Advies
Adviezen zijn niet-bindende besluiten waarmee de Europese Unie1 een oordeel geeft over een bepaalde situatie zonder dat zij verplichtingen oplegt. Een advies is meestal gericht tot een lidstaat of betreft een heel specifiek onderwerp.
Het advies als rechtsinstrument moet niet worden verward met adviezen die als onderdeel van de besluitvorming bij andere rechtsinstrumenten door Europese instellingen worden uitgebracht.
Inhoudsopgave
Toepassingsgebied
De intentie bij meer beleidsmatige adviezen is niet direct dat diegene aan wie het advies is gericht tot actie overgaat. De politieke betekenis van een advies en het gezag van de EU zouden moeten garanderen dat het advies op vrijwillige basis wordt opgevolgd.
Als de EU meer dwingende adviezen wil geven maakt zij gebruik van aanbevelingen2.
Adviezen kunnen op ieder terrein worden gebruikt, maar worden in de praktijk vooral gebruikt voor economisch beleid.
Vaststellen adviezen
Adviezen worden aangenomen volgens één van de besluitvormingsprocedures van de Europese Unie3.
Uitzondering: adviezen van de Commissie
Bij meer technische zaken zoals een wijziging in statuten, benoemingen, lidstaten die ondanks hun uitzonderingspositie toch mee willen doen met bepaalde regelgeving, wordt vaak meer indringend verzocht of de geadresseerde (meestal de Raad van Ministers4 of de Europese Raad5) een besluit wil nemen over een zaak.
Adviezen vinden hun basis in het Verdrag betreffende de werking van de Europese Unie6 (VwEU):
-
-instrument: zesde deel VwEU titel I hoofdstuk 2 eerste afdeling art. 2887
- 1.De Europese Unie (EU) is het belangrijkste samenwerkingsverband in Europa. De deelnemende landen hebben voor deze Unie een aantal organisaties opgericht waaraan zij een deel van hun eigen bevoegdheden hebben overgedragen. Dit zijn onder meer het Europees Parlement, de Europese Commissie, de Raad en het Europese Hof van Justitie.
- 2.Aanbevelingen zijn niet-bindende besluiten waarmee de Europese Unie iets wil bereiken zonder dat zij verplichtingen oplegt. Aanbevelingen kunnen over beleid voor de hele Unie gaan of zijn gericht aan individuele lidstaten.
- 3.De Europese Unie kent verschillende procedures om besluiten te nemen. Naast de gewone wetgevingsprocedure gelden er voor een aantal onderwerpen bijzondere wetgevingsprocedures. Daarnaast zijn er een aantal aparte procedures voor het vaststellen van afgeleide regelgeving.
- 4.In deze instelling van de Europese Unie (kortweg 'de Raad van Ministers' of nog korter 'de Raad' genoemd) zijn de regeringen van de 27 lidstaten van de EU vertegenwoordigd. De Raad oefent samen met het Europees Parlement de wetgevings- en begrotingstaak uit.
- 5.De Europese Raad bestaat uit de regeringsleiders of staatshoofden van de 27 lidstaten van de Europese Unie, de vaste voorzitter en de voorzitter van de Europese Commissie. Alleen de regeringsleiders of staatshoofden hebben stemrecht tijdens de vergaderingen. De Europese Raad heeft geen wetgevingstaak, maar stelt wel de politieke richting van de EU vast.
- 6.Het Verdrag betreffende de werking van de Europese Unie (VwEU) is een gewijzigde versie van het Verdrag tot oprichting van de Europese Gemeenschap (EG). De gewijzigde versie is in 2009 van kracht geworden. In het VwEU staat wat de bevoegdheden zijn van de Europese Unie, en op welke manier de Europese Unie die bevoegdheden kan uitoefenen. Dit verdrag vormt samen met het Verdrag betreffende de Europese Unie de basis van de Europese Unie.
- 7.Teneinde de bevoegdheden van de Unie te kunnen uitoefenen, stellen de instellingen verordeningen, richtlijnen, besluiten, aanbevelingen en adviezen vast.
- 8.De Europese Unie gebruikt verschillende instrumenten om Europese wet- en regelgeving mee vast te leggen, om beleid van de lidstaten mee te coördineren of de lidstaten mee te adviseren. Rechtsinstrumenten zijn onder te verdelen in twee categorieën, bindende en niet-bindende rechtsinstrumenten. Uitvoerende rechtsinstrumenten vallen onder de bindende instrumenten, maar zijn als aparte categorie opgenomen.