Richtlijn 2019/884 - Wijziging van Kaderbesluit 2009/315/JBZ, betreffende de uitwisseling van informatie over onderdanen van derde landen en betreffende het Europees Strafregisterinformatiesysteem (Ecris) - Hoofdinhoud

NL

Publicatieblad van de Europese Unie

L 151/143

De Unie heeft zich ten doel gesteld haar burgers een ruimte van vrijheid, veiligheid en recht te bieden zonder binnengrenzen, waarin het vrije verkeer van personen gewaarborgd is. Deze doelstelling moet onder meer bereikt worden door passende maatregelen ter voorkoming en bestrijding van criminaliteit, waaronder georganiseerde misdaad en terrorisme.

Deze doelstelling vereist dat gegevens betreffende de in de lidstaten uitgesproken veroordelingen buiten de lidstaat van veroordeling in aanmerking worden genomen in het kader van nieuwe strafrechtelijke procedures, zoals bepaald in Kaderbesluit 2008/675/JBZ van de Raad (2), alsook ter voorkoming van nieuwe strafbare feiten.

Dit doel vereist dat gegevens uit de strafregisters tussen de bevoegde autoriteiten van de lidstaten worden uitgewisseld. Die gegevensuitwisseling wordt georganiseerd en gefaciliteerd door de regels in Kaderbesluit 2009/315/JBZ van de Raad (3) en door het Europees Strafregisterinformatiesysteem (Ecris), dat is opgericht overeenkomstig Besluit 2009/316/JBZ van de Raad (4).

Het bestaande juridisch kader van Ecris houdt echter onvoldoende rekening met de specifieke kenmerken van verzoeken betreffende onderdanen van derde landen. Het is weliswaar al mogelijk om via Ecris gegevens uit te wisselen over onderdanen van derde landen, maar er is geen gemeenschappelijke Unieprocedure of gemeenschappelijk Uniemechanisme waarmee dat efficiënt, snel en nauwkeurig kan worden gedaan.

Er wordt in de Unie geen informatie over onderdanen van derde landen verzameld zoals dat gebeurt voor onderdanen van lidstaten in de lidstaten van nationaliteit; die informatie wordt uitsluitend opgeslagen in de lidstaten waar de veroordeling is uitgesproken. Een volledig overzicht van de strafrechtelijke geschiedenis van een onderdaan van een derde land kan daarom alleen worden verkregen als die informatie uit alle lidstaten wordt opgevraagd.

Dergelijke niet-specifieke verzoeken leiden tot een onevenredige administratieve last voor alle lidstaten, inclusief de lidstaten die niet over informatie over de betrokken onderdaan van een derde land beschikken. In de praktijk weerhoudt deze last de lidstaten ervan bij andere lidstaten informatie op te vragen over onderdanen van derde landen, hetgeen de uitwisseling van informatie tussen de lidstaten ernstig belemmert, waardoor hun toegang tot strafregistergegevens beperkt blijft tot de gegevens die zijn opgeslagen in het eigen nationale register. Hierdoor neemt het risico op inefficiënte en onvolledige gegevensuitwisseling tussen de lidstaten toe.

Om de situatie te verbeteren heeft de Commissie een voorstel ingediend dat heeft geleid tot de vaststelling van Verordening (EU) 2019/816 van het Europees Parlement en van de Raad (5) waarbij een gecentraliseerd systeem op Unieniveau wordt gecreëerd dat persoonsgegevens van veroordeelde onderdanen van derde landen bevat en het mogelijk maakt te bepalen welke lidstaten informatie hebben over de eerdere...