Overzicht tussentijds afgetreden bewindslieden

Met dank overgenomen van Parlement.com.

datum aftreden	naam	partij	functie	reden aftreden	categorie	datum aantreden
kabinet-Schoof
15-11-2024	Nora Achahbar¹	NSC	staatssecretaris voor Toeslagen en Douane	Polariserende omgangsvormen en uitlatingen van collega's.	persoonlijk/conflict	02-07-2024
1-11-2024	Folkert Idsinga²	NSC	staatssecretaris voor Fiscaliteit en Belastindienst	commotie over niet-openbaarmaking zakelijke belangen	impliciete opzegging vertrouwen	02-07-2024
Kabinet-Rutte IV
10-01-2024	Ernst Kuipers³	D66	minister van Volksgezondheid, Welzijn en Sport	(nog onbekende) internationale functie	andere functie	10-01-2022
08-01-2024	Sigrid Kaag⁴	D66	minister van Financiën en vicepremier	VN-coördinator Gaza	andere functie	10-01-2022
01-12-2023	Gunay Uslu⁵	D66	staatssecretaris voor Media en Cultuur	terug naar bedrijfsleven	persoonlijk/andere functie	10-01-2022
31-08-2023	Wopke Hoekstra⁶	CDA	minister van Buitenlandse Zaken en vicepremier	beoogd lid Europese Commissie	andere functie	10-01-2022
22-06-2023	Dennis Wiersma⁷	VVD	minister voor Primair en Voortgezet Onderwijs	herhaalde berichtgeving over intimiderend gedrag tegen collega's en externen.	persoonlijk	10-01-2022
05-09-2022	Henk Staghouwer⁸	ChristenUnie	minister van Landbouw, Natuur en Voedselkwaliteit	vond zichzelf niet de juiste persoon op die post vanwege de stikstofproblematiek	persoonlijk	10-01-2022
Kabinet-Rutte III
25-09-2021	Mona Keijzer⁹	CDA	staatssecretaris van Economische Zaken en Klimaat	openbare kritiek op de coronapas in een interview met De Telegraaf	verbreken homogeniteitsvereiste¹⁰	26-10-2017
17-09-2021	Ank Bijleveld¹¹	CDA	minister van Defensie	verloop evacuatie Nederland in Afghanistan	aanvaarding politieke verantwoordelijkheid	26-10-2017
16-09-2021	Sigrid Kaag⁴	D66	minister van Buitenlandse Zaken	verloop evacuatie Nederland in Afghanistan	aanvaarding politieke verantwoordelijkheid	25-05-2021
03-09-2021	Tamara van Ark¹²	VVD	minister voor Medische Zorg	gezondheidsproblemen	persoonlijk	09-07-2020
31-08-2021	Cora van Nieuwenhuizen¹³	VVD	minister van Infrastructuur en Waterstaat	functie bij organisatie van energiebedrijven	andere functie	26-10-2017
19-07-2021	Stientje van Veldhoven¹⁴	D66	staatssecretaris van Infrastructuur en Waterstaat	benoemd bij Europees instituut	andere functie	26-10-2017
15-01-2021	Eric Wiebes¹⁵	VVD	minister van Economische Zaken en Klimaat	rapport 'Ongekend Onrecht' over de toeslagenaffaire	aanvaarding politieke verantwoordelijkheid	26-10-2017
19-03-2020	Bruno Bruins¹⁶	VVD	minister voor Medische Zorg	oververmoeidheid	persoonlijk/ziekte	26-10-2017
18-12-2019	Menno Snel¹⁷	D66	staatssecretaris van Financiën	afhandelen affaire rond kinderopvangtoeslagen	gebrek aan steun	26-10-2017
21-05-2019	Mark Harbers¹⁸	VVD	staatssecretaris van Justitie en Veiligheid	onjuist informeren van de Kamer	aanvaarding politieke verantwoordelijkheid	26-10-2017
13-02-2018	Halbe Zijlstra¹⁹	VVD	minister van Buitenlandse Zaken	onjuiste uitlatingen	persoonlijk/opspraak	26-10-2017
Kabinet-Rutte II
03-10-2017	Jeanine Hennis²⁰	VVD	minister van Defensie	uitkomst onderzoek mortierongeval missie Mali	aanvaarding politieke verantwoordelijkheid	05-11-2012
01-09-2017	Martijn van Dam²¹	PvdA	staatssecretaris van Landbouw	werd bestuurder bij de NPO	andere functie	03-11-2015
26-01-2017	Ard van der Steur²²	VVD	minister van Veiligheid en Justitie	rol als Kamerlid bij beantwoording vragen over Teevendeal	impliciete opzegging vertrouwen	20-03-2015
28-10-2015	Wilma Mansveld²³	PvdA	staatssecretaris van Infrastructuur	uitkomst parlementaire enquête Fyra	impliciete opzegging vertrouwen	05-11-2012
09-03-2015	Ivo Opstelten²⁴	VVD	minister van Veiligheid en Justitie	bonnetjesaffaire/Teevendeal	aanvaarding politieke verantwoordelijkheid	14-10-2010
09-03-2015	Fred Teeven²⁵	VVD	staatssecretaris van Veiligheid en Justitie	bonnetjesaffaire/Teevendeal	aanvaarding politieke verantwoordelijkheid	05-11-2012 / 14-10-2010
17-10-2014	Frans Timmermans²⁶	PvdA	minister van Buitenlandse Zaken	werd lid/vicevoorzitter Europese Commissie	andere functie	05-11-2012
30-01-2014	Frans Weekers²⁷	VVD	staatssecretaris van Financiën	problemen uitbetaling toeslagen Belastingdienst	impliciete opzegging vertrouwen	05-11-2012 / 14-10-2010
06-12-2012	Co Verdaas²⁸	PvdA	staatssecretaris Volksgezondheid	onjuiste reiskostendeclaraties als gedeputeerde	persoonlijk/opspraak	05-11-2012
Kabinet Rutte I
16-12-2011	Piet Hein Donner²⁹	CDA	minister Binnenlandse Zaken en Koninkrijksrelaties	werd vicepresident Raad van State	andere functie	14-10-2010 / 22-02-2007
Kabinet-Balkenende IV
14-05-2010	Jack de Vries³⁰	CDA	staatssecretaris van Defensie	relatie met ondergeschikte	persoonlijk/opspraak	18-12-2007
12-12-2008	Ahmed Aboutaleb³¹	PvdA	staatsecretaris van Sociale Zaken en Werkgelegenheid	werd burgemeester van Rotterdam	andere functie	22-02-2007
14-11-2008	Ella Vogelaar³²	PvdA	minister voor Wonen, Wijken en Integratie	kritiek op functioneren door eigen partij	impliciete opzegging vertrouwen	22-02-2007
18-12-2007	Cees van der Knaap³³	CDA	staatssecretaris van Defensie	werd burgemeester van Ede	andere functie	22-02-2007
Kabinet-Balkenende III
21-09-2006	Sybilla Dekker³⁴	VVD	minister van VROM	OVV-rapport Schipholbrand	aanvaarding politieke verantwoordelijkheid	27-05-2003
21-09-2006	Piet Hein Donner²⁹	CDA	minister van Justitie	OVV-rapport Schipholbrand	aanvaarding politieke verantwoordelijkheid	22-07-2002
Kabinet-Balkenende II
27-06-2006	Mark Rutte³⁵	VVD	staatssecretaris OCW	werd fractievoorzitter VVD	andere functie	17-06-2004
23-03-2005	Thom de Graaf³⁶	D66	minister Bestuurlijke vernieuwing en Koninkrijksrelaties	verwerping grondwetsvoorstel gekozen burgemeester	politieke nederlaag	27-05-2003
09-06-2004	Anette Nijs³⁷	VVD	staatssecretaris OCW	slechte verhouding met minister Van der Hoeven³⁸	intern conflict	22-07-2002
03-12-2003	Jaap de Hoop Scheffer³⁹	CDA	minister van Buitenlandse Zaken	werd secretaris-generaal NAVO	andere functie	22-07-2002
Kabinet-Balkenende I
12-12-2002	Benk Korthals⁴⁰	VVD	minister van Defensie	uitkomst enquête bouwnijverheid	impliciete opzegging vertrouwen	22-07-2002
16-10-2002	Eduard Bomhoff⁴¹	LPF	minister VWS	onwerkbare verhoudingen	intern conflict	22-07-2002
16-10-2002	Herman Heinsbroek⁴²	LPF	minister Economische Zaken	onwerkbare verhoudingen	intern conflict	22-07-2002
22-07-2002	Philomena Bijlhout⁴³	LPF	staatssecretaris Familie- en Emancipatiezaken	onthulling over verleden	persoonlijk/opspraak	22-07-2002
Kabinet-Kok II
01-01-2001	Job Cohen⁴⁴	PvdA	staatssecretaris van Justitie	werd burgemeester Amsterdam	andere functie	03-08-1998
13-03-2000	Bram Peper⁴⁵	PvdA	minister van Binnenlandse Zaken	in opspraak over declaraties als burgemeester van Rotterdam	persoonlijk/opspraak	03-08-1998
07-06-1999	Hayo Apotheker⁴⁶	D66	minister van Landbouw, Natuur en Visserij	zelf ontevreden over mogelijkheden beleidsvoering	politieke nederlaag	03-08-1998
Kabinet-Kok I
28-06-1996	Robin Linschoten⁴⁷	VVD	staatssecretaris van Sociale Zaken	CTSV-affaire	impliciete opzegging vertrouwen	22-08-1994
Kabinet-Lubbers III
16-07-1994	Hedy d'Ancona⁴⁸	PvdA	minister van Welzijn, Volksgezondheid en Cultuur	werd lid Europees Parlement	andere functie	07-11-1989
16-07-1994	Hanja Maij-Weggen⁴⁹	CDA	minister van Verkeer en Waterstaat	werd lid Europees Parlement	andere functie	07-11-1989
15-07-1989	Piet Dankert⁵⁰	PvdA	staatssecretaris van Buitenlandse Zaken	werd lid Europees Parlement	andere functie	07-11-1989
27-05-1994	Ernst Hirsch Ballin⁵¹	CDA	minister van Justitie	afhandeling IRT-affaire	impliciete opzegging vertrouwen	07-11-1989
27-05-1994	Ed van Thijn⁵²	PvdA	minister van Binnenlandse Zaken	afhandeling IRT-affaire	impliciete opzegging vertrouwen	07-11-1989
26-02-1994	Hans Simons⁵³	PvdA	staatssecretaris van Welzijn, Volksgezondheid en Cultuur	werd lijsttrekker gemeenteraadsverkiezingen Rotterdam	andere functie	07-11-1989
18-06-1993	Roel in 't Veld⁵⁴	PvdA	staatsecretaris Onderwijs en Wetenschapen	in opspraak over nevenfuncties	persoonlijk/opspraak	09-06-1993
04-06-1993	Elske ter Veld⁵⁵	PvdA	staatssecretaris Sociale Zaken	spanningen met PvdA-fractie	impliciete opzegging vertrouwen	07-11-1989
01-06-1993	Berend-Jan van Voorst tot Voorst⁵⁶	CDA	staatssecretaris van Defensie	werd Commissaris van de Koningin in Limburg	andere functie	07-11-1989
03-01-1993	Hans van den Broek⁵⁷	CDA	minister van Buitenlandse Zaken	werd lid Europese Commissie	andere functie	07-11-1989
19-09-1990	Gerrit Braks⁵⁸	CDA	minister van Landbouw, Natuur en Visserij	verlies vertrouwen PvdA-fractie vanwege visfraudebeleid	impliciete opzegging vertrouwen	07-11-1989
Kabinet-Lubbers II
14-09-1989	Wim Deetman⁵⁹	CDA	minister van Onderwijs en Wetenschappen	gekozen tot Tweede Kamervoorzitter	andere functie	14-07-1986
30-06-1989	Albert-Jan Evenhuis⁶⁰	VVD	staatssecretaris Economische Zaken	opspraak over verstrekte lening en subsidies / bevoordeling familielid	persoonlijk/opspraak	14-07-1986
06-09-1988	Wim van Eekelen⁶¹	VVD	minister van Defensie	uitkomst enquête Paspoortaffaire	impliciete opzegging vertrouwen	14-07-1986
09-09-1988	René van der Linden⁶²	CDA	staatssecretaris van Buitenlandse Zaken	uitkomst enquête Paspoortaffaire	impliciete opzegging vertrouwen	14-07-1986
23-10-1986	Gerrit Brokx⁶³	CDA	staatssecretaris VROM	vanwege parlementaire enquête bouwsubsidies	impliciete opzegging vertrouwen	14-07-1986
Kabinet-Lubbers I
22-06-1982	Piet van Zeil⁶⁴	CDA	staatssecretaris van Economische Zaken	werd burgemeester van Heerlen	andere functie	05-11-1982
11-11-1982	Charl Schwietert⁶⁵	VVD	staatssecretaris van Defensie	onwaarheden over dienstplicht en opleiding	persoonlijk/opspraak	08-11-1982
Kabinet-Van Agt I
09-09-1981	Marius van Amelsvoort⁶⁶	CDA	staatssecretaris van Financiën	bleef na 3 maanden Tweede Kamerlid	andere functie	18-04-1980
09-09-1981	Ad Hermes⁶⁷	CDA	staatssecretaris van Onderwijs en Wetenschappen	bleef na 3 maanden Tweede Kamerlid	andere functie	09-01-1978
09-09-1981	Louw de Graaf⁶⁸	CDA	staatssecretais van Sociale Zaken	bleef na 3 maanden Tweede Kamerlid	andere functie	28-12-1977
09-09-1981	Jeltien Kraaijeveld-Wouters⁶⁹	CDA	staatssecretaris van CRM	bleef na 3 maanden Tweede Kamerlid	andere functie	28-12-1977
01-09-1981	Pieter Beelaerts van Blokland⁷⁰	CDA	minister van Volkshuisvesting en Ruimtelijke Ordening	werd burgemeester van Apeldoorn	andere functie	19-12-1977
