Verordening 2012/967 - Wijziging van Uitvoeringsverordening (EU) nr. 282/2011 wat betreft de bijzondere regelingen voor niet-gevestigde belastingplichtigen die telecommunicatiediensten, omroepdiensten of elektronische diensten verrichten voor niet-belastingplichtigen - Hoofdinhoud

NL

Publicatieblad van de Europese Unie

L 290/1

Krachtens Richtlijn 2006/112/EG, moeten vanaf 1 januari 2015 alle telecommunicatiediensten, omroepdiensten en elektronische diensten worden belast in de lidstaat waar de afnemer gevestigd is of zijn woonplaats of gebruikelijke verblijfplaats heeft (hierna „de lidstaat van verbruik” genoemd), ongeacht de plaats waar de belastingplichtige die deze diensten verricht, gevestigd is.

Om de naleving van de fiscale verplichtingen te vergemakkelijken wanneer die diensten voor niet-belastingplichtigen worden verricht, is er een bijzondere regeling voorhanden voor belastingplichtigen die in de Gemeenschap maar niet in de lidstaat van verbruik gevestigd zijn (hierna „de Unieregeling” genoemd). De andere bestaande bijzondere regeling voor niet in de Gemeenschap gevestigde belastingplichtigen (hierna „de niet-Unieregeling” genoemd) is uitgebreid zodat al die diensten daaronder vallen. Hierdoor krijgen niet-gevestigde belastingplichtigen de mogelijkheid om een lidstaat van identificatie aan te wijzen als enig elektronisch loket waartoe zij zich kunnen wenden om zich voor btw-doeleinden te identificeren en btw-aangifte te doen.

Een belastingplichtige gevestigd in meer dan één lidstaat moet in het kader van de Unieregeling eender welke van de betrokken lidstaten als de lidstaat van identificatie kunnen aanwijzen, tenzij hij de zetel van zijn bedrijfsuitoefening in de Gemeenschap heeft gevestigd. In dat geval is de lidstaat van identificatie de lidstaat waar de belastingplichtige de zetel van zijn bedrijfsuitoefening heeft gevestigd.

Om te voorkomen dat belastingplichtigen die van de Unieregeling gebruikmaken met onevenredige lasten worden geconfronteerd, moet worden verduidelijkt hoe er van lidstaat van identificatie kan worden veranderd wanneer de belastingplichtige zodanig van vaste inrichting of van zetel van zijn bedrijfsuitoefening verandert dat een verandering van lidstaat van identificatie noodzakelijk is om van de regeling gebruik te kunnen blijven maken.

Telecommunicatiediensten, omroepdiensten en elektronische diensten die worden verricht in lidstaten waar de belastingplichtige de zetel van zijn bedrijfsuitoefening heeft gevestigd of over een vaste inrichting beschikt, vallen onder geen van beide bijzondere regelingen. Er dient te worden verduidelijkt dat de aangifte met betrekking tot die diensten in dat geval rechtstreeks bij de betrokken lidstaat moet worden verricht.

Aangezien beide bijzondere regelingen facultatief zijn, kan een niet-gevestigde belastingplichtige te allen tijde beslissen om het gebruik van de regeling te beëindigen. Er dient te worden bepaald vanaf welk tijdstip een dergelijke beslissing van kracht wordt.

Om onnodige lasten voor de belastingdiensten te voorkomen, moet een belastingplichtige die beslist het gebruik van een van de bijzondere regelingen te beëindigen, echter gedurende een bepaalde periode de toegang tot die regeling worden ontzegd.

De lidstaat van identificatie houdt de registratiegegevens in zijn databank actueel op basis van de...