70 jaar Europees Parlement: van schaap in wolfskleren naar onmisbare schakel bij wetgeving

DEN HAAG (PDC) - In 1952 werd met het Verdrag van Parijs een Gemeenschappelijke Vergadering van "vertegenwoordigers van het volk" opgericht. Vandaag, 70 jaar later, staat deze organisatie bekend als het Europees Parlement¹. Door de jaren heen is er veel verandert aan het Europees Parlement: van de bevoegdheden tot aan de manier waarop de zetels worden gevuld. Eén ding is hetzelfde gebleven: het Europees Parlement vertegenwoordigt de stem van de bevolking van de EU.

Voor het 70-jarig bestaan van het Europees Parlement heeft de redactie van Europa-Nu een overzicht gemaakt van de belangrijkste momenten en mijlpalen: hoe is het Europees Parlement geworden wat het nu is?

In 1952 werd met het Verdrag van Parijs² de Europese Gemeenschap voor Kolen en Staal³ (EGKS) opgericht, en in het kader van dat Verdrag wordt ook de 'Vergadering' in het leven geroepen. Na de oprichting van de Europese Economische Gemeenschap⁴ en de Europese Gemeenschap voor Atoomenergie⁵ in 1957 werd de Gemeenschappelijke Vergadering van de EGKS uitgebreid tot alle drie de gemeenschappen. In 1958 kwam deze Vergadering voor het eerst bijeen als de Europese Parlementaire Vergadering, onder leiding van voorzitter Robert Schuman⁶. Leden werden aangewezen door nationale parlementen, maar zaten daar niet gegroepeerd per land maar volgens politieke overtuiging zoals nu nog steeds het geval is. Later, in 1962, zal de Vergadering zichzelf ook het Europees Parlement gaan noemen, al wordt dit pas in 1987 officieel bekrachtigd.

In 1975 neemt het Europees Parlement een document aan, geschreven door Tweede Kamerlid Schelto Patijn⁷, dat als basis dient voor de eerste Europese verkiezingen. Vier jaar later vinden er dan voor het eerst verkiezingen plaats voor het Europees Parlement; de eerste internationale verkiezingen in de geschiedenis. Er werden destijds 410 leden verkozen. Dat is zo'n 300 minder dan dat er inmiddels in het Europees Parlement zitten (705).

In 1975 werden er ook stappen gezet richting het vergroten van de invloed van het Europees Parlement. Tot die tijd had het Parlement toch voornamelijk een adviserende taak. Maar in dat jaar kreeg het Parlement de bevoegdheid om de ontwerpbegroting van de Raad⁸ te wijzigen of zelfs in haar geheel af te wijzen. Vijf jaar later deed het Europees Parlement dit dan ook voor het eerst, toen de Gemeenschapsbegroting voor 1980 werd verworpen.

Een volgende stap werd gezet in 1986, na de verdragswijziging die bekendstaat als de Europese Akte⁹. Met deze wijziging werd het Europees Parlement betrokken bij het algemene wetgevingsproces in de vorm van een samenwerkingsprocedure, die voornamelijk voor wetgeving met over de gemeenschappelijke markt werd gebruikt. Ook kreeg het Parlement een veto over overeenkomsten die door de Raad met nieuwe lidstaten over hun toelating tot de EU worden gesloten.

De grootste uitbreiding van de macht van het Europees Parlement kwam in 1993, met de inwerkingtreding met het Verdrag van Maastricht¹⁰. Met dit verdrag verkreeg het Europees Parlement op een aantal beleidsterreinen de positie van medewetgever naast de Raad. Op grond van de medebeslissingsprocedure is goedkeuring van zówel de Raad als het Europees Parlement vereist voordat een wetgevingsbesluit kan worden vastgesteld.

Deze versterking van de rol van het Parlement als medewetgever werd verder doorgetrokken met het Verdrag van Amsterdam¹¹ in 1999 en het Verdrag van Nice¹² in 2003. Met deze verdragen werd het aantal terreinen waar het Europees Parlement fungeert als medewetgever vergroot.

Met het meest recente verdrag, het Verdrag van Lissabon¹³, is de positie van het Europees Parlement alleen maar verder versterkt. Het aantal terreinen waar het Parlement medezegging nam toe en omvat sindsdien onder meer landbouw, handelsbeleid, en enkele politiek gevoelige zaken op het gebied van justitie, veiligheid en vrijheid, zoals asiel, migratie en grensbewaking.