25-08-1980	Willem Scholten⁷¹	CDA	minister van Defensie	werd vicepresident Raad van State	andere functie	08-03-1978
22-02-1980	Frans Andriessen⁷²	CDA	minister van Financiën	vanwege wens tot strengere bezuinigingen	intern conflict	19-12-1977
22-02-1980	Ad Nooteboom⁷³	CDA	staatssecretaris van Financiën	vanwege wens tot strengere bezuinigingen	intern conflict	28-12-1977
04-03-1978	Roelof Kruisinga⁷⁴	CDA	minister van Defensie	verzet tegen productie van neutronenbom	intern conflict	19-12-1977
Kabinet-Den Uyl
14-10-1977	Martin van Rooijen⁷⁵	KVP	staatssecretaris van Financiën	werd lid Tweede Kamer	andere functie	21-12-1973
08-09-1977	Dries van Agt⁷⁶	KVP	minister van Justitie	bleef na 3 maanden Tweede Kamerlid	andere functie	06-07-1971
08-09-1977	Ted Hazekamp⁷⁷	KVP	staatssecreatris van Economische Zaken	bleef na 3 maanden Tweede Kamerlid	andere functie	11-05-1973
08-09-1977	Laurens Jan Brinkhorst⁷⁸	D66	staatssecretaris Buitenlandse Zaken	bleef na 3 maanden Tweede Kamerlid	andere functie	11-05-1973
08-09-1977	Henk Zeevalking⁷⁹	D66	staatssecretaris van Justitie	bleef na 3 maanden Tweede Kamerlid	andere functie	06-06-1975
08-09-1977	Ger Klein⁸⁰	PvdA	staatssecretaris Onderwijs en Wetenschappen	bleef na 3 maanden Tweede Kamerlid	andere functie	11-05-1973
08-09-1977	Marcel van Dam⁸¹	PvdA	staatssecretaris Volkshuisvesting en Ruimtelijke Ordening	bleef na 3 maanden Tweede Kamerlid	andere functie	11-05-1973
08-09-1977	Wim Meijer⁸²	PvdA	staatssecretaris Cultuur, Recreatie en Maatschappelijk Werk	bleef na 3 maanden Tweede Kamerlid	andere functie	11-05-1973
01-05-1977	Wim Polak⁸³	PvdA	staatssecretaris van Binnenlandse Zaken	werd burgemeester van Amsterdam	andere functie	11-05-1973
31-12-1976	Henk Vredeling⁸⁴	PvdA	minister van Defensie	werd lid Europese Commissie	andere functie	11-05-1973
01-09-1975	Antoon Veerman⁸⁵	ARP	staatssecretaris Onderwijs en Wetenschappen	gezondheidsproblemen	persoonlijk/ziekte	11-05-1973
27-05-1975	Jan Glastra van Loon⁸⁶	D66	staatssecretaris van Justitie	conflict met minister Van Agt⁷⁶ van Justitie	intern conflict	13-06-1973
01-03-1974	Joep Mommersteeg⁸⁷	KVP	staatssecretaris van Defensie	gezondheidsproblemen	persoonlijk/ziekte	11-05-1973
01-11-1973	Tiemen Brouwer⁸⁸	KVP	minister van Landbouw en Visserij	gezondheidsproblemen	persoonlijk/ziekte	11-05-1973
Kabinet Biesheuvel I&II
01-01-1973	Pierre Lardinois⁸⁹	KVP	minister van Landbouw en Visserij	werd lid Europese Commissie	andere functie	05-04-1967
16-09-1972	Adri van Es⁹⁰	ARP	staatssecretaris van Defensie	verschil in opvatting met minister De Koster over toekomstige structuur ministerie	intern conflict	14-07-1971
Kabinet-De Jong
07-01-1970	Leo de Block⁹¹	KVP	minister van Economische Zaken	vond dat kabinet te weinig deed om inflatie te beteugelen / ondermijnd gezag	persoonlijk/intern conflict	05-04-1967
Kabinet-Cals
01-09-1966	Jan Smallenbroek⁹²	ARP	minister van Binnenlandse Zaken	na betrokkenheid bij nachtelijke aanrijding onder invloed van drank	persoonlijk/opspraak	14-04-1965
Kabinet-De Quay
03-07-1961	Charles van Rooy⁹³	KVP	minister van Sociale Zaken en Werkgelegenheid	vanwege ontevredenheid van regeringspartijen over zwak beleid	impliciete opzegging van vertrouwen	19-05-1959
01-08-1959	Sidney van den Bergh⁹⁴	VVD	minister van Defensie	vanwege voorgenomen huwelijk met vrouw in scheidingsprocedure	persoonlijk/opspraak	19-05-1959
Kabinet-Drees IV
10-10-1958	Jacob Algera⁹⁵	ARP	minister van Verkeer en Waterstaat	gezondheidsproblemen	persoonlijk/ziekte	02-09-1952
01-06-1958	Ferdinand Kranenburg⁹⁶	PvdA	staatssecretaris van Oorlog	vanwege kritiek op aanschaffingsbeleid defensiematerieel (ondeugdelijke helmen)	impliciete opzegging van vertrouwen	01-06-1951
01-01-1958	Sicco Mansholt⁹⁷	PvdA	minister van Landbouw, Visserij en Voedselvoorziening	werd lid Europese Commissie	andere functie	25-06-1945
16-03-1957	Anna de Waal⁹⁸	KVP	staatssecretaris van Onderwijs, Kunsten en Wetenschappen	andere taakverdeling / minister Cals⁹⁹ nam taken over	persoonlijk	02-02-1953
Kabinet-Drees III
07-07-1956	Louis Beel¹⁰⁰	KVP	minister van Binnenlandse Zaken	werd lid onderzoekscommissie Greet Hofmansaffaire	andere functie	06-12-1951
01-10-1953	Piet Muntendam¹⁰¹	PvdA	staatssecretaris Sociale Zaken en Volksgezondheid	werd directeur-generaal op ministerie Sociale Zaken en Volksgezondheid	andere functie	01-04-1950
Kabinet-Drees II
01-07-1952	Piet Lieftinck¹⁰²	PvdA	minister van Financiën	kreeg functie bij de Wereldbank	andere functie	15-03-1951
Kabinet-Drees/Van Schaik
23-10-1956	Wim Fockema Andreae¹⁰³	VVD	staatssecretaris van Oorlog	functie in het bedrijfsleven	persoonlijk/andere functie	01-05-1949
16-10-1950	Wim Schokking¹⁰⁴	CHU	minister van Oorlog & Minister van Marine	geen vertrouwen VVD- en ARP-fracties in beleid	impliciete opzegging vertrouwen	07-08-1948
15-05-1950	René Wijers¹⁰⁵	KVP	minister van Justitie	gezondheidsproblemen	persoonlijk/ziekte	07-08-1948
14-02-1949	Maan Sassen¹⁰⁶	KVP	minister van Overzeese Gebiedsdelen	vanwege kritiek op Nederlands-Indiëbeleid	intern conflict	07-08-1948
Kabinet-Beel I
01-03-1948	Lambert Neher¹⁰⁷	PvdA	minister van Wederopbouw en Volkshuisvesting	werd gedelegeerde in Opperbestuur Nederlands-Indië	andere functie	03-03-1947
14-01-1948	Gerard Huysmans¹⁰⁸	KVP	minister van Economische Zaken	gezondheidsproblemen	persoonlijk/ziekte	03-07-1946
25-11-1947	Jules Schagen van Leeuwen¹⁰⁹	partijloos	minister van Marine	vanwege kritiek op Nederlands-Indiëbeleid	intern conflict	07-08-1946
01-07-1947	Eelco van Kleffens¹¹⁰	partijloos	minister voor Buitenlandse Zaken	werd voorzitter Algemene Vergadering van de Verenigde Naties	andere functie	01-03-1946
15-11-1946	Johan Ringers¹¹¹	partijloos	minister van Openbare Werken en Wederopbouw	vanwege kritiek op Nederlands-Indiëbeleid	intern conflict	25-06-1945

1.
Nora Achahbar (1982) was van 2 juli tot en met 15 november 2024 staatssecretaris van Financiën (toeslagen en douane). Zij was in 2023 Tweede Kamerkandidaat van Nieuw Sociaal Contract. Mevrouw Achahbar was eerder rechter-plaatsvervanger, advocaat en officier van justitie in Den Haag.
2.
Folkert Idsinga (1971) is sinds 27 november 2024 lid van de Tweede Kamerfractie van NSC. Eerder was hij dat van 6 december 2023 tot 2 juli 2024. Hij was van 2 juli tot 1 november 2024 staatssecretaris van Financiën (belastingen). Van 31 maart 2021 tot 5 september 2023 was hij Tweede Kamerlid voor de VVD. De heer Idsinga is fiscaal econoom en was partner bij kantoor Baker McKenzie in Amsterdam, gespecialiseerd in belastingrecht. Van 2015 tot en met 2018 was hij voorzitter van de Raad van Bestuur van dat kantoor. De heer Idsinga is woordvoerder financiën en economische zaken van de NSC-fractie.
3.
Ernst Kuipers (1959) was van 10 januari 2022 tot 10 januari 2024 minister van Volksgezondheid, Welzijn en Sport in het kabinet-Rutte IV. Hij was voorzitter van de raad van bestuur van Erasmus Medisch Centrum en was eerder onder meer hoogleraar gastro-enterologie en hoofd interne geneeskunde van het Erasmus Medisch Centrum. Ernst Kuipers is lid van D66. Keerde in 2024 terug naar de wetenschap (in Singapore).
4.
Sigrid Kaag (1961) was van 10 januari 2022 tot 8 januari 2024 minister van Financiën en viceminister-president in het kabinet-Rutte IV. Zij was eerder tot 29 mei 2021 minister voor Buitenlandse Handel en Ontwikkelingssamenwerking en van 25 mei 2021 tot 17 september 2021 minister van Buitenlandse Zaken. Van 31 maart 2021 tot 10 januari 2022 was zij Tweede Kamerlid en in 2020-2023 was zij politiek leider van D66. Mevrouw Kaag was voor haar ministerschap diplomate bij de VN. Sinds januari 2015 was zij VN-coördinator in Libanon en daarvoor onder meer betrokken bij de VN-missie ter vernietiging van chemische wapens in Syrië. Eerder werkte zij onder andere bij de VN-organisatie voor Palestijnse vluchtelingen en bij UNICEF. Mevrouw Kaag begon haar loopbaan bij Shell en het ministerie van Buitenlandse Zaken. Sinds 2024 is zij namens de VN humanitair- en wederopbouwcoördinator voor Gaza.
5.
Gunay Uslu (1972) was van 10 januari 2022 tot 1 december 2023 staatssecretaris voor Cultuur en Media (OCW) in het kabinet-Rutte IV. Zij was directeur hotel development & design bij Corendon Hotels & Resorts. In 2023 keerde zij terug naar dat (familie)bedrijf. Zij is aan de UvA gepromoveerd als cultuur-historica. Mevrouw Uslu is lid van D66.
6.
Wopke Hoekstra (1975) is sinds 9 oktober 2023 lid van de Europese Commissie, belast met klimaatactie. In de Commissie-Von der Leyen zijn klimaat en duurzame groei zijn portefeuilles. Hij was van 10 januari 2022 tot 1 september 2023 minister van Buitenlandse Zaken en viceminister-president in het kabinet-Rutte IV. Daarvoor was hij vanaf 26 oktober 2017 minister van Financiën. Bij de Tweede Kamerverkiezingen in 2021 was de heer Hoekstra lijsttrekker van het CDA. Hij was van 7 juni 2011 tot 26 oktober 2017 Eerste Kamerlid. De heer Hoekstra was consultant bij adviesbureau McKinsey en bestuurslid van het CDA-Amsterdam. Hij was voorts voorzitter van de commissie CDA-verkiezingsprogramma 2017.
7.
Dennis Wiersma (1986) was sinds 10 januari 2022 minister voor Primair en Voortgezet Onderwijs in het kabinet-Rutte IV. Hij stapte per 23 juni 2023 op vanwege discussies over zijn gedrag. In het (demissionaire) kabinet-Rutte III was hij vanaf 10 augustus 2021 staatssecretaris van Sociale Zaken en Werkgelegenheid. De heer Wiersma was van 23 maart 2017 tot 3 september 2021 Tweede Kamerlid voor de VVD. Hij werkte bij pensioenuitvoerder PGGM en was voorzitter van FNV Jong. Verder was hij projectleider jeugdwerkloosheid op het ministerie van Sociale Zaken en Werkgelegenheid. De heer Wiersma was als Kamerlid woordvoerder vreemdelingenzaken/migratie, aanpak mensenhandel, arbeidsmigratie en pensioenen en AOW. Hij werkt nu bij adviesbureau De Galan.
8.
Henk Staghouwer (1962) was van 10 januari tot en met 5 september 2022 minister van Landbouw, Natuur en Voedselkwaliteit in het kabinet-Rutte IV. Hij trad af omdat hij zichzelf niet de juiste persoon op die post achtte om het stikstofprobleem op te lossen. Daarvoor zat hij namens de ChristenUnie in het college van gedeputeerde staten van Groningen. Eerder was hij eigenaar van meerdere bakkerswinkels. Sinds 1 januari 2024 is hij voorzitter van Voedselbanken Nederland.
9.
