Europa zet 2017 zonder veel ambitie in

Bron: The Council of the European Union

Hoewel de EU worstelt met diverse problemen is de Europese Raad² 2016 nogal besluiteloos beëindigd. Voor dit nieuwe jaar bevat de laatste top nauwelijks nieuwe ambities. De conclusies van het beraad gaan voorbij aan de drie grote politieke uitdagers van 2017 te weten Trump, Poetin en Erdogan.

Voor Nederland telt de deal tussen minister-president Mark Rutte³ en de Europese Raad waardoor wij het Associatieverdrag met Oekraïne hoogstwaarschijnlijk toch ratificeren.

De eerste test van een beter op de media afgestemde vergaderformule van voorzitter Donald Tusk⁴ bracht qua resultaten nog weinig verbetering.

Als experiment begon voorzitter Donald Tusk de vergadering al rond het middaguur. De bedoeling is om voortaan waar mogelijk maar een dag te vergaderen in plaats van twee en bovendien dan vroeg in de avond af te sluiten. De media kunnen het beraad beter verslaan als het niet ver na middernacht eindigt zoals tot nu toe gebruikelijk. Dit tijdschema mislukte echter want de top eindigde pas rond elf uur.

Alom leverden de media op 16 december een somber verslag van de Europese Raad van de dag daarvoor. ‘De Top van de hulpeloosheid’, aldus de Duitse Die Welt. De oorlog in Syrië, waar de EU machteloos toekijkt, onderstreept de ‘militaire impotentie van Europa dat wel de mond vol heeft van militaire samenwerking’, aldus EUObserver.

President Poetin met zijn inmenging in Syrië waar Europa niet tegenop kan overschaduwt de Europese Raad, aldus de Neue Zürcher Zeitung. De Italiaanse Il Sole plaatst samengevat vraagtekens bij het fenomeen ‘Europese Raad’ waar de nationale politieke leiders toch richting zouden moeten geven.

Meer positief is de Franse krant Le Monde die het opheffen van de Nederlandse blokkade op het Associatieverdrag met Oekraïne⁵ als belangrijk resultaat ziet. Minister-president Rutte had de andere leiders beloofd na het afwijzend referendum in Nederland met een voorstel te komen. Het kabinet wil met een aanvullende verklaring het verdrag toch ratificeren. Rutte presenteerde zijn collega’s daartoe nu vijf eisen.

• - 

  Het verdrag is geen opstapje naar een kandidaat-lidmaatschap van Oekraïne van de EU;
• - 

  Het verplicht de EU noch tot militaire samenwerking, noch tot een veiligheidsgarantie (tegenover Rusland);
• - 

  Oekraïense werknemers krijgen hierlangs geen toegang tot de EU;
• - 

  Het verdrag geeft Oekraïne geen recht op aanvullende financiële steun;
• - 

  Blijft Oekraïne in de toekomst in gebreke bij het bestrijden van de corruptie, dan kan de EU het verdrag opschorten.

Volgens de regering waren dit de belangrijkste bezwaren waarop de Nederlandse kiezers op 6 april 2016 het associatieverdrag per referendum afwezen. ‘Door hieraan als EU in een juridisch bindende verklaring tegemoet te komen maken wij de weg vrij voor Nederlandse ondertekening’, zo betoogde Rutte voor de Europese Raad. Tegelijk moest hij toegeven dat deze kwesties (behalve de laatstgenoemde) niet in het verdrag staan.

Het kwam dus enigszins schizofreen over dat Nederland een reeks eisen stelt aan een overeenkomst waarin die kwesties niet staan opgenomen. Tot zover voor wie strikt juridisch redeneert. Hier staat tegenover dat de nee-stemmers in Nederland toch wel een punt hebben als zij betogen dat Associatie Oekraïne een stap dichter bij de EU brengt. Oekraïne behoudt bovendien uiteraard volledig het recht om op grond van artikel 49⁶ VEU⁷ het lidmaatschap van de EU aan te vragen.

