaak uit.
   
• 42. 

  De Republiek Cyprus ligt op een eiland in het oosten van de Middellandse zee. Op het eiland ligt ook de Turkse republiek van Noord-Cyprus. Het land werd in 1960 onafhankelijk, nadat het in 1925 een Britse kroonkolonie was geworden. De Republiek Cyprus is sinds 1 mei 2004 lid van de Europese Unie.
   
• 43. 

  De Tsjechische Republiek is een land in Centraal-Europa. Het land grenst aan Duitsland, Polen, Slowakije en Oostenrijk. De huidige minister-president is Petr Fiala.
   
• 44. 

  Estland is het kleinste en meest noordelijke van de drie Baltische staten in noordoost-Europa. Het land heeft ongeveer 1.500 eilanden, waarvan de twee grootste, Saaremaa en Hiiumaa, gelegen zijn in de Baltische zee ten westen van het Estlandse vasteland. Ten oosten grenst Estland aan Rusland en ten zuiden aan Letland. Het land is een republiek met een parlementair stelsel, met een president als staatshoofd en een premier, die aan het hoofd staat van de regering. De huidige president van Estland is Kersti Kaljulaid, die in oktober 2016 verkozen werd door het Estse parlement, de Riigikogu. In datzelfde jaar werd de sociaal-liberale Jüri Ratas premier van Estland. Hij werd in maart 2019 opnieuw benoemd.
   
• 45. 

  De republiek Hongarije is een land in Centraal-Europa. Het land grenst aan Slovenië, Kroatië, Servië, Roemenië, Oekraïne, Slowakije en Oostenrijk. Het land is sinds 1 mei 2004 lid van de Europese Unie.
   
• 46. 

  De republiek Letland is een land in Noordoost-Europa. Het land grenst aan Estland, Litouwen, Rusland en Wit-Rusland. Letland ligt aan de Oostzee, als middelste van de drie Baltische staten.
   
• 47. 

  De Republiek Litouwen is een land in Noordoost-Europa, het maakt deel uit van de Baltische staten. Het land grenst aan Rusland, Letland, Polen en Wit-Rusland. Op 1 mei 2004 werd Litouwen lid van de Europese Unie. De hoofdstad van het land is Vilnius. Het geografische centrum van het continent Europa ligt in het Litouwse dorp Bernotai.
   
• 48. 

  De Republiek Malta, dat het gelijknamige eiland en de eilanden Gozo en Comino in de Middellandse Zee omvat, behoort sinds 1 mei 2004 tot de Europese Unie. Malta wordt sinds 2013 bestuurd door de centrumlinkse Partit Laburista (de arbeiderspartij). In 2020 trad premier Joseph Muscat af vanwege een politieke crisis naar aanleiding van de moord op een journaliste. Hij werd opgevolgd door Robert Abela.
   
• 49. 

  De Republiek Slowakije is één van de jongste landen ter wereld. Het is gesticht in 1993 toen het zich afscheidde van Tsjecho-Slowakije. Sinds 1 mei 2004 maakt het land deel uit van de Europese Unie. Tot 1989 was Tsjecho-Slowakije een communistische staat in de invloedssfeer van de Sovjet-Unie. Sinds mei 2023 is Ludovit Ódor de interim-premier van Slowakije. Hij volgt Eduard Heger op die premier werd in april 2021, maar twee jaar later aftrad nadat meerdere ministers waren opgestapt. Vanaf december 2022 was dit kabinet na een aangenomen motie van wantrouwen al een interim-kabinet met beperkte bevoegdheden.
   
• 50. 

  De Republiek Polen maakte sinds de val van het communisme in Oost-Europa in 1989 een democratische ontwikkeling door. Het overwegend katholieke land trad per 1 mei 2004 toe tot de Europese Unie. Van 2007 tot 2015 regeerde een coalitie met twee katholieke (conservatief-liberale) partijen. Sinds 2015 regeert een conservatief-nationalistisch kabinet. De partij Recht en Rechtvaardigheid (PiS) won in oktober van dat jaar de verkiezingen en nam de macht over. Sinds december 2017 is Mateusz Morawiecki minister-president. Ook de president, Andrzej Duda, komt uit deze partij. Bij de parlementsverkiezingen van oktober 2019 behield PiS de meerderheid.
   
• 51. 

  Slovenië ligt aan de zuidrand van de Alpen. Op 1 mei 2004 trad Slovenië toe tot de Europese Unie. Bij de parlementsverkiezingen van 25 april 2022 verloor de partij van minister-president Janez Jansa veel stemmen en werd de partij van een politieke nieuwkomer, Robert Golob, de grootste in het parlement. Op 25 mei 2022 werd Robert Golob door het parlement verkozen tot nieuwe minister-president van Slovenië.
   
• 52. 

  Deze instelling van de Europese Unie kan worden beschouwd als het 'dagelijks bestuur' van de EU. De leden van de Europese Commissie worden 'Eurocommissarissen' genoemd. Elke Eurocommissaris is verantwoordelijk voor één of meerdere beleidsgebieden.