Mona Keijzer (1968) is sinds 2 juli 2024 minister van Volkshuisvesting en Ruimtelijke Ordening en (vierde) vicepremier in het kabinet-Schoof. Zij was van 6 december 2023 tot 2 juli 2024 Tweede Kamerlid voor BBB. Van 26 oktober 2017 tot en met 25 september 2021 was zij staatssecretaris van Economische Zaken en Klimaat in het kabinet-Rutte III. Mevrouw Keijzer was in de periode 2012-2017 en van 31 maart tot 27 september 2021 Tweede Kamerlid voor het CDA en toen woordvoerder zorg en asiel-, migratie- en integratiebeleid. Tevens was zij vicefractievoorzitter. Zij was tweemaal kandidaat-lijsttrekker van het CDA. Voor zij Kamerlid werd, was mevrouw Keijzer advocaat en mediator en in 2007-2012 wethouder van Purmerend. In de Kamer hield zij namens BBB zich bezig met sociale zaken, asiel, migratie en integratie, binnenlandse zaken, digitale zaken en media.
10.
Door de sinds 1848 bestaande (politieke) ministeriële verantwoordelijkheid regeert de Koning alleen nog in naam, maar bepalen feitelijk de ministers gezamenlijk het regeringsbeleid. Om de eenheid (homogeniteit) tussen de ministers te bevorderen, vergaderen zij in de ministerraad en komen zij samen tot besluiten. Voor de besluitvorming in die raad is een (intern) Reglement van Orde opgesteld.
11.
Ank Bijleveld (1962) was van 26 oktober 2017 tot en met 17 september 2021 minister van Defensie in het kabinet-Rutte III. Van 1 november 2019 tot 14 april 2020 was zij tevens minister voor de Algemene Inlichtingen en Veiligheidsdienst. Mevrouw Bijleveld was van 22 februari 2007 tot 14 oktober 2010 staatssecretaris van Binnenlandse Zaken en Koninkrijksrelaties in het kabinet-Balkenende IV. Zij was Tweede Kamerlid voor het CDA in de periode 1989-2001 en in 2010. Zij was enige jaren vicefractievoorzitter en in 2010 betrokken bij de onderhandelingen tijdens de kabinetsformatie. Eerder werkte mevrouw Bijleveld bij de gemeente Hengelo (Ov.), was zij raadslid in Enschede en was zij actief bij het dekenaat van Enschede. Van 1 januari 2001 tot 22 februari 2007 was zij burgemeester van Hof van Twente en van 1 januari 2011 tot 26 oktober 2017 commissaris van de Koning(in) in Overijssel. Op 17 januari 2022 werd zij waarnemend burgemeester van Almere en bleef dat tot 1 maart 2023.
12.
Tamara van Ark (1974) was van 9 juli 2020 tot en met 3 september 2021 minister voor Medische zorg in het kabinet-Rutte III. Daarvoor was zij vanaf 27 oktober 2017 staatssecretaris van Sociale Zaken en Werkgelegenheid. Mevrouw Van Ark was van 27 juni 2010 tot 26 oktober 2017 en van 31 maart tot 3 september 2021 Tweede Kamerlid voor de VVD. In haar eerste Kamerperiode was zij onder meer woordvoerster langdurige zorg, thuiszorg, emancipatie en homo-emancipatiebeleid. Mevrouw Van Ark was wethouder van de in 2010 gevormde gemeente Zuidplas en zij was dat eerder in Nieuwerkerk aan den IJssel. Daarvoor werkte zij als teamchef van de Dienst sociale zaken in Rotterdam-Feijenoord.
13.
Cora van Nieuwenhuizen (1963) was van 26 oktober 2017 tot 31 augustus 2021 minister van Infrastructuur en Waterstaat in het kabinet-Rutte III. In 2010-2014 was zij Tweede Kamerlid en in 2014-2017 lid van het Europees Parlement voor de VVD. Mevrouw Van Nieuwenhuizen was in 2007-2010 gedeputeerde voor mobiliteit en infrastructuur van Noord-Brabant. Van huis uit is zij sociaal geografe. In 1994 werd zij actief in de lokale politiek van haar woonplaats Oisterwijk. In 2003 werd zij Statenlid en korte tijd later fractievoorzitter. Als Tweede Kamerlid was zij voorzitter van de vaste commissie voor financiën. Sinds 1 oktober 2021 is zij voorzitter van de brancheorganisatie van energiebedrijven.
14.
Stientje van Veldhoven (1973) was van 26 oktober 2017 tot 19 juli 2021 staatssecretaris van Infrastructuur en Waterstaat in het kabinet-Rutte III. Deze functie werd van 1 november 2019 tot 14 april 2020 onderbroken, toen zij minister voor Milieu en Wonen was. Mevrouw Van Veldhoven was van 17 juni 2010 tot 26 oktober 2017 Tweede Kamerlid voor D66. In de Tweede Kamer hield zij zich vooral bezig met klimaat, energie, circulaire economie en het gaswinningsdossier. Mevrouw Van Veldhoven was secretaris van de D66-fractie en lid van het Presidium. Eerder was zij onder meer diplomaat bij de Nederlandse Vertegenwoordiging van de EU in Brussel en werkzaam bij de Europese Commissie en clusterleider van het programma Zuidvleugel Randstad op het ministerie van Economische Zaken. Sinds 1 september 2021 is zij vicepresident/directeur van het Europa voor het World Resources Institute.
15.
Eric Wiebes (1963) was van 26 oktober 2017 tot 15 januari 2021 minister van Economische Zaken en Klimaat in het kabinet-Rutte III. Daarvoor was hij van 4 februari 2014 tot 26 oktober 2017 staatssecretaris van Financiën in het kabinet-Rutte II. In 2010-2014 was de heer Wiebes namens de VVD wethouder van onder meer verkeer en vervoer van Amsterdam. Eerder werkte hij in het bedrijfsleven en bij het ministerie van Economische Zaken. Daar was hij onder meer plaatsvervangend secretaris-generaal.
16.
Bruno Bruins (1963) was van 26 oktober 2017 tot en met 19 maart 2020 in het kabinet-Rutte III minister voor Medische Zorg (en Sport) op het ministerie van VWS. Hij was eerder, van 7 juli 2006 tot 22 februari 2007, staatssecretaris van Onderwijs, Cultuur en Wetenschap in het kabinet-Balkenende III. Sinds september 2020 is hij interim-directeur van vervoersbedrijf HTM. De heer Bruins was onder meer werkzaam bij enkele vervoersbedrijven en voor de VVD in de periode 2000-2006 wethouder van Den Haag. Tevens was hij voorzitter van veiligverkeersorganisatie 3VO. In 2007 was hij waarnemend burgemeester van Leidschendam-Voorburg en in 2008-2011 directeur van vervoersbedrijf Connexxion. In 2012-2017 was hij bestuursvoorzitter van het UWV en in 2016-2017 tevens voorzitter van de Raad van Toezicht van de Nederlandse Publieke Omroep. In 2021-2024 was hij staatsraad in de Afdeling advisering van de Raad van State.
17.
Menno Snel (1970) was van 26 oktober 2017 tot 18 december 2019 staatssecretaris van Financiën in het kabinet-Rutte III. Daarvoor was hij voorzitter van de Raad van Bestuur van de Nederlandse Waterschapsbank. Eerder was hij plaatsvervangend directeur-generaal fiscale zaken op het ministerie van Financiën, directeur bij pensioenuitvoerder APG en bewindvoerder bij het IMF in Washington. Sinds 1 februari 2023 is hij partner bij Hague Corporate Affairs.
18.
Mark Harbers (1969) was van 10 januari 2022 tot 2 juli 2024 minister van Infrastructuur en Waterstaat in het kabinet-Rutte IV. Van 26 oktober 2017 tot en met 21 mei 2019 was hij staatssecretaris van Justitie en Veiligheid in het kabinet-Rutte III. Hij was eerder in 2009-2018 en 2019-2022 Tweede Kamerlid voor de VVD, onder meer als financieel woordvoerder en fractiesecretaris. Verder was hij eerste ondervoorzitter van de Kamer en voorzitter van de commissie voor de Rijksuitgaven. De heer Harbers was eerder politiek adviseur van minister Zalm en in de periode 2007-2009 wethouder van Rotterdam. Als Kamerlid was hij in de periode 2019-2022 woordvoerder klimaat, energiebeleid en stikstofbeleid.
19.
In de Stellingwerven geboren VVD-politicus die het tot staatssecretaris, fractievoorzitter en minister van Buitenlandse Zaken bracht, maar zijn politieke loopbaan abrupt moest afbreken. Voor hij in 2006 Tweede Kamerlid werd onder meer werkzaam bij Shell, directeur van een projectmanagmentsbureau en fractievoorzitter van de VVD in de gemeenteraad van Utrecht. Als Kamerlid hield hij zich bezig met de zorg en hoger onderwijs en was hij lid van de onderzoekscommissie onderwijsvernieuwingen. Voerde als staatssecretaris in het kabinet-Rutte I, ondanks veel protest, krachtdadig forse bezuinigingen in de cultuursector door. Tijdens Rutte II was hij als fractievoorzitter een belangrijke steunpilaar voor dat kabinet. Buitenlandse Zaken in Rutte III was als 'beloning' daarvoor te beschouwen, maar ontmaskering van een door hemzelf opgeklopt verhaal over de Russiche dreiging, dat hij in 2016 op het VVD-congres had verteld, ondermijnde zijn gezag en dwong hem tot vertrek.
20.
Jeanine Hennis-Plasschaert (1973) is sinds 2024 speciaal VN-gezant in Libanon. Eerder leidde zij de VN-missie in Irak. Mevrouw Hennis was van 23 maart 2017 tot 13 september 2018 Tweede Kamerlid voor de VVD. Eerder was zij dat van 17 juni 2010 tot 5 november 2012. In 2004-2010 was zij lid van het Europees Parlement en van 5 november 2012 tot en met 3 oktober 2017 minister van Defensie in het kabinet-Rutte II. Zij werkte eerder bij de Europese Commissie in Brussel en Riga en was politiek assistent van wethouder Van der Horst van Amsterdam. Als Europarlementariër hield mevrouw Hennis zich onder meer bezig met transport, justitie en burgerlijke vrijheden, als Tweede Kamerlid met rijksbegroting en Europees en internationaal monetair beleid.
21.
In Eindhoven opgeleide technisch-bedrijfskundige, die na in 2003 op jonge leeftijd PvdA-Tweede Kamerlid te zijn geworden voortvarend carrière maakte in de Haagse politiek. Eerder was hij voorzitter van de Jonge Socialisten. Was als Kamerlid een helder formulerende woordvoerder mediabeleid, buitenlandse zaken en asiel en immigratie en werd in november 2012 tweede man in de PvdA-fractie. Had eerder dat jaar zonder succes meegedaan aan de lijsttrekkersstrijd. In 2015 volgde een overstap naar het kabinet-Rutte II toen hij staatssecretaris van Economische Zaken, belast met landbouw werd. Verliet in 2017 de politiek en werd lid van de Raad van Bestuur van de Nederlandse Publieke Omroep (NPO). Is sinds 2022 bestuurder van Nederlandse Datakluis.
22.
Spreekvaardige en flamboyante VVD'er, die zijn politieke loopbaan verrassend snel zag eindigen na een teleurstellend verlopen ministerschap. Na advocaat en eigenaar van een trainingsopleiding op juridisch gebied te zijn geweest, werd hij in 2010 Tweede Kamerlid. Eerder had hij in de lokale politiek ervaring opgedaan als lid van de gemeenteraden van Warmond en Teylingen. Als Kamerlid hield hij zich met name bezig met strafrecht en criminaliteitsbestrijding en was hij lid van de enquêtecommissie Fyra. Volgde in maart 2015 Opstelten op als minister van Veiligheid en Justitie in het kabinet-Rutte II. Raakte mede door onvoorzichte uitspraken spoedig betrokken bij enkele affaires. De nasleep van de Teevendeal, waarover ook zijn voorganger was gestruikeld, brak hem begin 2017 op.
23.
Zakelijk ingestelde PvdA-politica, die na een loopbaan als boekhouder en personeelsmanager secretaris werd van de sociaal-economische raad Noord-Nederland. Tien jaar later, in 2011, werd zij gedeputeerde van Groningen, belast met onder meer economische zaken, milieu en klimaat en jeugdzorg. Als staatssecretaris van Infrastructuur en Milieu in het kabinet-Rutte II kreeg zij spoedig te maken met problemen bij ProRail en bij de treinverbinding HSL-Zuid. Na publicatie van het rapport van de enquêtecommissie Fyra nam zij de politieke verantwoordelijkheid voor falend beleid in dat langlopende project. Was daarna een half jaar waarnemend burgemeester van Tytsjerksteradiel en is nu directeur van de Veiligheidsregio Groningen.
24.
VVD-bestuurder, minister en partijvoorzitter, die werd gevormd in de gemeenteadministratie en daarna op 28-jarige leeftijd aan een indrukwekkende loopbaan begon als burgemeester. Na een onderbreking van vijf jaar als topambtenaar op Binnenlandse Zaken werd hij in 1992 eerste burger van Utrecht en ruim zes jaar later van het voorheen 'rode bolwerk' Rotterdam. Was een krachtig, maar soepel handhaver van gezag. Daarna nog waarnemer in Tilburg en vanaf 2008 voorzitter van de VVD. Politieke peetvader van Mark Rutte en na de formatie van diens eerste kabinet, waarin hij een groot aandeel had, minister van Veiligheid en Justitie. Voerde voortvarend een nieuwe Politiewet in. Kwam in het kabinet-Rutte II minder uit de verf en moest voortijdig aftreden. Rasbestuurder met een fors postuur en sonore basstem, die amicaal en prettig in de omgang is.