Het uitdrukkelijk afwijzen van een toekomstig EU-lidmaatschap van hun bevriende buurland Oekraïne stuitte op grote bezwaren bij Polen, Slowakije, Hongarije en Roemenië. Terwijl echter o.a. Frankrijk en Duitsland met de Europese Commissie⁸ Nederland wel steunden.

Pas met veel moeite en diplomatieke omhalen kon voorzitter Tusk de heftig opponerende Poolse minister-president Beata Szydlo⁹ overtuigen. Tusk zei dat hij haar bezwaren begrijpt. Hij onderstreepte dat aan het gedetailleerde verdrag zelf echt hélemaal niets verandert. Op basis van die laatste toezegging ging de Europese Raad akkoord met wat nu spottend genoemd wordt ‘het Nederlandse inlegvel’.

Alle 27 andere EU-landen en uiteraard Oekraïne hebben lang geleden al het verdrag getekend. In Brussel onderstreepte Rutte tegenover de media dat de intussen verslechterde verhouding van de EU met Rusland Nederland extra noodzaakt te ratificeren. Volgens de Volkskrant van 29 december hebben de drie hoogste Europese christendemocraten te weten bondskanselier Angela Merkel¹⁰, Commissievoorzitter Jean-Claude Juncker¹¹ en EU-president Tusk druk uitgeoefend op de dwarsliggende CDA-leider Sybrand Buma¹² om het Oekraïneverdrag te helpen redden.

Nu dus afwachten of premier Rutte en de minister van Buitenlandse Zaken Bert Koenders¹³ de beide Kamers kunnen overtuigen. Hun verslag van de Europese Raad aan de Tweede Kamer van 16 december spreekt van ‘een juridisch bindende oplossing die recht doet aan de nee-stem’. Het kabinet heeft intussen een wetsvoorstel bij de Tweede Kamer ingediend.

Na alles wat zich hierover in en buiten Nederland heeft afgespeeld is het nauwelijks voorstelbaar dat het parlement het compromis, waaraan de Nederlandse diplomatie maandenlang op volle kracht heeft gewerkt, alsnog afwijst. Dan slaat Nederland echt internationaal een modderfiguur.

De vergadering begon met een indringende beschrijving van de humanitair dramatische situatie in Oost-Aleppo van burgemeester Brita Hagi Hasan. Afgezien van te zijner tijd humanitaire en mogelijk financiële steun kon de Europese Raad haar echter weinig bieden.

Onder leiding van Frankrijk, Duitsland en het Verenigd Koninkrijk was er een langdurige discussie over de oorlog in Syrië. Dit beraad moest volgens een aanwezige de machteloosheid van de EU als ‘machtig’ naburig politiek blok verhullen. Strengere sancties tegen Rusland en een spectaculair bezoek van bijvoorbeeld het duo Merkel/Hollande, dan wel EU-voorzitter Tusk aan Damascus of Teheran passeerden als optie. Dit alles echter zonder gevolg.

Er komt dus geen herhaling van de spectaculaire trip, direct vanuit de vergadering van de Europese Raad zomer 1991 in Luxemburg, naar de oorlogvoerende hoofdsteden Belgrado en Zagreb. De EU stuurde toen de Raadsvoorzitter als Europees bemiddelaar.

Uiteraard worden in de slotverklaring de voortdurende aanvallen op Aleppo, op de burgerij daar en zelfs op ziekenhuizen door het Syrische regime, Rusland en Iran sterk afgekeurd. Deze landen werd een viertal noodmaatregelen gesuggereerd –waaronder massale evacuatie van de bewoners- waaraan vervolgens deels gevolg is gegeven.