Ook kreeg het Europees Parlement met dit verdrag de mogelijkheid om meer invloed uit te oefenen op de samenstelling van de Europese Commissie¹⁴. Het Parlement was al bevoegd om de Commissie naar huis te sturen als het vertrouwen weg is, maar daarnaast moet het Parlement nu ook de gehele samenstelling van een Commissie goedkeuren. De bevoegdheid om de Commissie in zijn geheel weg te sturen had het Europees Parlement overigens enkele jaren eerder al eens met succes gedreigd te gebruiken: in 1999 stapte de Commissie-Santer in geheel op na aankondiging dat het Parlement van plan was deze bevoegdheid uit te oefenen.

Door de jaren heen zijn er steeds meer landen lid geworden van de EU en daarmee was het aantal zetels van het Europees Parlement ook opgelopen tot 751. Dit is in het Verdrag van Lissabon ook vastgesteld als het maximum aantal zetels dat het Parlement kan hebben. Sinds 2020 is het aantal zetels echter weer gezakt naar 705. De reden hiervoor was het vertrek van het Verenigd Koninkrijk. Vanwege de Brexit¹⁵ moesten de zetels van het Europees Parlement opnieuw verdeeld worden. Uiteindelijk werden 27 zetels herverdeeld over landen (zo kreeg Nederland er drie zetels bij), en wordt de rest van de 73 zetels die het VK had in reserve gehouden voor eventuele toekomstige lidstaten.

Nederland is al sinds 1952 vertegenwoordigd in het Europees Parlement. Op 7 juni 1979 vonden er in Nederland voor het eerst ook verkiezingen plaats voor het Europees Parlement. Hierbij kwam 58% van de Nederlandse kiesgerechtigde bevolking opdagen; een percentage dat daarna nooit meer geëvenaard is. Het CDA werd de grootste partij met 35% van de stemmen, gevolgd door PvdA met 30%. Door de jaren heen zijn steeds meer Nederlandse partijen zich kandidaat gaan stellen bij de Europese verkiezingen. Waar in 1979 maar vier partijen zetels haalden, zitten er nu tien partijen namens Nederland in het Europees Parlement.

In 1973 was er voor het eerst een Nederlandse voorzitter van het Europees Parlement: VVD'er Cornelis Berkhouwer¹⁶. Hij vervulde deze positie tot 1975. In deze tijd werden de leden van het Parlement nog niet rechtstreeks verkozen. Enkele jaren later, na de eerste verkiezingen van het Europees Parlement, werd politicus voor de PvdA Piet Dankert¹⁷ voorzitter van het Europees Parlement. Ook hij deed dit twee jaar, tot 1984. Sindsdien heeft Nederland geen voorzitter meer geleverd, al zijn kandidaten wel vaker naar voren geschoven. In 2021 was CDA-Europarlementariër Esther de Lange¹⁸ nog in de running, maar moest ze haar Maltese partijgenoot Roberta Metsola¹⁹ voor laten gaan.

Het Europees Parlement vergadert zowel in Brussel als Straatsburg. Maandelijks worden mens en materieel tussen beide steden verplaatst en daarom wordt er ook wel gesproken van het 'maandelijkse verhuiscircus' van het Europees Parlement. Dit zorgt voor hoge kosten en een hoop irritatie, maar discussies over het aanpassen hiervan zitten muurvast: om dit aan te passen is een verdragswijziging nodig en de kans op de vereiste unanimiteit van lidstaten is klein omdat Frankrijk zich hiertegen verzet.

Naast Straatsburg en Brussel heeft het Europees Parlement ook nog een vestiging in Luxemburg. Op deze locaties samen werken zo'n 8.000 mensen, waarvan het grootste deel in Brussel. Om deze reden heeft Brussel dan ook de voorkeur over Straatsburg als vaste locatie. Onder deze ruim 8.000 werknemers valt ook de groep tolken. Europarlementariërs hebben het recht om in hun eigen taal te spreken. Om dit te realiseren zijn er zo'n 275 tolken in dienst van het Europees Parlement, zodat alle 24 officiële talen van de EU gesproken kunnen worden.

Ter ere van 70 jaar Europees Parlement heeft het Parlement zelf een video gemaakt over '70 jaar Europese democratie in actie', waarbij verschillende mijlpalen van de afgelopen jaren langskomen.

Op dinsdag 22 november viert het Europees Parlement tijdens een speciale ceremonie dit mijlpaal ook. Deze viering is live te volgen vanaf half 12. Tijdens deze ceremonie wordt stilgestaan bij de historische en wetgevende verwezenlijkingen van de afgelopen 70 jaar.

• 1. 

  Het Europees Parlement (EP) vertegenwoordigt ruim 450 miljoen Europeanen en bestaat momenteel uit 720 afgevaardigden (inclusief voorzitter). Nederland heeft 31 zetels in het Europees Parlement. Het Europees Parlement wordt geacht een stem te geven aan de volkeren van de 27 landen die aan de Unie deelnemen, en vooral te letten op het belang van de Unie in zijn geheel.
   