25.
Kamerlid en staatssecretaris, die daarvoor als officier van justitie naam had gemaakt als 'crimefighter'. Was in 2002-2003 fractievoorzitter van Leefbaar Nederland en toonde zich toen een gedegen Kamerlid. In 2010 keerde hij terug in de Tweede Kamer, maar nu voor de VVD. Als staatssecretaris van Veiligheid van Justitie verdedigde hij in het parlement meer dan de minister veel justitiewetgeving. In het kabinet-Rutte II had hij de lastige portefeuille asielbeleid. Trad in maart 2015 af toen minister Opstelten viel over de 'bonnetjesaffaire' over de deal uit 2000 die Teeven als OvJ met een crimineel had gesloten. Hij keerde kort daarna terug als Tweede Kamerlid. Ongecompliceerde, hardwerkende politicus, die na zijn vertrek uit de politiek als buschauffeur en ondernemer aan de slag ging.
26.
Frans Timmermans (1961) is sinds 23 november 2023 fractievoorzitter van GroenLinks-PvdA in de Tweede Kamer. Sinds 6 december 2023 is hij Tweede Kamerlid en eerder was hij dat in 1998-2007 en 2010-2012 voor de PvdA. Van 1 november 2014 tot 22 augustus 2023 was de heer Timmermans vicevoorzitter van de Europese Commissie. In de Commissie-Juncker was hij verantwoordelijk voor 'betere regulering' en duurzame ontwikkeling en in de Commissie-Von der Leyen voor de Europese Green Deal. De heer Timmermans was in 2012-2014 minister van Buitenlandse Zaken in het kabinet-Rutte II. Daarvoor was hij staatssecretaris van Buitenlandse Zaken (belast met Europese samenwerking) in het kabinet-Balkenende IV. Eerder was hij adviseur en particulier secretaris van dr. M. van der Stoel, Hoge Commissaris nationale minderheden van de OVSE.
27.
Limburgse VVD-politicus, die na financieel woordvoerder van de Tweede Kamerfractie te zijn geweest in 2010 staatssecretaris van Financiën in het kabinet-Rutte I werd. Hij bleef dat in het kabinet-Rutte II, maar moest voortijdig aftreden, omdat zijn positie was ondermijnd door ernstige problemen bij de belastingdienst met de verwerking van toeslagen. Een nauwe band met de omstreden Roermondse VVD'er Jos van Rey had hem eerder al in problemen gebracht. Voor hij in 1998 Kamerlid werd, was hij advocaat en geruime tijd gemeenteraadslid (fractievoorzitter) in Weert. Na zijn aftreden als staatssecretaris waarnemend burgemeester van Heerlen en van Beek. In 2016-2020 was hij bewindvoerder bij de Europese Bank voor Wederopbouw en Ontwikkeling. Tegenwoordig is de heer Weekers secretaris-generaal van de Benelux Unie.
28.
Planoloog die tien jaar bestuurlijk actief was, waarvan bijna vier jaar als PvdA-Tweede Kamerlid. Hij was onderzoeker, directeur van een avondopleiding bedrijfskunde van de KU Nijmegen, adviseur van diverse gemeenten en manager woondiensten van een woningcorporatie. In de Kamer woordvoerder op het gebied van ruimtelijke ordening, volkshuivesting en verkeer, waarna hij in 2007 gedeputeerde van Gelderland werd. Aan zijn staatssecretariaat van Economische Zaken in het kabinet-Rutte II kwam spoedig een einde na een affaire rond declaratiegedrag als gedeputeerde. In 2013 werd hij directeur van het Centre for Development Innovation, Wageningen Universiteit en in mei 2018 deeltijd-hoogleraar aan de Technische Universiteit Delft. In 2019-2023 was hij dijkgraaf en sindsdien Deltacommissaris.
29.
Piet Hein Donner (1948) was van 1 februari 2012 tot 1 november 2018 vicepresident van de Raad van State. Hij was van 22 juli 2002 tot 21 september 2006 minister van Justitie, van 22 februari 2007 tot 14 oktober 2010 minister van Sociale Zaken en Werkgelegenheid en van 14 oktober 2010 tot 16 december 2011 minister van Binnenlandse Zaken en Koninkrijksrelaties. Daarvoor was de heer Donner onder meer voorzitter van de Wetenschappelijke Raad voor het Regeringsbeleid en lid van de Raad van State (1998-2002). In 2001-2002 leidde hij een commissie die adviseerde over de WAO-problematiek en in 2002 en 2003 trad hij op als informateur. In de periode november 2006-februari 2007 was hij Tweede Kamerlid voor het CDA. Sinds december 2018 is hij minister van staat.
30.
CDA-politicus die als voorlichter en persoonlijk assistent van Jan Peter Balkenende een flink aandeel had in electorale successen in 2002, 2003 en 2006. Hij kreeg landelijke bekendheid door de campagne van 2006 van Balkenende versus Bos. Als voorlichter deelde hij geregeld 'strategisch' informatie met de media. Eerder werkte hij onder meer als voorlichter bij de Landmacht en in de zorgsector en was hij voorzitter van het CDJA. In 2007 was hij verantwoordelijk voor de 100-dagencampagne van het kabinet-Balkenende IV. Van dat kabinet maakte hij van 18 december 2007 tot 18 mei 2010 deel uit als staatssecretaris van Defensie. Had veel bemoeienis met de aanschaf van de Joint Strike Fighter (JSF). Een persoonlijke affaire leidde in 2010 tot zijn voortijdige vertrek. In 2011 trad hij in dienst van Hill & Knowlton Strategies, een internationaal bedrijf op het gebied van communicatiestrategie. Sinds juni 2024 is hij burgemeester van Maassluis.
31.
Ahmed Aboutaleb (1961) was van 5 januari 2009 tot 1 oktober 2024 burgemeester van Rotterdam. Hij was van 22 februari 2007 tot 12 december 2008 staatssecretaris van Sociale Zaken en Werkgelegenheid (onder andere voor arbeidsmarktbeleid en armoedebestrijding) in het kabinet-Balkenende IV. De heer Aboutaleb was eerder onder meer journalist, hoofd voorlichting van de SER, directeur van de sector Maatschappelijke, Economische en Culturele Ontwikkeling, Bestuursdienst van de gemeente Amsterdam. Van februari 2004 tot februari 2007 was hij voor de PvdA wethouder van Amsterdam.
32.
Vakbondsvrouw die in het kabinet-Balkenende IV als minister de projectportefeuille Wonen, Wijken en Integratie had. Begon haar loopbaan in het vormingswerk en werd daarna bestuurder van de onderwijsvakbond. Was drie jaar vicevoorzitter van de FNV en stapte toen over naar overheid en bedrijfsleven. Maakte zich als minister vooral sterk voor een geïntegreerde aanpak van problemen in (stedelijke) wijken. Toonde daarbij ook een grote persoonlijke betrokkenheid. Onzekerheid over de financiering van de wijkaanpak verstoorde haar relatie met PvdA-leider Bos. Ongelukkige mediaoptredens ondermijnden daarnaast haar gezag. Op 14 november 2008 trad zij af, nadat de partijleiding het vertrouwen in haar had opzegd.
33.
Vakbondsbestuurder en CDA-politicus, die tot de vertrouwelingen van CDA-leider en minister-president Balkenende behoorde. Was voor hij in 1998 Tweede Kamerlid werd onder meer bestuurder van de Vervoersbond CNV, coördinator arbeidsvoorwaarden als lid van het hoofdbestuur van het CNV en algemeen secretaris van het CNV. Als Kamerlid woordvoerder inkomensbeleid en personeelszaken defensie. Was tevens fractiesecretaris. Van 22 juli 2002 tot 18 december 2007 was hij staatssecretaris van Defensie in de kabinetten-Balkenende. Verruilde die functie in januari 2008 voor het burgemeesterschap van Ede en bleef dat tot september 2017.
34.
Uit een werkgeversvereniging afkomstige VVD-politica, die in het kabinet-Balkenende II minister van Volkshuisvesting, Ruimtelijke Ordening en Milieubeheer werd. Was eerder onder meer arbeidsinspectrice, ambtenaar op Landbouw en directeur van het Nederlands Verbond van Ondernemers in de Bouwnijverheid. Trachtte als minister tevergeefs het huurbeleid te liberaliseren, maar legde met de Nota Ruimte wel de basis voor een ander beleid op het gebied van de ruimtelijke ordening. Had goede contacten in het land en werd geprezen vanwege haar vermogen om naar 'het veld' te luisteren, maar was tamelijk onwennig in de Haagse politiek. Trad af na het rapport over de brand in het cellencomplex op Schiphol. Is sinds 2018 minister van staat.
35.
Mark Rutte (1967) is sinds 1 oktober 2024 secretaris-generaal van de NAVO. Hij was van 14 oktober 2010 tot 2 juli 2024 minister-president en minister van Algemene Zaken. Sinds 2006 was hij politiek leider van de VVD. In 2006-2010 was de heer Rutte fractievoorzitter van de VVD in de Tweede Kamer. Hij was van 17 juni 2004 tot 28 juni 2006 staatssecretaris van Onderwijs, Cultuur en Wetenschap belast met wetenschapsbeleid, beroepsonderwijs en studiefinanciering. Daarvoor was hij bijna twee jaar staatssecretaris van Sociale Zaken en Werkgelegenheid belast met onder andere volksverzekeringen, bijstand en arbeidsomstandigheden. De heer Rutte was eerder voorzitter van de JOVD en manager bij een werkmaatschappij van Unilever.
36.
Thom de Graaf (1957) is sinds 1 november 2018 vicepresident van de Raad van State. Daarvoor was hij van 7 juni 2011 tot 20 september 2018 Eerste Kamerlid voor D66. Van juni 2015 tot juni 2018 was hij tevens fractievoorzitter. In 2007-2012 was hij burgemeester van Nijmegen en van 1 februari 2012 tot 26 september 2018 was hij voorzitter van de Vereniging Hogescholen. De heer De Graaf werd op jonge leeftijd gemeenteraadslid in Leiden en was daarnaast topambtenaar op Binnenlandse Zaken. In 1994 werd hij Tweede Kamerlid. Hij was lid van de enquêtecommissie IRT. In 1997 volgde hij Wolffensperger op als fractievoorzitter en hij leidde de D66-fractie tijdens paars II en Balkenende I, maar stapte na de verkiezingsnederlaag van 2003 op. Keerde in het kabinet-Balkenende II terug als vicepremier en minister voor Bestuurlijke vernieuwing. Zag in 2005 zijn voorstel voor de gekozen burgemeester stranden in de Senaat en trad toen af.
37.
Brabantse die met een vlot verlopen studie macro-economie en een carrière bij het Ondernemersverbond en in het bedrijfsleven de basis legde voor een korte politieke loopbaan. In de periode 1987-1988 voorzitter van de JOVD. Werkte als manager bij Shell in Manilla toen de VVD haar vroeg staatssecretaris van onderwijs te worden in het kabinet-Balkenende I. Had in die functie niet alleen een moeizame relatie met de universitaire wereld vanwege haar plannen voor selectie aan de poort, maar naar later bleek ook met 'haar' minister. Toen zij dat in een interview had openbaar gemaakt, zegde de VVD-top het vertrouwen in haar op. Kwam een jaar later tussentijds in de Kamer en hield zich daar onder meer bezig met het cultuurbeleid.
38.
Doortastende CDA-politica uit Maastricht, die een vooraanstaande rol speelde als vicefractievoorzitter en minister. Begon haar loopbaan als lerares en was later directeur van het technologiecentrum Limburg. In Maastricht was zij raadslid en daarna elf jaar Tweede Kamerlid voor het CDA. In de Tweede Kamer hield zij zich onder meer bezig met bestuurlijke organisatie en voortgezet onderwijs. Dong enkele keren vergeefs naar het voorzitterschap van de Tweede Kamer, maar was wel ondervoorzitter. Als minister van Onderwijs, Cultuur en Wetenschap in de kabinetten-Balkenende I-III zette zij zich in voor grotere beleidsvrijheid voor scholen, terugdringing van regeldruk en het tegengaan van schooluitval. Tijdens haar ministerschap van Economische Zaken in het kabinet-Balkenende IV werd het thema energietransitie actueel. In 2011-2015 was zij executive director van het Internationaal Energie Agentschap.
39.
CDA-politicus en diplomaat. Begon zijn loopbaan als ambassadesecretaris in Ghana en werd later secretaris van de minister van Buitenlandse Zaken. Kreeg als Tweede Kamerlid snel een goede naam als woordvoerder asielbeleid en buitenlandse zaken en volgde in 1997 Heerma op als fractievoorzitter. Slaagde er echter niet in de neergang van zijn partij om te buigen en aan zijn politiek leiderschap kwam najaar 2001 een einde na een machtsstrijd met partijvoorzitter Van Rij. Maakte in juli 2002 een comeback als minister van Buitenlandse Zaken in het kabinet-Balkenende I. Stond bekend als atlanticus en zijn benoeming in december 2003 tot secretaris-generaal van de NAVO was daar feitelijk een logisch uitvloeisel van. Hij bekleedde aan de Leidse universiteit de Pieter Kooijmans-leerstoel. Is sinds 2018 minister van staat. Sportieve telg van een bekende Amsterdamse familie.
40.