Bron: European Commission 2019

Bron: European Commission

Hoewel dat beraad nog helemaal moet beginnen zijn er al spanningen over de Brexit. De inleidende beschietingen leren dat de nationale leiders via de Europese Raad ook hierover het laatste woord willen houden. De Europese Commissie wordt de officiële onderhandelaar. Zij werkt met richtlijnen van de Europese Raad en van de Ministers van Buitenlandse Zaken¹⁴. Het daaronder liggende Coreper¹⁵ krijgt eveneens een rol, wat nogmaals het toezicht van de Lidstaten versterkt. De Franse bekwame vroegere EU-commissaris Michel Barnier leidt namens de Commissie de onderhandelingen.

Guy Verhofstadt¹⁶ waarschuwde voor de Europese Raad dat het Europees Parlement¹⁷ het akkoord met het Verenigd Koninkrijk zal afwijzen, tenzij het volop bij de onderhandelingen betrokken wordt. De instemming van het parlement voor het vervolg op een Brexit is inderdaad vereist. Verhofstadt is de officiële onderhandelaar namens dat parlement.

Uit de slotverklaring blijkt dat hij niet tegemoet is gekomen. ‘Het EP zal tijdens de onderhandelingen regelmatig op de hoogte worden gehouden. Voorts zal het EP worden betrokken bij de voorbereidingen door de Europese Raad’.

Europa wil de stroom van gemiddeld per dag 600 veelal economische migranten over de Middellandse Zee beperken via akkoorden met vijf landen: Mali, Niger, Senegal, Nigeria en Ethiopië. Een poging om Egypte hierbij te betrekken mislukte omdat dit te hoog gegrepen is. Dit beraad ligt in handen van Federica Mogherini¹⁸, de Hoge Vertegenwoordiger¹⁹ van de Raad EU voor dit soort kwesties.

De Europese leiders zetten zich er tegelijk voor in het akkoord met Turkije overeind te houden. Dank zij de ‘Turkije deal’ is de toestroom via Griekenland teruggevallen van soms 20.000 personen soms per dag in 2015 tot soms nog maar enkele tientallen vandaag.

Lippendienst bewijst de Europese Raad ten slotte aan het mondjesmaat uitvoeren van het besluit uit 2015 om vanuit Griekenland en Italië 160.000 vluchtelingen over de EU te verdelen. Midden december stond de teller op nog maar 6200 hiervan door de andere landen opgenomen vluchtelingen.

Opmerkelijk was de discussie aangezwengeld door president François Hollande²⁰ hoe lang men nog de schijn ophoudt dat Turkije lid wordt van de EU. Met het oog op het akkoord over de beperking van de stroom migranten wezen Merkel en Tusk er op dat er geen alternatief is voor de (overigens stagnerende) lidmaatschapsonderhandelingen.

Het in deze kwestie weinig behulpzame Europees Parlement wil het beraad met Turkije botweg schorsen. De Europese Raad ziet Turkije echter in een breder perspectief. De discussie daar leert dat de EU Turkije nooit kan loslaten om drie redenen: de strategische ligging, het economische belang van dat enorm grote buurland en Turkije als de spil, ook in de verre toekomst, bij het migratieprobleem.

Defensie was hier nooit eerder gesprekspunt. Maar dat verandert. ‘De Europeanen moeten meer verantwoordelijkheid nemen voor hun defensie’, aldus de slotverklaring. Men concludeert verder ‘dat er meer inspanningen nodig zijn, waaronder het vrijmaken van voldoende extra (financiële, JW) middelen’.

Bij deze intenties paste de aanwezigheid van Navo-secretaris-generaal Jens Stoltenberg²¹. Hij en Commissievoorzitter Juncker lichtten nota’s toe over defensie. Zij zeggen dat via materiaalsamenwerking tussen de nationale legers in de EU tot mogelijk maar liefst 100 miljard euro valt te winnen. Dat megagrote bedrag zou men dus zonder extra kosten zo nodig militair weer kunnen investeren.