• 2. 

  Het Verdrag tot oprichting van een Europese Gemeenschap voor Kolen en Staal (EGKS-Verdrag of Verdrag van Parijs) werd in 1951 gesloten door zes landen: België, Duitsland, Frankrijk, Italië, Luxemburg en Nederland. Het werd in 1952 van kracht. De EGKS vormde zich tot de voorloper van de latere Europese Unie.
   
• 3. 

  Dit verdrag regelde de gemeenschappelijke controle over de zware industrie en mijnbouw in zes Europese landen: de Beneluxlanden, Duitsland, Frankrijk en Italië. Het in augustus 1952 ondertekende verdrag was een eerste stap naar Europese integratie. De EGKS had een Hoge Autoriteit die als supranationaal college fungeerde en een eigen parlement, bestaande uit parlementariërs uit de lidstaten.
   
• 4. 

  De Europese Economische Gemeenschap (EEG) is de voorloper van de huidige Europese Unie. De EEG werd in 1957 door middel van het Verdrag van Rome opgericht om de samenwerking tussen de landen in Europa te bevorderen. Daarmee moest tevens voorkomen worden dat deze landen opnieuw met elkaar in oorlog zouden raken. De EEG telde oorspronkelijk zes lidstaten: België, Frankrijk, Italië, Luxemburg, Nederland en toenmalig West-Duitsland. Tussen de deelnemende lidstaten ontstond geleidelijk een gemeenschappelijke markt: de interne handelstarieven op veel producten werden verwijderd.
   
• 5. 

  De Europese gemeenschap voor Atoomenergie (EGA) of Euratom is opgericht om de onderzoeksprogramma's voor ontwikkeling en vreedzaam gebruik van kernenergie van de lidstaten op elkaar af te stemmen. Tegenwoordig ligt het accent vooral op het verzamelen van de benodigde kennis, infrastructuur en financiering, zodat de continuïteit van de energievoorziening en de veiligheid voor de bevolking zijn gewaarborgd.
   
• 6. 

  Uit Elzas-Lotharingen afkomstige advocaat, parlementslid en Frans minister, die een leidende rol speelde bij de Europese eenwording. Als inwoner van een gebied dat centraal stond in drie oorlogen tussen Frankrijk en Duitsland was hij na 1945 doordrongen van de noodzaak om tot samenwerking te komen tussen beide landen. In 1950 kondigde hij als minister van Buitenlandse Zaken, in een naar hem genoemde verklaring, het Plan-Monnet aan, dat de aanzet gaf tot oprichting van de Europese Gemeenschap voor Kolen en Staal. Was later enkele jaren voorzitter van het Europees Parlement.
   
• 7. 

  Regent moderne stijl van PvdA-huize uit een bestuurdersfamilie. Achtereenvolgens Tweede Kamerlid, Commissaris van de Koningin in Zuid-Holland en burgemeester van Amsterdam. Was als Kamerlid een warm pleitbezorger van Europese samenwerking en ontwierp een regeling voor rechtstreekse verkiezing van het Europees Parlement. Speelde verder een belangrijke rol bij de debatten over de Grondwetsherziening van 1983. Krachtige burgemeester van Amsterdam, die met voortvarendheid de drugsoverlast bestreed. Wist, ondanks zijn 'Haagse' afkomst, populariteit te verwerven onder de Amsterdammers door zijn open en directe wijze van besturen en zijn goede contacten met 'gewone' Amsterdammers. Warme, innemende man, die zich met veel toewijding voor de publieke zaak inzette.
   
• 8. 

  In deze instelling van de Europese Unie (kortweg 'de Raad van Ministers' of nog korter 'de Raad' genoemd) zijn de regeringen van de 27 lidstaten van de EU vertegenwoordigd. De Raad oefent samen met het Europees Parlement de wetgevings- en begrotingstaak uit.
   
• 9. 

  De in december 1985 onder de naam Europese Akte overeengekomen aanpassing van het Verdrag van Rome had betrekking op de besluitvorming, de inrichting van de interne markt, het monetaire beleid en de Europese Politieke Samenwerking. Een aantal beleidsterreinen, met name met betrekking tot de interne markt, werd in de Akte expliciet aan het Verdrag toegevoegd, zoals milieu- en technologiebeleid.
   
• 10. 

  Dit Europese verdrag vormde in 1993 de Europese Gemeenschap om tot Europese Unie. Het Verdrag (formeel: Verdrag betreffende de Europese Unie) legde verder de basis voor de Economische en Monetaire Unie (EMU) en van de invoering van een gemeenschappelijke munt (de euro).
   