Rotterdamse advocaat die in de VVD tot de vooruitstrevende vleugel hoorde. Kwam in 1982 in de Tweede Kamer en maakte deel uit van de enquêtecommissie RSV. Nam in tegenstelling tot Joekes afstand van de negatieve conclusie over zijn partijgenoot Van Aardenne. Woordvoerder justitie en studiefinanciering. Klom later op tot vicefractievoorzitter. Minister van Justitie in het kabinet-Kok II en van Defensie in het kabinet-Balkenende I. Trad af nadat in het rapport van enquêtecommissie bouwfraude was geconcludeerd dat hij de Kamer onvolledig had geïnformeerd. Tegenstander van te grote inperking van de persoonlijke levenssfeer. Hem werd soms verweten tamelijk lui te zijn, maar hij bracht niettemin de nodige wetgeving tot stand. Was in 2011-2014 voorzitter van de VVD.
41.
Econoom die namens de LPF in het eerste kabinet-Balkenende minister van Volksgezondheid, Welzijn en Sport en viceminister-president was. Kwam uit een 'rood' Leids gezin en was een kritisch columnist. Zette zich als hoogleraar in voor instelling van een economisch onderzoeksinstituut (Nyfer) dat de concurrentie moest aangaan met het Centraal Planbureau. Erudiet, maar ook overtuigd van eigen gelijk, wat soms aanleiding was tot irritatie bij anderen. Toen zijn collega-minister Heinsbroek met steun van fractievoorzitter Wijnschenk zijn positie als LPF-vicepremier leek aan te willen tasten, leidde dit tot spanningen en conflicten in de LPF. Dit had uiteindelijk beider vertrek tot gevolg. CDA en VVD bewerkstelligden daarna de val van het kabinet. Keerde daarna terug naar de wetenschap.
42.
Flamboyante zakenman, die fortuin maakte in de platenindustrie en die door LPF-voorman Ferry Hoogendijk werd gevraagd voor het ministerschap. Zoon van een manager uit de distilleerderijbranche. Na een diplomatieke opleiding koos hij voor een loopbaan in de platenbusiness, die eindigde als directeur van Arcade. Daarna handelaar in eigendomsrechten. Als minister van Economische Zaken in het kabinet-Balkenende I wilde hij doorbreking van Haagse gewoonten. Dat leverde hem in sommige kringen populariteit op, waarna hij zich opwierp als nieuwe LPF-leider. Dit leidde tot een conflict met LPF-vicepremier Bomhoff en uiteindelijk tot beider gedwongen aftreden. Zag daarna af van een verdere politieke loopbaan.
43.
Philomena Bijlhout was op 22 en 23 juli 2002 staatssecretaris van Sociale Zaken en Werkgelegenheid (belast met familie- en emancipatiezaken). Al enkele uren na haar beëdiging trad zij af vanwege de onjuiste informatie over haar deelname in de Surinaamse militie ten tijde van en na de decembermoorden in 1982. Zij was in Suriname en Nederland werkzaam bij de omroep, laatstelijk als eindredacteur en presentatrice bij TV Rijnmond. In mei 2002 was zij voor de LPF gekozen tot Tweede Kamerlid.
44.
Beminnelijke bestuurder die als 'verbinder' populair werd als burgemeester van Amsterdam, maar die als politiek leider van de PvdA minder goed uit de verf kwam. Was hoogleraar in Maastricht en stapte vanuit de wetenschap over naar het kabinet-Lubbers III waarin hij staatssecretaris voor het hoger onderwijs werd. Was daarna lid en fractievoorzitter in de Eerste Kamer. In het tweede kabinet-Kok als staatssecretaris belast met asielbeleid. Wist toen een strengere Vreemdelingenwet door het parlement te loodsen. Was bij de verkiezingen van 2003 PvdA-kandidaat voor het premierschap. Toen hij begin 2010 Wouter Bos opvolgde als PvdA-leider leidde dat tot enthousiasme in eigen kring, maar zijn kwaliteiten lagen meer op bestuurlijk terrein dan in de (harde) Haagse politiek. In 2012 trok hijzelf de conclusie dat hij de hoge verwachtingen niet had waargemaakt. Hij was daarna onder meer voorzitter van Cedris, landelijke vereniging voor sociale werkgelegenheid en reïntegratie.
45.
PvdA-bestuurder die zijn ministerschap van Binnenlandse Zaken in het tweede kabinet-Kok opgaf in verband met een declaratie-affaire. Wetenschapper (socioloog) en tijdens het kabinet-Den Uyl politiek adviseur voor het welzijnsbeleid. Daarnaast als vicevoorzitter van de PvdA een belangrijk partijideoloog. Als burgemeester van Rotterdam (sinds 1982) werd hij bij een deel van de bevolking populair, maar maakte hij ook nogal wat (politieke) vijanden die vonden dat hij te weinig open bestuurde. Dat beeld leek bevestigd te worden in onderzoek naar zijn ruime declaratiegedrag. Werd later gerehabiliteerd, omdat bij het accountantsonderzoek fouten waren gemaakt. Creatieve denker en doener, die in persoonlijke relaties nog wel eens onhandig optrad.
46.
Groningse socioloog en planoloog die als wethouder van Loppersum en daarna als burgemeester van Muntendam, Veendam en Leeuwarden veel waardering oogstte, hoewel hij zowel in eerstgenoemde als in laatstgenoemde ('rode') gemeenten aanvankelijk niet welkom was. Zijn lange loopbaan als burgemeester werd onderbroken door zijn ministerschap van Landbouw namens D66 in het tweede kabinet-Kok. Liep echter vast in de grillige Haagse politiek en stapte na tien maanden op. Werd daarna weer burgemeester, onder andere van Steenwijkerland. In 2011 benoemd tot burgemeester van de nieuwe gemeente Súdwest-Fryslân, na daar en in Sneek eerder waarnemer te zijn geweest. Na zijn afscheid daar was hij van in 2018 waarnemend burgemeester van Waadhoeke en daarna in Noardeast-Fryslân. Bekwaam onopgesmukt bestuurder.
47.
VVD-politicus. Behoorde in 1982 met onder meer De Grave tot de jonge JOVD-talenten die toen toetraden tot de VVD-Tweede Kamerfractie. Werkte na een niet geheel voltooide rechtenstudie enige tijd in het bankwezen en was daarna fractiemedewerker. In de Tweede Kamer een geducht deelnemer aan debatten over sociale zaken, overheidsfinanciën en ambtenarensalarissen. Nam tijdens de kabinetten-Lubbers regelmatig afstand van het CDA en werd in het eerste kabinet-Kok staatssecretaris van Sociale Zaken. Privatiseerde de Ziektewet en bracht de omstreden Nabestaandenwet tot stand. Stapte na twee jaar op vanwege de CTSV-affaire. Was later kroonlid van de SER, consultant en ondernemer.
48.
Belangrijk feministe en vooraanstaand PvdA-politica. Werkte bij de VARA en was universitair onderzoeker. Leidde vanaf 1975 een bureau op het gebied van beleidsonderzoek. Politiek actief als Eerste Kamerlid. Daarnaast vooral bekend als oprichtster van Man-Vrouw-Maatschappij en redactrice van 'Opzij'. In het tweede kabinet-Van Agt staatssecretaris van emancipatie en in het kabinet-Lubbers III minister van Volksgezondheid, Welzijn en Cultuur. Kwam met een Deltaplan voor het cultuurbehoud. Was daarna lijsttrekker bij de Europese verkiezingen en zat enige jaren in het Europees Parlement. Uitbundige, actieve vrouw die in staat was mensen te enthousiasmeren.
49.
CDA-politica van antirevolutionairen huize, die na lid te zijn geweest van het Europees Parlement, minister van Verkeer en Waterstaat in het kabinet-Lubbers III werd. Was verantwoordelijk voor het besluit om de Nederlandse Spoorwegen te privatiseren en een goederenverbinding per spoor (Betuwelijn) van Rotterdam naar Duitsland aan te leggen. Stond bekend als een resolute en nuchtere bewindsvrouw. Na haar ministerschap lijsttrekker bij de Europese Verkiezingen en wederom europarlementariër. Was voor zij in de politiek ging werkzaam als docente gezondheidszorg. Van 1 oktober 2003 tot 1 oktober 2009 was zij Commissaris van de Koningin in Noord-Brabant.
50.
Vooraanstaande Europeaan van PvdA-huize. Na functies in het onderwijs en bij het opleidingsinstituut van de PvdA en na het voorzitterschap van de jongerenorganisatie te hebben bekleed internationaal secretaris van zijn partij. In de Kamer al snel een toonaangevende buitenland- en defensiewoordvoerder. Pleitbezorger van Europese samenwerking. Tien jaar lid van het Europees Parlement en daarvan enige jaren (1982-1984) voorzitter. Zette zich in voor versterking van de rechten van dat parlement. Als staatssecretaris in het derde kabinet-Lubbers minder gelukkig bij de onderhandelingen over verdere Europese samenwerking. Keerde in 1994 terug in het Europees Parlement.
51.
Christendemocratische rechtsgeleerde en politicus die twee perioden minister van Justitie was. Zoon van een Joodse, Duitse vluchteling. Stapte in 1989 over van de Tilburgse universiteit naar het kabinet-Lubbers III en had aanvankelijk het imago van een studeerkamergeleerde en zedenmeester. Trad kort voor de verkiezingen van 1994 af vanwege de IRT-affaire en werd nadien Tweede en Eerste Kamerlid. Werd in 2000 staatsraad, maar keerde in 2006 terug als minister van Justitie en bleef dat opnieuw vier jaar. Was in 2010 tevens minister van Binnenlandse Zaken en Koninkrijksrelaties. Bekwaam wetgever die als vurig verdediger van de rechtsstaat gezag had. Workaholic en voor alles jurist.
52.
Amsterdamse, gepassioneerde sociaaldemocraat, die als Joodse jongen de bezetting overleefde en daarna een onvermoeibaar mensenrechtenstrijder werd. Vanuit de WBS, het wetenschappelijk bureau van de PvdA, spoedig raadslid in Amsterdam en vooraanstaand Tweede Kamerlid, dat zich met binnenlandse zaken en verkeer bezighield. Ten tijde van het kabinet-Den Uyl fractievoorzitter en in 1977 onderhandelaar bij de mislukte formatie. Werd daarna (opnieuw) woordvoerder staatkundige vernieuwing en in 1981 minister van Binnenlandse Zaken in het kabinet-Van Agt II. Vanaf 1983 tien jaar een populaire burgemeester van Amsterdam die veel betrokkenheid toonde met de stad in alle facetten. Keerde in 1994 terug als minister, maar de IRT-affaire dwong hem tot voortijdig aftreden. Speelde als senator in 2005 een cruciale rol bij het 'afschieten' van het voorstel voor de gekozen burgemeester. Goed bestuurder en debater; cultuur- en sportliefhebber.
53.
Rotterdamse PvdA-bestuurder die in het kabinet-Lubbers III staatssecretaris van volksgezondheid was. Geboren in Friesland en als zoon van een huisarts opgegroeid in een vrijzinnig-liberaal milieu. Studeerde politicologie en sociologie. Was namens de PPR gemeenteraadslid en later voor de PvdA wethouder in Rotterdam. Trachtte als staatssecretaris tevergeefs een nieuw stelsel van ziektekostenverzekering in te voeren. Keerde in 1994 terug naar de Rotterdamse gemeentepolitiek, als wethouder van onder andere economische zaken. Bestuurder die goed aangeschreven stond en bekwaam een aantal wetsvoorstellen door het parlement loodste.
54.
Bestuurskundige van PvdA-huize, die kort staatssecretaris van hoger onderwijs was. Als wetenschapper veelvuldig betrokken bij advisering van de overheid en als topambtenaar en bestuurder nauw betrokken bij de ontwikkeling en implementatie van een nieuw stelsel van studiefinanciering. Werd in 1993 als opvolger van Wallage, die op Sociale Zaken de afgetreden staatssecretaris Ter Veld verving, benoemd tot staatssecretaris van Onderwijs en Wetenschappen. PvdA-leider Kok noemde zijn komst toen een 'kwaliteitsimpuls'. Trad echter al na tien dagen af wegens problemen rond een door hem als hoogleraar vervulde nevenfunctie. Bleef daarna hoogleraar.
55.
Bevlogen Groningse 'rooie vrouw', die na een studie aan de Sociale Academie werkzaam was bij de vakbeweging. Was vervolgens in de Tweede Kamer een toonaangevend en ter zake kundige woordvoerster sociale zekerheid. Voerde krachtig oppositie tegen de ingrepen in de sociale zekerheid van minister De Koning en staatssecretaris De Graaf. Als staatssecretaris in het derde kabinet-Lubbers ontkwam zij zelf echter evenmin aan dergelijke pijnlijke ingrepen, waarbij met name haar voorstel voor een nieuwe Nabestaandenwet op veel verzet stuitte. Spanningen met de PvdA-fractie rond haar plannen met de bijstand leidde in 1993 tot haar gedwongen vertrek. Keerde in 1995 terug als Eerste Kamerlid. Strijdlustige en koppige socialiste, maar ook een onconventioneel gezelligheidsdier.
56.
CDA-bestuurder die na een ambtelijke loopbaan en na functies in Brussel te hebben bekleed, in 1988 staatssecretaris van Europese zaken werd in het tweede kabinet-Lubbers. In het opvolgende derde kabinet-Lubbers was hij staatssecretaris van Defensie. Die post verliet hij in 1993 om Commissaris van de Koningin in Limburg te worden, wat hij tot 2005 bleef. Telg van een Gelderse adellijke familie, die meer bestuurder dan politicus was. Zijn vader was burgemeester en gedeputeerde; zijn grootvader Commissaris van de Koningin.
57.