Als eerste stapje is nu besloten de strikte scheiding te verminderen tussen de activiteiten van de NAVO en die van de EU. Dubbel werk wordt voortaan voorkomen, zo is de bedoeling. Op 6 december is daartoe in Warschau een verklaring ondertekend. Van zijn kant waarschuwde Real-Politiker Tusk er voor op defensiegebied geen vergezichten te gaan schetsen omdat dit later dan uitdraait op een tegenvaller.

Bron: European Union, 2016 / Pyotr Kovalyov

Bron: © European Union, 2016

Tevoren noteerde de Financial Times dat het beraad zou bestempeld worden door drie niet aanwezige leiders: de presidenten Putin en Erdogan en aankomend president Trump. Europa weet niet hoe met hen om te gaan. Toch zal 2017 leren dat zij de zaken van Europa mede gaan bepalen. Zie bijvoorbeeld de nooit eerder vertoonde aandacht voor de Navo, zie het omstreden streven van de EU naar vrijhandelsverdragen, of het in Washington en Moskou omstreden klimaatbeleid van de EU.

Over deze van buitenaf opgedrongen 'grote transitie' naar een wereld met andere leiders en andere opvattingen zwijgt de Europese Raad. 2017 brengt bovendien leiders met andere opvattingen in de beleidsbepalende Europese ‘Grote Drie’: Frankrijk, Italië en mogelijk Duitsland.

De Europese politieke leiders ontlopen momenteel hun interne crises: migratie, terrorisme, de financiële vulkanen Griekenland, Italië, Frankrijk, de lekke Schengen²²-grenzen, het asociaal dumpen van Oost-Europese werknemers en het door regeringen soms niet meer nakomen van gemaakte afspraken. Werkt de afbrokkelende legitimiteit van de Europese Unie bij het publiek hier mogelijk verlammend?

De Europese leiders hebben sinds maart vorig jaar al vijf keer langdurig vergaderd, maar toch geen enkel besluit van belang genomen. Sedert de start in 1975 vergadert de Europese Raad altijd tweedaags. Gaat voorzitter Tusk nu over naar eendaags vergaderen om de onmacht van zijn college wat toe te dekken?

Dat Merkel, Tusk en Juncker Nederlandse CDA'ers hebben bewerkt om toch maar mee te werken aan de associatie met Oekraïne geeft aan hoe zwaar Europa dit op de maag ligt. Zoals gezegd slaat Nederland een modderfiguur als het die associatie nu alsnog laat kapseizen.

Syrië ligt maar vijftig zeemijlen van EU-land Cyprus en is dus een buur van de Unie. De Commissie had in haar werkprogramma een EU-strategie voor Syrië opgenomen. Maar hoe dit concreet vorm te geven? De Europese Raad rept er met geen woord over. Syrië leert dat het Europees Gemeenschappelijk Buitenlands en Veiligheidsbeleid met 5000 diplomaten wel prestigieus oogt (en veel geld kost) maar in een crisis totaal irrelevant is.

Voor de onderhandelingen over de Brexit knipte de Europese Raad de vleugels van de Commissie en van het Europees Parlement. Naast Michel Barnier namens de Commissie zal de secretaris-generaal van de Europese Raad, Jeppe Tranholm-Mikkelsen, bij iedere onderhandelingsronde aanwezig zijn. Het protesterende Europees Parlement ontbreekt.

In het verleden namen Nederland, Duitsland, België, Italië het altijd op voor dat parlement. Die tijd is kennelijk voorbij. Brexit wordt Chefsache met de nationale regeringsleiders in de cockpit.

• 1. 

  Jan Werts is sinds 1976 journalist en publicist in Brussel, waar hij eerder onder meer werkte als correspondent van de Haagsche Courant. Verder was hij zes jaar als journalist werkzaam in Washington. Hij promoveerde in 1991 aan de Vrije Universiteit Brussel in het Europees en internationaal recht op een dissertatie over de Europese Raad. In 2008 verscheen hiervan een herziene versie. Schrijft analyses over Europese Toppen, gebundeld in het document Hoe Europa al tien jaar lang crises bevecht - 100 plus analyses van Jan Werts.
   