• 11. 

  Dit Europese verdrag, waarover de Europese Raad het in juni 1997 eens werd na twee jaar onderhandelen, maakte de weg vrij voor de start van het uitbreidingsproces van de Europese Unie.
   
• 12. 

  Dit Europese verdrag heeft institutionele hervormingen mogelijk gemaakt die met het oog op de uitbreiding van de Europese Unie met de tien landen in het oosten en zuiden van Europa noodzakelijk waren. Het Verdrag van Nice is op 1 februari 2003 in werking getreden.
   
• 13. 

  Dit Europese verdrag voerde een aantal hervormingen door om de Europese Unie democratischer en beter bestuurbaar te maken nadat in 2004 en 2007 twaalf nieuwe landen lid zijn geworden van de Europese Unie. Het Verdrag van Lissabon is op 1 december 2009 in werking getreden.
   
• 14. 

  Deze instelling van de Europese Unie kan worden beschouwd als het 'dagelijks bestuur' van de EU. De leden van de Europese Commissie worden 'Eurocommissarissen' genoemd. Elke Eurocommissaris is verantwoordelijk voor één of meerdere beleidsgebieden.
   
• 15. 

  Het Verenigd Koninkrijk verliet op 31 januari 2020 de Europese Unie. Het is daarmee het eerste land ooit dat uit de Europese Unie stapte. Het vertrek van de Britten ('brexit') was de uitkomst van een referendum over het lidmaatschap van de EU in het Verenigd Koninkrijk in 2016. Nadien volgden lange onderhandelingen over de scheidingsvoorwaarden en de overgangsperiode na de brexit, die op 31 december 2020 afliep. Eind december 2020 bereikten de onderhandelaars van de Europese Unie en het Verenigd Koninkrijk een handels- en samenwerkingsovereenkomst. Die overeenkomst regelt vanaf 1 januari 2021 de relatie tussen de EU en het Verenigd Koninkrijk.
   
• 16. 

  Advocaat uit Alkmaar en namens de VVD in de Tweede Kamer aanvankelijk justitie-woordvoerder. Werd vanaf 1967 als specialist op het gebied van buitenlandse zaken pleitbezorger van Europese samenwerking. Werd hét gezicht van zijn partij in Europa, onder andere doordat hij enige tijd voorzitter van het Europees Parlement was. Handig parlementariër die als hij zich niet had voorbereid op een debat als laatste spreker niet zonder enige bombarie een samenvatting gaf van wat zijn voorgangers hadden gezegd. Flamboyante zoon van een Noord-Hollandse zuurkoolhandelaar met als bijnaam 'Boerenkees', die, hoewel andere drank zijn voorkeur had, op tv reclame maakte voor melk.
   
• 17. 

  Vooraanstaande Europeaan van PvdA-huize. Na functies in het onderwijs en bij het opleidingsinstituut van de PvdA en na het voorzitterschap van de jongerenorganisatie te hebben bekleed internationaal secretaris van zijn partij. In de Kamer al snel een toonaangevende buitenland- en defensiewoordvoerder. Pleitbezorger van Europese samenwerking. Tien jaar lid van het Europees Parlement en daarvan enige jaren (1982-1984) voorzitter. Zette zich in voor versterking van de rechten van dat parlement. Als staatssecretaris in het derde kabinet-Lubbers minder gelukkig bij de onderhandelingen over verdere Europese samenwerking. Keerde in 1994 terug in het Europees Parlement.
   
• 18. 

  Esther de Lange (1975) was van 12 april 2007 tot 16 februari 2024 lid van het Europees Parlement. Mevrouw De Lange maakte daar deel uit van de fractie van de Europese Volkspartij (EVP). Bij de Europese verkiezingen van 2014 en 2019 was zij lijsttrekker van het CDA. Eerder was zij werkzaam als medewerker van de CDA-eurofractie, onder meer voor Europarlementariër Albert Jan Maat. In het Europees Parlement hield mevrouw De Lange zich bezig met economische en monetaire zaken. Zij was vicevoorzitter van de EVP-fractie. In 2024 was zij hoofd van het kabinet van Eurocommissaris Wopke Hoekstra en nu is zij dat van landbouwcommissaris Christophe Hansen.
   
• 19. 

  Roberta Metsola (1979) is sinds 18 januari 2022 voorzitter van het Europees Parlement. Zij is een Maltese christendemocrate, die sinds april 2013 lid van het Europees Parlement is. Sinds november 2020 was zij vicevoorzitter van het parlement. Mevrouw Metsola is advocaat en was internationaal secretaris van de Nationale Partij en medewerker van Hoge Vertegenwoordiger Catharine Ashton.