Juridisch geschoolde CDA-politicus, die lange tijd minister van Buitenlandse Zaken was. Begon zijn loopbaan als advocaat in Rotterdam en was later werkzaam bij Enka in Arnhem. Justitie-woordvoerder van de KVP en het CDA in de Tweede Kamer. Werd in 1982, na één jaar staatssecretaris te zijn geweest, minister. Gold als een overtuigd aanhanger van de Atlantische samenwerking en verdedigde van harte het NAVO-besluit om kruisraketten te plaatsen in Nederland. Dreigde met name op Europees gebied soms overvleugeld te worden door de premier. Was enige tijd 'kroonprins' bij het CDA. Na zijn ministerschap Europees Commissaris voor buitenlandse betrekkingen. Geen voorstander van een moraliserende buitenlandse politiek. Kwam vaak nogal zelfstandig tot zijn beleidskeuzes. Kreeg in 2005 de titel minister van staat.
58.
Vooraanstaand CDA-politicus uit een Brabants boerengezin. Werkte in Brussel als landbouwraad en werd toen hij nog maar drie jaar Tweede Kamerlid was al minister van Landbouw in het eerste kabinet-Van Agt. Keerde vervolgens na een jaar onderbreking in 1982 op die post terug. Kreeg als minister te maken met zaken als de mestproblematiek, problemen rond het dierenwelzijn en de visfraude. Omdat coalitiegenoot PvdA vond dat hij tegen dat laatste te weinig had gedaan en het vertrouwen in hem opzegde, trad hij in 1990 af. Werd daarna voorzitter van de KRO, senator en voorzitter van de CDA-Eerste Kamerfractie. Sloot zijn politieke loopbaan af als voorzitter van de Eerste Kamer, een ambt dat hij met de hem kenmerkende gemoedelijkheid vervulde. Was in 2007-2008 waarnemend burgemeester van Eindhoven
59.
Vooraanstaande in Den Haag geboren politicus van CHU-huize. Begon zijn loopbaan bij een protestants-christelijke onderwijsorganisatie. Werd, na vier jaar de CDA-onderwijswoordvoerder in de Tweede Kamer te zijn geweest, staatssecretaris van voortgezet onderwijs. Minister van Onderwijs en Wetenschappen in de kabinetten-Lubbers. Had daar de lastige taak omvangrijke bezuinigingen door te voeren en kwam zwaar onder vuur te liggen van studenten en leerkrachten. Bracht de Wet op de studiefinanciering tot stand, waarvan de uitvoering aanvankelijk veel problemen kende. Werd na dit ministerschap 'beloond' met het voorzitterschap van de Tweede Kamer. Van 1996 tot 2008 burgemeester van Den Haag. Krachtige, pragmatische bestuurder en taai onderhandelaar, die uitstekend zijn stad wist te promoten. Was daarna zeven jaar staatsraad.
60.
Drents VVD-politicus. Was voor hij Tweede Kamerlid werd leraar geschiedenis. Kruiste in de Kamer aanvankelijk vooral de degens met minister Van Kemenade over de middenschool. Hield zich later ook met binnenlands bestuur, landbouw, recreatie en defensie bezig. Was voorzitter van de Defensiecommissie. Als vicefractievoorzitter vertrouweling van Ed Nijpels. In het tweede kabinet-Lubbers was hij staatssecretaris voor midden- en kleinbedrijf. Moest aftreden na publicaties over een dubieuze lening. Werd later - maar toen had hij de politiek al verlaten - echter vrijgesproken. Gemoedelijke, zelfbewuste levensgenieter.
61.
VVD-politicus met grote internationale belangstelling. Begon zijn loopbaan als diplomaat en werd daarna topambtenaar op Buitenlandse Zaken. Kort na zijn verkiezing tot Tweede Kamerlid al staatssecretaris van Defensie in het kabinet-Van Agt I. In het kabinet-Lubbers I staatssecretaris van Europese Zaken. Trad in 1988 af als minister van Defensie in het kabinet-Lubbers II vanwege zijn eerdere verantwoordelijkheid in de paspoortaffaire. Werd vervolgens secretaris-generaal van de West-Europese Unie en Eerste Kamerlid. Hoffelijke diplomaat, die vurig verdediger was van zowel de Atlantische als de Europese samenwerking.
62.
CDA-politicus en volbloed Europeaan, die zijn lange politieke loopbaan begon bij de KVP-jongerenorganisatie en eindigde als voorzitter en prominent lid van de Eerste Kamer. Was ambtenaar in Brussel en werd vanaf 1977 in de CDA-Tweede Kamerfractie Europa- en landbouwspecialist. Kreeg in Limburg, waar men sprak van 'Us Reneke', altijd veel voorkeurstemmen. In 1986 staatssecretaris voor Europese Zaken in het kabinet-Lubbers II. Moest twee jaar later noodgedwongen opstappen vanwege de uitkomst van de Paspoortenquête. Keerde kort daarna terug in de Tweede Kamer, waarvan hij tot en met 1998 lid bleef. Als Eerste Kamerlid voorzitter van de commissie voor Europese Samenwerkingsorganisaties en in 2009-2011 Kamervoorzitter. Was in 2005-2008 tevens voorzitter van het parlement van de Raad van Europa.
63.
Brabants KVP- en CDA-bestuurder (gedeputeerde), die enkele keren staatssecretaris van Volkshuisvesting was. Tijdens het eerste kabinet-Van Agt kruiste hij in de Tweede Kamer regelmatig de degens over het huurbeleid met zijn voorganger, PvdA-woordvoerder Marcel van Dam. In 1981 werd hij Tweede Kamerlid, maar een jaar later keerde hij terug als staatssecretaris in het kabinet-Lubbers I. Trad kort na de formatie van 1986 af, nadat CDA-fractievoorzitter Bert de Vries had gesteld dat zijn aanblijven in het vooruitzicht van een parlementaire enquête naar bouwsubsidies een te groot risico inhield. Daarna burgemeester van Tilburg. Welbespraakte en bekwame bestuurder - onder andere van de KNVB -, die als staatssecretaris onder meer de Leegstandswet tot stand bracht.
64.
Praatgrage katholieke vakbondsman, politicus en bestuurder. Laatste voorzitter van de KVP. Afkomstig uit de bollenstreek en al op 16-jarige leeftijd kantoorbediende. Was gevormd in de katholieke jeugdbeweging. Werkte bij "Van Gend & Loos" en werd als 23-jarige bestuurder van de Katholiek bond voor spoorwegpersoneel. Was later ambtelijk secretaris van de KVP-fractie. Als Tweede Kamerlid voor KVP en CDA vervoers- en luchtvaartspecialist en woordvoerder Koninkrijksaangelegenheden en sociale zaken (medezeggenschap). Staatssecretaris van Economische Zaken (met name midden- en kleinbedrijf) in de kabinetten-Van Agt II en III en in het eerste kabinet-Lubbers. Raakte enkele keren in opspraak waarna Lubbers hem "een kleine krabbelaar" noemde. Eindigde zijn loopbaan als burgemeester van Heerlen.
65.
Journalist, die rond 1980 parlementair verslaggever was bij het NOS-journaal. Gezien zijn KRO-verleden werd algemeen verondersteld dat hij CDA-sympathisant was. In 1982 werd hij echter volkomen onverwacht door Nijpels naar voren geschoven als VVD-staatssecretaris van Defensie. Trad al na enkele dagen af, nadat hij onwaarheden bleek te hebben verteld over zijn dienstplicht en opleiding.
66.
Veelzijdige katholieke politicus uit Brabant die vijfentwintig jaar in diverse functies actief was. Begon zijn loopbaan in het bankwezen en was daarna financieel-economisch woordvoerder van de KVP in Eerste en Tweede Kamer. Hield zich als Tweede Kamerlid ook bezig met buitenlandse zaken. Tussen 1980 en 1994 diverse keren staatssecretaris van Financiën en Binnenlandse Zaken. Als staatssecretaris van Binnenlandse Zaken bracht hij nieuwe wetgeving over rampenbestrijding tot stand; als staatssecretaris van fiscale zaken een nieuwe belasting op personenauto's. Was in die functie ook verantwoordelijk voor verhoging van de accijns op autobrandstoffen, in latere politieke discussies bekend als 'het kwartje van Kok'.
67.
Katholieke onderwijsdeskundige die zich in de Tweede Kamer ontpopte als een vurig verdediger van het bijzonder onderwijs. Was opgeleid tot wiskundeleraar, maar werd na bij de Hoogovens werkzaam te zijn geweest wethouder voor onderwijs en cultuur van Beverwijk. In 1971 Tweede Kamerlid voor de KVP. Kruiste regelmatig de degens met minister Van Kemenade over de middenschool. Als staatssecretaris van Onderwijs in de kabinetten-Van Agt had hij een belangrijk aandeel in de totstandkoming en invoering van de Wet op het basisonderwijs. Had ook grote bestuurlijke verdiensten voor het jeugdwerk. Keerde na zijn staatssecretariaat nog twaalf jaar terug in de Kamer. Liep vaak met grote stapels dossiers onder zijn arm door de Kamer.
68.
Christendemocratisch politicus, die 'opgroeide' in de ARJOS en het CNV. Behoorde in de jaren zeventig tot de christen-radikalen. Trad op verzoek van minister Albeda als vakbondsman toe tot het centrumrechtse eerste kabinet-Van Agt. Herzag als staatssecretaris van Sociale Zaken onder meer de kinderbijslagregelingen en verdedigde diverse kortingswetjes. In de kabinetten-Lubbers voerde hij, in weerwil van zijn vakbondsverleden, een strak bezuinigingsbeleid, waardoor de sociale zekerheid drastisch werd versoberd. Bracht samen met minister De Koning in 1987 de stelselherziening sociale zekerheid tot stand. Was twee korte periodes minister. Na zijn aftreden in 1989 voorzitter van de Ziekenfondsraad en van het College van Zorgverzekeraars. Sprak met een opvallend Fries accent.
69.
Antirevolutionaire domineesdochter met Friese 'wortels', die in 1977 in het kabinet-Van Agt I de eerste staatssecretaris voor emancipatiezaken werd. Afkomstig uit de gereformeerde vrouwenorganisatie en enige tijd werkzaam in het onderwijs. In de ARP-Tweede Kamerfractie woordvoerster onderwijs. Keerde na haar staatssecretariaat terug in de Kamer en werd voorzitter van de commissie voor Sociale Zaken. Nadien acht jaar burgemeester van Hilversum en tevens acht jaar voorzitter van het Centraal Orgaan Opvang Asielzoekers. Zakelijke, pragmatische christendemocratische bestuurder, met vele functies met name op het gebied van maatschappelijk welzijn.
70.
Jonkheer uit een bekend, deftig Hollands regentengeslacht. Doorliep een burgemeestersloopbaan en werd als deskundige op het gebied van de ruimtelijke ordening minister in het eerste kabinet-Van Agt. Tijdens zijn ministerschap werd de Verstedelijkingsnota behandeld die de aanzet gaf tot ontwikkeling van groeikernen als Alphen aan den Rijn, Lelystad en Hoorn. Kreeg vanwege zijn bouwbeleid veel kritiek te verduren van politieke tegenstanders als Marcel van Dam en Hans Kombrink. Na zijn ministerschap wederom burgemeester (in Apeldoorn) en Commissaris van de Koningin in Utrecht. Rappe prater, die wel als energiek te boek stond, maar als minister niet altijd even doortastend was.
71.
CHU- en CDA-politicus die vele hoge functies bekleedde. Begon zijn politieke loopbaan als fiscaal specialist van de CHU-Tweede Kamerfractie en werd staatssecretaris van belastingen in de kabinetten-Biesheuvel. Stapte in 1976 over naar de Raad van State, maar keerde na het aftreden van Kruisinga begin 1978 terug als minister van Defensie. Was in die functie medeverantwoordelijk voor het besluit kruisraketten te plaatsen in Nederland. Werd in 1980, zeer tegen de zin van de PvdA, benoemd tot vicepresident van de Raad van State. Speelde als informateur in 1982 een belangrijke rol bij de vorming van het eerste kabinet-Lubbers. Gezaghebbend en integer. Zowel wat politieke als persoonlijke opvattingen betreft behoudend.
72.
Vooraanstaande christendemocraat van katholieken huize. Kwam in 1967 voor de KVP in de Kamer nadat zijn vader die had verlaten. Als voormalige directeur van een instituut voor de bouw aanvankelijk woordvoerder volkshuisvesting. Volgde in 1971 Veringa op als partijleider toen deze moest aftreden vanwege gezondheidsproblemen. Leidde de KVP-Tweede Kamerfractie tijdens het kabinet-Den Uyl, waaraan hij kritisch, maar ook loyaal steun gaf. In 1977 maakte hij bezwaar tegen het ontwerp-regeerakkoord met de PvdA en werd hij door die partij afgewezen als kandidaat voor Economische Zaken. In het eerste kabinet-Van Agt dat na de mislukte formatie-Den Uyl werd gevormd, was hij minister van Financiën. Trad af, omdat hij vond dat er meer bezuinigd moest worden. Nadien Europees Commissaris voor handelspolitiek en landbouw. Pragmatisch politicus.
73.
Bekwame fiscalist van hervormden huize die namens het CDA staatssecretaris in het eerste kabinet-Van Agt was. Afkomstig uit de kring van de CHU, maar geen uitgesproken politieke figuur. Was voorafgaand aan zijn politieke functie belastingadviseur en hoogleraar belastingrecht in Amsterdam. Trad begin 1980 tegelijkertijd met minister Andriessen af, toen die vond dat er te weinig werd bezuinigd. Keerde daarna weer terug naar het hoogleraarschap, maar ditmaal in Groningen.
74.