• 2. 

  De Europese Raad bestaat uit de regeringsleiders of staatshoofden van de 27 lidstaten van de Europese Unie, de vaste voorzitter en de voorzitter van de Europese Commissie. Alleen de regeringsleiders of staatshoofden hebben stemrecht tijdens de vergaderingen. De Europese Raad heeft geen wetgevingstaak, maar stelt wel de politieke richting van de EU vast.
   
• 3. 

  Mark Rutte (1967) is sinds 1 oktober 2024 secretaris-generaal van de NAVO. Hij was van 14 oktober 2010 tot 2 juli 2024 minister-president en minister van Algemene Zaken. Sinds 2006 was hij politiek leider van de VVD. In 2006-2010 was de heer Rutte fractievoorzitter van de VVD in de Tweede Kamer. Hij was van 17 juni 2004 tot 28 juni 2006 staatssecretaris van Onderwijs, Cultuur en Wetenschap belast met wetenschapsbeleid, beroepsonderwijs en studiefinanciering. Daarvoor was hij bijna twee jaar staatssecretaris van Sociale Zaken en Werkgelegenheid belast met onder andere volksverzekeringen, bijstand en arbeidsomstandigheden. De heer Rutte was eerder voorzitter van de JOVD en manager bij een werkmaatschappij van Unilever.
   
• 4. 

  Donald Tusk (1957) was van 1 december 2014 tot 1 december 2019 de vaste voorzitter van de Europese Raad. In november 2007-september 2014 was hij minister-president van Polen. Tusk was medeoprichter en leider van het conservatief-liberale (maar bij de christendemocratische Europese Volkspartij aangesloten) Burgerplatformum. Hij leidde als premier een coalitie van zijn partij en de Poolse Boerenpartij (PSL). Eerder was hij lid van het Lagerhuis en van de Senaat.
   
• 5. 

  De Europese Unie en Oekraïne sloten in juni 2014 een associatieovereenkomst (ook wel 'associatieverdrag' genoemd). Het verdrag zorgt voor verregaande politieke en economische samenwerking tussen de EU en Oekraïne. Het verdrag is op 1 september 2017 volledig in werking getreden.
   
• 6. 

  Elke Europese staat die de in artikel 6, lid 1, genoemde beginselen in acht neemt, kan verzoeken lid te worden van de Unie. Hij richt zijn verzoek tot de Raad, die besluit met eenparigheid van stemmen na de Commissie te hebben geraadpleegd en na instemming van het Europees Parlement, dat zich uitspreekt bij volstrekte meerderheid van zijn leden.
   
• 7. 

  In dit verdrag staan de waarden waar de Europese Unie en alle lidstaten zich aan moeten houden, en de belangrijkste doelstellingen van de Europese Unie. Dit verdrag vormt samen met het Verdrag betreffende de werking van de Europese Unie de basis van de Europese Unie.
   
• 8. 

  Deze instelling van de Europese Unie kan worden beschouwd als het 'dagelijks bestuur' van de EU. De leden van de Europese Commissie worden 'Eurocommissarissen' genoemd. Elke Eurocommissaris is verantwoordelijk voor één of meerdere beleidsgebieden.
   
• 9. 

  Beata Szydlo (1963) was van 10 november 2015 tot 11 december 2017 premier van Polen. Zij werd als zodanig in juni 2015 naar voren geschoven door de conservatief-nationalische partij PiS (Recht en Rechtvaardigheid) van Jaroslaw Kaczynski. Beata Szydlo was van 2005 tot 2019 lid van het Poolse parlement en was daarvoor onder meer wetenschapper en afdelingshoofd bij het Historisch Museum van Krakau. In 1998-2005 was zij burgemeester van Brzeszcze in het zuiden van Polen. Sinds juni 2019 is ze lid van het Europees Parlement.
   
