Vrije Indische Partij

De Vrije Indische Partij (VIP) was een partij die de belangen wilde behartigen van iedereen die iets met het voormalige Nederlands-Indië of Suriname te maken had. De VIP werd opgericht in 1994 en is in 2006 opgehouden te bestaan. Bij de Tweede Kamerverkiezingen in 2002¹ heeft de VIP samen met de Ouderenunie² met één lijst aan de verkiezingen deelgenomen, maar deze combinatie wist geen zetels te behalen.

Politiek leider van de VIP was Rob Koop. Voor de Ouderenunie was Ben Otten lijsttrekker. Zij bekleedden samen het duo-lijsttrekkerschap.

De Vrije Indische Partij behartigde in de eerste plaats de belangen van de bevolkingsgroep in Nederland die haar herkomst vonden in Nederlands-Indië en Suriname toen dit nog onderdeel uitmaakte van het Koninkrijk der Nederlanden. Deze bevolkingsgroep is aan het vergrijzen in Nederland, vandaar dat er veel aandacht was voor gezondheidszorg, bejaardenverzorging en sociale zekerheid in het beginselprogram van de VIP.

De speerpunten van het verkiezingsprogramma voor de Tweede Kamerverkiezingen in 2002 waren:

• - 

  Openbare orde en veiligheid
• - 

  AOW en pensioen
• - 

  Gezondheidszorg
• - 

  Ouderenzorg
• - 

  Volkshuisvesting en Ruimtelijke ordening

Daarmee wilde de Vrije Indische Partij aandacht voor de veiligheid van de burger en de verbetering van de gezondheidszorg en de ouderenzorg. De Indische aandachtspunten betroffen met name "het Indische Rechtsherstel, de reparatie van de AOW-uitkeringen en -pensioenen".

De Vrije Indische Partij werd opgericht 18 januari 1994 om mee te doen met de Tweede Kamerverkiezingen van dat jaar. De partij behaalde onvoldoende stemmen voor een zetel in de Kamer. In 1998 deed de VIP, onder leiding van een nieuwe bestuur, weer mee aan de verkiezingen. Ook ditmaal zonder een zetel als resultaat.

De partij besloot om ook aan de verkiezingen van 2002 mee te doen. De VIP zocht daarbij samenwerking met het AOV.

Meer over

• 1. 

  Op 15 mei 2002 waren er reguliere (vierjaarlijkse) verkiezingen voor een nieuwe Tweede Kamer, maar er lagen ook grondwetsvoorstellen voor, zoals over de kroonbenoemingen. Grote winnnaars waren nieuwkomer LPF, van de op 6 mei vermoorde Pim Fortuyn, en het CDA. De LPF kreeg als nieuwkomer 26 zetels, het CDA werd onder leiding van Jan Peter Balkenende de grootste. De drie regeringspartijen verloren 43 zetels, waarbij voor de PvdA fors achteruit ging. Naast de LPF was Leefbaar Nederland met twee zetels een nieuwkomer.
   
• 2. 

  De Ouderenunie was de opvolger van de Unie 55+, waarvoor Bertus Leerkes van 1994-1998 in de Tweede Kamer zat. De partij zette zich vooral in voor de behartiging van de belangen van ouderen, maar wilde het algemeen maatschappelijk belang niet uit het oog verliezen. Aan de Tweede Kamerverkiezingen van 2002 werd deelgenomen via een gecombineerde lijst met de Vrije Indische Partij (VIP), maar dat leverde geen zetels op.
   
• 3. 

  Diverse partijen zijn ooit vertegenwoordigd geweest in het Nederlandse parlement, maar nadien opgeheven. Een aantal daarvan zijn opgegaan in nieuwe partijen, waarvan sommige nog bestaan.