Van huis uit doopsgezinde arts en christendemocratisch politicus wiens niet onopgemerkt gebleven politieke leven werd omlijst door een minder spraakmakende, maar glanzende ambtelijke loopbaan op het gebied van de volksgezondheid. Werd staatssecretaris op dat terrein in het kabinet-De Jong en daarna van verkeer en waterstaat in het kabinet-Biesheuvel. Als fractievooorzitter van de CHU speelde hij tijdens het kabinet-Den Uyl behendig op twee borden: oppositie voeren en tevens de eenheid bevorderen met regeringspartijen ARP en KVP in aanloop naar het CDA. Werd verrassend minister van Defensie in het kabinet-Van Agt I. Verzette zich als enige in het kabinet tegen de productie van de neutronenbom en trad daarom al na drie maanden af. Was daarna senator en vicepresident van de uitvoerende raad bij de Wereld Gezondheidsorganisatie. Riep in eigen kring soms weerstand op door een flinke mate van ijdelheid.
75.
Martin van Rooijen (1942) is sinds 11 juni 2019 lid van 50PLUS-fractie in de Eerste Kamer. Eerder was hij dat in 2015-2017. Hij werd in 1973 als 31-jarige voor de KVP staatssecretaris voor fiscale zaken in het kabinet-Den Uyl. In maart 2017 was de heer Van Rooijen op bijna 74-jarige leeftijd voor de tweede keer Tweede Kamerlid geworden. Eerder, in 1977, kwam via een opvolgersplaats voor het CDA in de Tweede Kamer, maar hij stapte toen na drie jaar over naar het bedrijfsleven. Daarna bekleedde hij diverse managementsfuncties, onder andere bij Shell Nederland, de NAM en NUON, en was partner en consultant bij Coopers & Lybrand. Hij is fractievoorzitter van 50PLUS en sinds 17 juni 2021 politiek leider.
76.
CDA-voorman, jurist en premier van KVP-huize. Stond als hoogleraar strafrecht bekend als vernieuwingsgezind en bracht als minister van Justitie belangrijke wetten tot stand. Vicepremier in het kabinet-Den Uyl. Kwam in de kabinetten-Biesheuvel en -Den Uyl diverse malen in politieke problemen, onder meer door discussies over de vrijlating van de Drie van Breda, de abortuskwestie en de affaire-Menten. Werd in 1977 de eerste leider van het CDA en was daarna vijf jaar premier. Was toen de politieke tegenvoeter van PvdA-leider Den Uyl; even populair bij zijn achterban als verguisd door zijn tegenstanders. Stapte na de verkiezingen van 1982 op als politiek leider. Nadien Commissaris van de Koningin in Noord-Brabant en EG-ambassadeur. Relativeerde de politiek en zichzelf, maar was tactisch sterk. Formuleerde zorgvuldig en viel op door zijn kleurrijke en soms archaïsche taalgebruik.
77.
Uit de katholieke middenstandsorganisatie afkomstige KVP- en CDA-politicus. Na een korte periode in de Tweede Kamer werd hij staatssecretaris van Economische Zaken in het kabinet-Den Uyl. Bracht wetten tot stand die consumenten beter moesten beschermen en versoepelde de winkelsluitingswet. Ging over naar het eerste kabinet-Van Agt en werd nadien voorzitter van een Produktschap. Weinig opvallende bewindsman.
78.
D66-politicus, Europeaan in hart en nieren. Was al op jonge leeftijd hoogleraar in Groningen en stond bekend als scherp denker en debater. Werd staatssecretaris van Europese Zaken in het kabinet-Den Uyl en daarna Tweede Kamerlid. Volgde in 1981 Terlouw op als fractievoorzitter, maar vertrok na de verkiezingsnederlaag in 1982 uit de Haagse politiek. Via Europese ambtelijke en diplomatieke functies en het Europees Parlement keerde hij in 1999 verrassend terug als minister van Landbouw in het kabinet-Kok II. Saneerde de varkenshouderij en pakte krachtdadig de MKZ-crisis aan, al verweten boeren hem daarbij harteloos te zijn. Als minister van Economische Zaken in het kabinet-Balkenende II warm verdediger van sociaaleconomische hervormingen. Nadien hoogleraar internationaal en Europees recht en bestuur in Leiden.
79.
Onafhankelijke zakelijke bestuurder, op vele terreinen inzetbaar. Afkomstig uit VVD en medeoprichter van D'66. Wethouder van Utrecht en staatssecretaris van Justitie in het kabinet-Den Uyl. Daarna Tweede Kamerlid en burgemeester van Rijswijk. Ontzag als minister Verkeer en Waterstaat in het kabinet-Van Agt II de Oostvaardersplassen bij de vaststelling van het tracé voor de Flevospoorlijn, maar besloot ook een snelweg door landgoed Amelisweerd aan te leggen. Toneelliefhebber met vele culturele activiteiten. Kan worden getypeerd als een weldoorvoede, goed geklede Saks en een op compromissen gerichte manager.
80.
Wetenschapper uit een onvervalst rood nest. Werd als Nieuw-Linkser in 1972 Tweede Kamerlid en kort daarna staatssecretaris van Onderwijs in het kabinet-Den Uyl. Enorme werklust leidde onder meer - in nauwe samenwerking met minister Van Kemenade - tot nota's over studiefinanciering en toekomst wetenschappelijk onderwijs en tot de wet herstructurering wetenschappelijk onderwijs. Een sympathieke, sociaal betrokken persoonlijkheid, die niettemin hard uit de hoek kon komen wanneer hij onrechtvaardigheid of elitair vertoon ontwaarde. Werd in 1980 lid van de Raad van Bestuur van TNO. Leed toen al aan manische depressiviteit, die steeds heviger werd. Schreef daar een indrukwekkende autobiografie over.
81.
Sociaaldemocraat die bekendheid kreeg als VARA-ombudsman en daarna vooraanstaand PvdA-politicus en omroepbestuurder werd. In het kabinet-Den Uyl bevorderde hij als staatssecretaris de bouw van woningen voor jongeren en alleenstaanden (Van Dameenheden). Daarna voerde hij fel oppositie tegen het huurbeleid van zijn opvolger Brokx en het woningbeleid van minister Beelaerts. Was een jaar minister in het kabinet-Van Agt II. Speelde, opnieuw Kamerlid zijnde, een prominente rol als vicevoorzitter van de enquêtecommissie RSV. Sloot zijn loopbaan af als voorzitter van de VARA. Gewiekst debater, sofistisch ondervrager in het programma 'De achterkant van het gelijk' en kritisch Volkskrant-columnist, die steeds meer afstand nam van de PvdA en daarmee later brak.
82.
Uit het vormingswerk afkomstige PvdA-voorman. Behoorde tot Nieuw Links en werd in 1971 Kamerlid. Maakte zich als staatssecretaris in het kabinet-Den Uyl sterk voor verbetering van het bibliotheekwerk, het welzijnswerk en het ouderenbeleid. Zijn drie 'groene' nota's gaven de aanzet voor betere bescherming van natuurgebieden en cultuurlandschappen. Daarna opnieuw Kamerlid. Verloor in 1979 de strijd om het PvdA-voorzitterschap van Max van den Berg, die radicaler was en dichter bij de basis stond. In de jaren 1981-1982 fractievoorzitter ten tijde van het kabinet-Van Agt/Den Uyl. Werd in 1989 Commissaris van de Koningin in Drenthe en stapte daarna over naar het bankwezen. Vervulde toen belangrijke functies in het bedrijfsleven zonder vaak in de publiciteit te treden. Werd daardoor voor velen vertrouwenspersoon en een invloedrijke schakel tussen politiek en samenleving.
83.
PvdA-bestuurder die wethouder, staatssecretaris, burgemeester van Amsterdam en staatsraad was. Opgegroeid in een Joods middenstandsgezin in Amsterdam. Zijn ouders werden tijdens de oorlog vermoord en hijzelf zat ondergedoken. Na de oorlog journalist bij dagblad Het Vrije Volk en wethouder van financiën van Amsterdam. In het kabinet-Den Uyl als staatssecretaris belast met de financiën van de lagere overheden. Zette zich in voor de verbetering van de financiële positie van grote steden. Was daarna zes jaar burgemeester van Amsterdam, waarbij hij te maken kreeg met ernstige gezagsproblemen rond de ontruiming van kraakpanden en de inhuldiging van koningin Beatrix. Nadien had hij zitting in de Raad van State. Goed bestuurder, die probeerde aan te sturen op compromissen, maar ook krachtdadig kon optreden.
84.
Markant PvdA'er die naam maakte als Kamerlid, europarlementariër en minister, maar wiens lidmaatschap van de Europees Commissie op een teleurstelling uitliep. Was van gereformeerden huize en werd tijdens de bezetting socialist. Kwam via de vakbond in de Tweede Kamer en was daar landbouw-woordvoerder. Pleitbezorger van Europese samenwerking en een zeer actief europarlementariër. Werd - ondanks zijn afkeer van uniformen - in het kabinet-Den Uyl minister van Defensie. Kleurrijk minister door soms wat al te openhartige uitspraken en door opvallend optreden. Drukte tegen de wens van zijn partij de aanschaf van de F16 door ('congressen kopen geen vliegtuigen'). Als Europees Commissaris voor sociale zaken trachtte hij tevergeefs aanpak van de jeugdwerkloosheid en medezeggenschap Europees te regelen. Was in de persoonlijke omgang verrassend minzaam.
85.
Rustige, nauwgezette ARP- en CDA-politicus. Was een gewaardeerd parlementair journalist van Trouw en later rector van het Christelijk Lyceum in Delft. Begin jaren zestig en daarna vanaf 1967 woordvoerder onderwijs en binnenlandse zaken van de ARP-Tweede Kamerfractie. Stond links in de ARP en leidde die partij als voorzitter aan het einde van de roerige jaren zestig en begin jaren zeventig. Speelde in die functie in 1973 een belangrijke rol bij het vertrek van Biesheuvel uit de politiek. Zijn staatssecretarisschap van Onderwijs in het kabinet-Den Uyl moest hij vanwege zijn gezondheid voortijdig beëindigen, waarna hij terugkeerde naar de Tweede Kamer.
86.
Staatssecretaris en senator van D'66 en ook enige tijd partijvoorzitter. Als rechtsfilosoof van grote faam en als politicus onafhankelijk en inspirerend denker van links-liberale snit. Was tijdens de bezetting leidinggevend in het studentenverzet. Werd met een artikel uit 1964 onbedoeld de geestelijk vader van de latere 'kroonjuwelen' van D'66: de gekozen minister-president en het (gematigde) districtenstelsel. Kwam als staatssecretaris van Justitie in het kabinet-Den Uyl in conflict met de ambtelijke top van het ministerie, waarna de minister (Van Agt) hem liet vallen. Een geluk bij een ongeluk voor D'66, want hij kreeg de tijd om met een onvoorwaardelijke persoonlijke inzet de partij, die op sterven na dood was, tot nieuw leven te wekken. Opgewekte wetenschapper, filosoof en vooraanstaande humanist.
87.
Erudiete KVP'er die in het begin van de bezettingstijd als jonge Brabantse katholiek aangesloten was bij het Nationaal Front, maar daar al gauw afstand van nam en een moedige rol speelde in het verzet. Was vijfentwintig jaar werkzaam bij Keesings Historisch Archief en vele jaren in de Tweede Kamer een buitenlandwoordvoerder die Luns kritisch volgde. Moest als staatssecretaris van Defensie in het kabinet-Den Uyl wegens ziekte al na tien maanden aftreden. Was daarna voorzitter van een staatscommissie over het vrijwilligersleger en vervolgens weer Tweede Kamerlid. Nam in de CDA-fractie in gevoelige kwesties als Zuid-Afrika en kernbewapening vaak een middenpositie in. Eindigde zijn loopbaan als lid van het Europese Parlement.
88.
Katholieke boerenvoorman en politicus. Kwam uit een hervormd Gelders gezin en werd pas na zijn huwelijk katholiek. Doorliep een loopbaan in de gemeentelijke administratie. Als algemeen secretaris van de Katholieke Boeren- en Tuindersbond vanaf 1959 vertegenwoordiger van het 'groene front' in de KVP-fractie. Was tevens secretaris-penningmeester van de KVP-fractie en één van de financiële woordvoerders. Korte tijd minister van Landbouw en Visserij in het kabinet-Den Uyl, als exponent van de rechtervleugel van zijn partij. Moest het ministerschap opgeven vanwege zijn gezondheid. Bij zijn vertrek speelde ook mee dat vanuit landbouwkring kritiek was geuit op zijn geringe bestuurskracht.
89.
Limburgse molenaarszoon die na zijn studie in Wageningen snel carrière maakte in de agrarische wereld. Als voorzitter van de Noordbrabantse boerenbond nam hij in de KVP-fractie een machtige positie in. Minister van Landbouw en Visserij in de kabinetten-De Jong en -Biesheuvel. Verdedigde zowel in Brussel als in Den Haag onbewimpeld de belangen van 'zijn' boeren. Had volgens Klompé te veel een rechts gezicht. Was in de ministerraad steeds tegen verlangens van de vakbeweging en voor hard optreden tegen ongeregeldheden. Als minister en Europees commissaris (1973-1977) medevormgever van het Europese landbouwbeleid, dat in zijn tijd met grote overschotten te maken had. Doelgericht man, die autoritair optreden met bonhomie combineerde. Sloot zijn loopbaan af als hoofddirecteur van de Rabobank.
90.
Staatssecretaris van Defensie voor marinezaken in zes achtereenvolgende kabinetten. Trad af in tweede kabinet-Biesheuvel na een conflict met minister De Koster. Correcte marineofficier, die enige tijd adjudant was van de minister van Defensie en het daarna zoals gebruikelijk bij adjudanten ver schopte. Was onder meer commandant van het vliegkampschip Karel Doorman. Was met meer politieke ambities vrijwel zeker minister geworden in het kabinet-De Jong. Als staatssecretaris geporteerd voor de aanschaf van een nucleaire onderzeeër en kritisch over aantasting van gezagsverhoudingen.