• 10. 

  Angela Merkel (1954) was van 22 november 2005 tot 8 december 2021 bondskanselier van Duitsland. Zij leidde sinds 2018 een coalitie van CDU/CSU met de SPD. Zij is scheikundige en werkte als wetenschapper in de DDR. In 1990 werd zij voor de CDU lid van de Bondsdag. In 1991-1994 was Angela Merkel minister voor vrouwen- en jeugdzaken en in 1994-1998 minister van milieu. In 2000 volgde zij Helmut Kohl op als voorzitter van de CDU.
   
• 11. 

  Jean-Claude Juncker (1954) was van 1 november 2014 tot 1 december 2019 voorzitter van de Europese Commissie. Hij werd op 15 juli 2014 gekozen. Juncker was in 1995-2013 minister-president van Luxemburg. Eerder was hij staatssecretaris en minister onder meer van financiën. Hij bekleedde daarnaast functies bij de Wereldbank en het IMF. In 2005-2013 was hij voorzitter van de eurogroep. Juncker is lid van de Christelijke Volkspartij en leidde een coalitie van christendemocraten en sociaaldemocraten. Hij is diverse malen onderscheiden met internationale prijzen, zoals de Walter Hallsteinprijs en de Karelsprijs.
   
• 12. 

  Sybrand van Haersma Buma (1965) is sinds 26 augustus 2019 burgemeester van Leeuwarden. Hij was van 12 oktober 2010 tot 21 mei 2019 fractievoorzitter van het CDA in de Tweede Kamer en van 23 mei 2002 tot 29 mei 2019 Tweede Kamerlid. Bij de verkiezingen in van 2012 en 2017 was hij lijsttrekker van het CDA. De heer Buma was beleidsmedewerker justitie en plaatsvervangend ambtelijk secretaris van de CDA-Tweede Kamerfractie. In de Tweede Kamer hield hij zich tot hij fractievoorzitter werd vooral bezig met justitie (veiligheidsbeleid). Hij was fractiesecretaris en had zitting in het Presidium van de Kamer.
   
• 13. 

  PvdA-politicus met een grote internationale staat van dienst en betrokkenheid met Afrika. Was in het kabinet-Balkenende IV minister voor Ontwikkelingssamenwerking en in Rutte II drie jaar minister van Buitenlandse Zaken. Hij begon als beleidsmedewerker van de PvdA-Tweede Kamerfractie en was European director Parlementarians for Global Action en politiek adviseur van de Verenigde Naties in zuidelijk Afrika. In de periode 2011-2013 was hij vertegenwoordiger van de secretaris-generaal van de VN in Ivoorkust en in 2013-2014 was hij dat in Mali. Als PvdA-Tweede Kamerlid (1997-2007) buitenlandwoordvoerder, die onder meer aandrong op onderzoek naar de Nederlandse betrokkenheid bij de strijd in Irak. Hij zat in de enquêtecommissie Srebrenica. Ter zake kundig minister, die beslissingen echter soms lang afwoog. Sinds 2019 is hij hoogleraar vrede, recht en veiligheid in Leiden/Den Haag.
   
• 14. 

  De raadsformatie Buitenlandse Zaken (RBZ) bestaat uit de ministers van buitenlandse zaken, defensie en/of ontwikkelingssamenwerking. Deze Raad is verantwoordelijk voor het externe optreden van de Europese Unie en vergadert minstens elke maand, ook informele bijeenkomsten zijn mogelijk. Namens Nederland sluit doorgaans minister van Buitenlandse Zaken Caspar Veldkamp (NSC) aan.
   
• 15. 

