Lamfalussy-procedure - Hoofdinhoud

Deze procedure is één van besluitvormingsprocedures die gebruikt worden om afgeleide wet- en regelgeving i op te stellen. Het gebruik van de Lamfalussy-procedure is beperkt tot het terrein van financiële regelgeving. Dit is een heel gevoelig terrein. Vandaar dat deze procedure meer nog dan andere besluitvormingsprocedures erop gericht is zoveel mogelijk gebruik te maken van expertise in de sector en in de lidstaten i.

In het kort verloopt de procedure als volgt: in een aangenomen wet staat voor welke onderdelen de Europese Commissie i gedetailleerde technische maatregelen moet vaststellen. In de praktijk worden die maatregelen opgesteld door de Europese toezichthouders i in de verschillende financiële sectoren. De Commissie, de lidstaten i en de Europese en nationale toezichthouders zorgen ervoor dat de maatregelen in de verschillende lidstaten correct worden ingevoerd.

Stap 1: kaderstelling

In een wetsvoorstel dat via de gewone wetgevingsprocedure i of een bijzondere wetgevingsprocedure i is aangenomen worden de kaders vastgelegd waarbinnen de Europese Commissie verdere regels zal opstellen.

Stap 2: uitwerken voorstel

De Commissie maakt in samenwerking met de Europese financiële toezichthouders een voorstel. In de praktijk zijn de financiële toezichthouders leidend en neemt de Commissie hun voorstellen over. Bij die financiële toezichthouders hebben de lidstaten via hun vertegenwoordigers een inbreng.

Stap 3: goedkeuren voorstel

De financiële toezichthouders nemen, zoals dat voor de Raad van Ministers i geldt, met gekwalificeerde meerderheid van stemmen i een besluit over het voorstel.

Als de financiële toezichthouders een voorstel goedkeuren, dan kan de Commissie dat voorstel invoeren.

Stap 4: nadere uitvoeringsmaatregelen

Op basis van het aangenomen voorstel stelt de Commissie samen met de financiële toezichthouders technische richtlijnen op voor het uitvoeren van de voorstellen. Deze richtlijnen zijn niet bindend.

Stemwijze

De financiële toezichthouders nemen besluiten met een gekwalificeerde meerderheid van stemmen i; de stemverhoudingen zijn daarbij dezelfde als in de Raad van Ministers. Voor een deel van de procedure (stap 4) is niet bekend hoe er over voorstellen wordt besloten.

Controle achteraf: toetsingsrecht

Zowel de Raad van Ministers i (Raad) als het Europees Parlement i (EP) kunnen op enig moment aangeven dat zij vinden dat de Commissie bij het uitwerken van wetgeving verder is gegaan dan alleen het opstellen van regels voor de implementatie. Daarmee zou de Commissie zich bevoegdheden hebben toegeëigend die ze niet heeft.

Wanneer Raad en/of EP dit doen, moet de Commissie de uitvoeringshandelingen en de bezwaren ertegen onderzoeken. Op basis van dat onderzoek kunnen drie dingen gebeuren:

• 1. 

  de Commissie laat de Raad en het EP weten dat ze de uitvoeringshandeling intrekt
• 2. 

  de Commissie laat de Raad en het EP weten dat ze de uitvoeringshandeling aanpast
• 3. 

  de Commissie laat de Raad en het EP weten dat ze de uitvoeringshandeling onveranderd laat

Dit is van toepassing op de voorstellen die in stap 3 zijn aangenomen. Verdere niet-bindende afspraken en afspraken over het uitvoeren van de regels die in stap 4 worden opgesteld, vallen buiten het toetsingsrecht.

De Lamfalussy-procedure wordt alleen toegepast op financiële regelgeving.

De Lamfalussy-procedure staat niet in de Europese verdragen beschreven, maar is tot stand gekomen op basis van afspraken tussen de Europese instellingen en de lidstaten. Aanpassingen in de verdragen leidden niet tot aanpassingen in de procedure. Wel is de procedure met het instellen van de Europese financiële toezichthouders op 1 januari 2011 (ingrijpend) aangepast.

Op basis van het Verdrag betreffende de werking van de Europese Unie i mag de Commissie uitvoerende en gedelegeerde handelingen vaststellen. Echter, in plaats van de in het verdrag aangegeven procedures zijn de EU-instellingen en lidstaten overeengekomen om op dit terrein een aparte procedure te gebruiken.