European System of Financial Supervisors (ESFS) - Main contents

In 2011 hebben het Europees Parlement i, de EU-landen i en de Europese Commissie i naar aanleiding van de wereldwijde economische crisis een nieuw financieel toezichtstelsel in het leven geroepen: het Europees Systeem voor Financieel Toezicht (ESFT).

Dit systeem houdt toezicht op afzonderlijke financiële instellingen in de Europese Unie i en heeft als doel de samenwerking tussen de verschillende financiële autoriteiten binnen de EU te verbeteren.

Voordat in 2008 de kredietcrisis uitbrak, kon het Europese Comité Financiële Diensten (bestaande uit vertegenwoordigers van de ECB i, de Raad van de Europese Unie i en de Europese Commissie) slechts richtlijnen en adviezen geven aan nationale toezichthouders. Er ontbrak een mechanisme om problemen op te lossen waar nationale toezichthouders met elkaar niet uitkwamen. Ook verschilde de regelgeving voor de financiële sector tussen EU-lidstaten i vaak behoorlijk. Waar de regels wel waren gelijkgetrokken, werden deze op verschillende manieren toegepast. Het gefragmenteerde toezicht bracht grote financiële risico's met zich mee.

Naar aanleiding van bevindingen uit het rapport van de commissie-De Larosière —die onderzoek deed naar het financieel toezicht in Europa— werd het ESFT ingesteld. Het was de bedoeling dat de bankensector zich door het toezicht vanuit het ESFT verantwoordelijker zou gaan gedragen.

Het ESFT bestaat uit nationale toezichthouders (waaronder de Autoriteit Financiële Markten i), het Europees Comité voor systeemrisico’s i (ESRB) en drie nieuwe Europese toezichthoudende autoriteiten i, namelijk:

• - 

  de Europese Bankenautoriteit i (EBA)
• - 

  de Europese Autoriteit voor verzekeringen en bedrijfspensioenen i (EAVB)
• - 

  de Europese Autoriteit voor effecten en markten i (EAEM)

Het systeem heeft verschillende bevoegdheden, waaronder:

• - 

  het indienen van voorstellen voor gezamenlijke technische standaarden, die uiteindelijk moeten leiden tot een gemeenschappelijk Europees reglement
• - 

  het faciliteren van informatie-uitwisseling tussen nationale toezichthouders en het bemiddelen bij onderlinge conflicten
• - 

  het zorg dragen voor een consistente invoering van gezamenlijke regelgeving en actie ondernemen wanneer dit niet gebeurt
• - 

  directe controle op kredietbeoordelaars
• - 

  coördinatie en (beperkte) besluitvorming in financiële crisissituaties