  Coreper bestaat uit de permanente vertegenwoordigers (ambassadeurs) die de belangen van hun lidstaten in Brussel bewaken. Deze permanente vertegenwoordigers bereiden de vergaderingen van de verschillende formaties van de Raad van Ministers voor, en stellen de agenda's vast. Uitzondering hierop zijn de landbouwaangelegenheden, die onder het Speciaal Comité voor de Landbouw (SCL) vallen.
   
• 16. 

  Guy Verhofstadt (1953) is voorzitter van de Liberale fractie in het Europees Parlement. Hij was onder meer raadslid in Gent, voorzitter van de Partij voor de Vrijheid en later van Open VLD, de Vlaamse liberale partij. Voorts was Verhofstadt vice-eerste minister en minister van Begroting. In 1999-2008 leidde hij drie kabinetten; de eerste twee daarvan waren 'paarse' kabinetten van liberalen, sociaaldemocraten en groenen. Na de verkiezingen van 2007 leidde hij een half jaar een interim-kabinet.
   
• 17. 

  Het Europees Parlement (EP) vertegenwoordigt ruim 450 miljoen Europeanen en bestaat momenteel uit 720 afgevaardigden (inclusief voorzitter). Nederland heeft 31 zetels in het Europees Parlement. Het Europees Parlement wordt geacht een stem te geven aan de volkeren van de 27 landen die aan de Unie deelnemen, en vooral te letten op het belang van de Unie in zijn geheel.
   
• 18. 

  Federica Mogherini (1973) was van 1 november 2014 tot 1 december 2019 Hoge vertegenwoordiger voor het buitenlands en defensiebeleid van de EU en lid van de Commissie-Juncker. Zij was in 2014 minister van Buitenlandse Zaken van Italiė. Mevrouw Mogherini is lid van de Democratische Partij (DP) en werd in 2008 Kamerlid. Zowel in de Kamer als in de staf van DP-voorzitter Renzi hield zij zich bezig met buitenlands beleid, Europese zaken en defensie. Sinds 2020 is zij rector van het College of Europe.
   
• 19. 

  De Hoge Vertegenwoordiger (HV) geeft de Europese Unie internationaal gezien één gezicht en één stem op het terrein van het buitenlands en veiligheidsbeleid. Zo moet er meer samenhang in het externe optreden en het buitenlandse beleid van de Europese Unie komen. De HV deelt het podium met de Vaste voorzitter van de Europese Raad. Deze onderhoudt namens de EU de contacten op het niveau van staatshoofden en regeringsleiders.
   
• 20. 

  François Hollande (1954) was in 2012-2017 president van Frankrijk. Hij werd als kandidaat van de socialisten en radicalen op 6 mei 2012 gekozen. Hij was parlementslid en elf jaar secretaris-generaal van de Parti Socialiste, de Franse sociaaldemocratische partij. Verder was hij president van het regionaal bestuur in Corrèze en burgemeester van Tulle. François Hollande is econoom.
   
• 21. 

  Jens Stoltenberg (1959) is sinds 1 oktober 2014 secretaris-generaal van de NAVO. Eerder was hij twee keer minister-president van Noorwegen: in 2000-2001 en 2005-2013. De sociaaldemocraat Stoltenberg, zoon van een diplomaat en opgeleid als econoom, werd in 1990 staatssecretaris van milieu. Daarna was hij minister van Industrie en Energie en minister van Financiën. Ook was hij enige tijd parlementslid. In 2002 werd hij leider van de Noorse sociaaldemocraten.
   
• 22. 

  23 landen van de Europese Unie en vier niet-lidstaten hebben in een overeenkomst vastgelegd de personencontrole aan hun gemeenschappelijke grenzen af te schaffen. De in totaal 27 landen die zich bij dit verdrag hebben aangesloten, noemen we de Schengenlanden. De Schengenlanden hebben gezamenlijke afspraken gemaakt over het visumbeleid, het asielbeleid en de samenwerking tussen politie en jusitie.