91.
KVP-bewindsman. Zoon van een generaal. Begon zijn loopbaan in het bankwezen en was topambtenaar op financiën en EZ, en daarna financieel directeur van de KLM. Staatssecretaris van Europese samenwerking in de kabinetten-Marijnen, -Cals en -Zijlstra. In dat laatste kabinet tevens staatssecretaris van Verkeer en Waterstaat. Werd in 1967 vrij onverwacht minister van Economische Zaken in het kabinet-De Jong, nadat andere KVP-kandidaten hadden bedankt. Trad na drie jaar af na perikelen rond de btw en loon- en prijspolitiek. Met name op zijn prijsbeleid na de invoering van de btw werd veel kritiek geuit. Wist zich tegen die felle oppositie niet staande te houden. Was volgens zijn grootste opponent in de Kamer, Gerda Brautigam, te lief voor de politiek.
92.
ARP-voorman uit Drenthe. In de Tweede Wereldoorlog een vooraanstaand en standvastig verzetsman. Na een korte periode in de Tweede Kamer vanaf 1946 gedeputeerde in Drenthe, wat hij tot 1965 bleef. In 1956 keerde hij terug in de Tweede Kamer. Aanvankelijk was hij daar woordvoerder maatschappelijk werk en binnenlandse zaken en vanaf 1963 fractievoorzitter, als opvolger van de zieke Van Eijsden. Als minister van Binnenlandse Zaken in het kabinet-Cals kreeg hij te maken met de gezagsproblemen in Amsterdam en met de perikelen rond het huwelijk van prinses Beatrix. Trad in 1966 af vanwege een door hem begane verkeersovertreding. Kreeg daarna een lage plaats op de kandidatenlijst en trok zich terug. Werd in 1967 staatsraad. Hardwerkende, hartelijke en loyale figuur.
93.
KVP-bestuurder en bewindsman. Doorliep een burgemeestersloopbaan (onder meer in Eindhoven) en werd vrij onverwacht - en zonder dat hij specifieke kennis van het beleidsterrein had - minister van Sociale Zaken in het kabinet-De Quay. Daarbij speelde vooral zijn vriendschap met partijgenoot De Quay een rol. Mislukte geheel in die functie en trad, nadat zijn voorstellen over de kinderbijslag kritisch waren ontvangen, al na twee jaar af. Werd vervolgens weer burgemeester en daarna Commissaris van de Koningin (Gouverneur) in Limburg. Hartelijke man, die zowel in Eindhoven als in Limburg populair werd bij de bevolking.
94.
Industrieel en liberaal politicus. Topman van het Unilever-concern uit een bekend ondernemersgeslacht. Speelde in de oorlogsjaren een belangrijke rol bij de bevoorrading en toekomstige uitrusting van het leger. Werd vanwege zijn organisatorische talenten in 1959 minister van Defensie in het kabinet-De Quay. Moest echter reeds na enkele maanden aftreden vanwege allerlei perikelen rond zijn relatie met een nog niet-gescheiden vrouw. Nadien enkele jaren Eerste Kamerlid. Speelde ook een voorname rol als handelsbevorderaar. Lange tijd penningmeester en financier van de VVD. Man van de wereld, die zich gemakkelijk in internationale kringen wist te bewegen.
95.
ARP-Tweede Kamerlid en minister. Nuchtere en bescheiden Fries, die als minister veel waardering en sympathie genoot. Stond bekend als een harde werker. Was voor hij Tweede Kamerlid werd gedeputeerde van Friesland en in 1945 waarnemend burgemeester van Leeuwarden. Maakte deel uit van de enquêtecommissie regeringsbeleid 1940-1945. Minister van Verkeer en Waterstaat in de kabinetten-Drees III en -Drees IV. Na de watersnoodramp van 1953 verantwoordelijk voor de plannen tot dijkherstel. Bracht daarna in 1958 de Deltawet tot stand, die uitvoering gaf aan het Deltaplan tot verhoging van dijken en het afsluiten van de Zeeuwse en Zuid-Hollandse zeegaten. Beëindigde zijn loopbaan als staatsraad.
96.
PvdA-politicus en bestuurder. Zoon van de staatsrechtgeleerde en Senaatsvoorzitter prof. R. Kranenburg. Was in Rotterdam advocaat en gemeenteraadslid en werd in 1951 staatssecretaris voor defensiematerieel. Trad in 1958 af, nadat ernstige kritiek was geuit op het materieelbeleid vanwege de aanschaf van ondeugdelijke helmen ('helmenaffaire'). Zijn afwezigheid in de Tweede Kamer tijdens een debat hierover leverde hem ernstige verwijten op, met name in de Eerste Kamer. Werd al kort na zijn aftreden justitie-woordvoerder van de PvdA-Tweede Kamerfractie. Was daarna vanaf 1964 twaalf jaar de Commissaris van de Koningin in Noord-Holland, die als een onpartijdige, moderne 'regent' een goede naam had.
97.
Vooraanstaande sociaaldemocratische minister en Europeaan. Afkomstig uit een rijke, sociaal betrokken Groningse landbouwfamilie. Was - na een korte tijd in de Oost - boer en verzetsman in de Wieringermeer en werd op zijn 36ste minister van Landbouw in het kabinet-Schermerhorn/Drees. Zorgde tijdens zijn tienjarige ministerschap voor herstel van de voedselvoorziening en bevorderde de modernisering van de Nederlandse landbouw. Als Europees landbouwcommissaris speelde hij vanaf 1958 eveneens een belangrijke rol bij de schaalvergroting in de landbouw en bij het ontwikkelen van een Europees landbouwbeleid. In 1972 negen maanden voorzitter van de Europese Commissie. Dynamische en sportieve man met groot nationaal en internationaal gezag en met duidelijk omlijnde visies over internationale economische en ecologische vraagstukken.
98.
KVP-politica, eerste vrouw die een kabinetspost kreeg. Was lerares aardrijkskunde en later wetenschappelijk medewerkster aan de universiteit van Utrecht. In 1952 kwam zij als deskundige op onderwijsgebied in de KVP-fractie en al na enige maanden werd zij staatssecretaris onder minister Cals. Speelde vooral op de achtergrond een rol bij de voorbereiding van onderwijswetgeving. Toen Cals zich volledig met de onderwijspolitiek ging bemoeien, en er een staatssecretaris kwam voor kunsten en jeugdvorming, trad zij af en werd zij ambtenaar. Verliet begin jaren zestig de KVP. Rustige, vriendelijke, maar besliste vrouw. Tamelijk a-politiek.
99.
Onderwijsminister en KVP-politicus, die korte tijd minister-president was. Begon zijn loopbaan als advocaat. Na twee jaar lidmaatschap van de Tweede Kamer staatssecretaris van jeugd en cultuur (en omroep). Tijdens zijn langdurige ministerschap van onderwijs (1952-1963) bracht hij vele wetten tot stand, onder andere over het kleuteronderwijs en het wetenschappelijk onderwijs. Was vooral de man van de 'Mammoetwet', een wet tot regeling van het gehele voortgezet onderwijs. Verdedigde dit omvangrijke voorstel in een urendurend betoog. Het in 1965 door hem gevormde ambitieuze kabinet viel in de Nacht van Schmelzer. Hij leidde daarna met Donner een staatscommissie over staatkundige vernieuwing. Gewiekst politicus en debater, die als 'beste jongetje van de klas' ook wel weerstanden opriep. Behoorde in de KVP tot de linkervleugel, maar bleef wel zijn partij trouw. Had een enorme werklust wat ten koste ging van zijn gezondheid.
100.
Katholieke staatsman. Eén van de belangrijkste politici van na 1945. Begon zijn loopbaan als gemeenteambtenaar. In 1945 werd hij minister van Binnenlandse Zaken en als zodanig speelde hij een voorname rol bij de naoorlogse zuiveringen. Was als premier en Hoge Vertegenwoordiger van de Kroon een vooraanstaande figuur in het moeizame proces van dekolonisatie. Voorstander van militair optreden (politionele acties) tegen de Republiek Indonesia. Na terugkeer uit Indië hoogleraar en in 1951 weer minister van Binnenlandse Zaken en in het kabinet-Drees III tevens vicepremier. Had een goede band met Drees. In de jaren vijftig en zestig als (in)formateur betrokken bij de vorming van diverse kabinetten, vooral van centrumrechtse signatuur. Belangrijk adviseur en vertrouweling van koningin Juliana. Gezagvol, inventief en doortastend politicus, die vaak als regelaar en 'bruggenbouwer' fungeerde. Ook een wat dorre formalistische jurist, die als bijnaam 'de Sfinx' had. In de persoonlijke omgang echter veel minzamer.
101.
Kleine grijze beweeglijke man met donkere onderzoekende ogen wiens naam in de wereld van de volksgezondheid in binnen- en buitenland een begrip was. Eén van de grondleggers van de sociale geneeskunde. Begon als 24-jarige dorpsdokter in Drenthe waar diepe armoede heerste en bond er de strijd aan met de tuberculose en de hoge zuigelingensterfte. Werd directeur-generaal volksgezondheid en was daarna staatssecretaris voor volksgezondheid in het tweede kabinet-Drees. Eindigde zijn loopbaan als hoogleraar en voorzitter van talrijke adviescolleges en bepleiter van een bevolkingspolitiek en van betere kankerbestrijding. Was met zijn hele gezin actief in het verzet.
102.
Minister van Financiën tijdens de naoorlogse periode van wederopbouw met groot gezag. Werd al op vrij jonge leeftijd hoogleraar economie en monetair beleid in Rotterdam. Behoorde voor de oorlog tot de linkervleugel van de CHU en 'brak in 1946 door' naar de PvdA. Voorstander van marktordening en sociale hervorming. Als minister kreeg hij bijnamen als 'De kei van de kneuterdijk', maar ook 'De grootste boef van Nederland'. Was er in hoge mate verantwoordelijk voor dat Nederland na de oorlog financieel weer op orde werd gebracht. Vooral bekend door het Tientje van Lieftinck, dat symbool stond voor de geldsanering. Streng minister, die de financiële teugels strak hield. Na zijn ministerschap vervulde hij internationale functies.
103.
VVD-staatssecretaris in het kabinet-Drees/Van Schaik. Zoon van een rechter. Doorliep een ambtelijke loopbaan en was onder andere adviseur van minister-president Colijn. Na de oorlog bankier in Rotterdam daarna als staatssecretaris belast met materiaal en organisatie van de land- en luchtmacht. Keerde in 1950 terug naar het bankwezen en vervulde nadien talrijke commissariaten in het bedrijfsleven.
104.
Amsterdamse wethouder van volksgezondheid, die in 1948 enigszins verrassend minister van Oorlog en van Marine werd in het Kabinet-Drees I. Charmante man, die oprechte belangstelling had voor het wel en wee van de militairen en vaak aanwezig was bij de ontscheping van gerepatrieerde militairen. Moest de Nederlandse defensie aanpassen aan de samenwerking in het Atlantisch bondgenootschap. Toen daarover te lang onzekerheid bleef bestaan, lieten KVP, VVD en ARP weten geen vertrouwen te hebben in zijn verdere plannen. Hij trad hierop af. Kon feitelijk niet op tegen Lieftinck en de chef van de generale staf Kruls. Werd na zijn aftreden lid van de Raad van State. Had grote culturele interesse.
105.
Bossche rechtbankpresident en KVP-senator, die in 1948 minister van Justitie werd in het kabinet-Drees I. Bereidde in die functie belangrijke wetgeving voor, maar kon die voorstellen niet als wet in het Staatsblad brengen, omdat hij vanwege oververmoeidheid voortijdig moest aftreden. Had door zijn bereidheid om zaken te doen met de Kamer en door zijn gemoedelijkheid een goede naam in de Tweede Kamer. Keerde na zijn aftreden terug naar de rechterlijke macht en was nog enkele maanden Eerste Kamerlid.
106.
Katholiek politicus die een belangrijke rol speelde in de Indonesische kwestie. Was advocaat en gedeputeerde. Behoorde tot de aanhangers van een personalistisch socialisme. Werd in 1946 als juridisch specialist Tweede Kamerlid voor de KVP. In 1948 schoof KVP-leider Romme, met wiens nicht hij was getrouwd, hem naar voren als minister van Overzeese Gebiedsdelen in het eerste kabinet-Drees. Voorstander van een harde lijn jegens de Republiek Indonesia. Kwam daarover in conflict met zijn collega's, waarop hij in 1949 aftrad. Nadien Eerste Kamerlid, EG-commissaris en gewaardeerd ambassadeur bij de Europese Gemeenschappen. Zelfbewust politicus, die het als minister soms aan tact ontbrak.
107.
PTT-topman, die kortstondig minister was in het kabinet-Beel I. Was jarenlang hét gezicht van de Nederlandse PTT en hield zelfs als minister van Openbare Werken de verantwoordelijkheid voor dat Staatsbedrijf. Maakte met onder meer Drees tijdens de oorlog deel uit van het College van Vertrouwensmannen. Speelde als gedelegeerde van het Opperbestuur een rol bij de oplossing van de Indonesische kwestie. Stond in de Indische kwestie overigens vaak tegenover zijn partijgenoten, omdat hij voorstander was van militair ingrijpen. Keerde in 1949 terug in de top van de PTT. Meer manager dan politicus.
108.
Katholiek politicus die in het laatste oorlogskabinet minister van Financiën was en in het eerste kabinet-Beel minister van Economische Zaken. Stelde de Bankraad in en bracht de wet tot stand over de positie van het Centraal Planbureau. Koos voor een veel minder sturende overheid dan zijn socialistische voorganger had voorgestaan. Was voor hij minister werd directeur van de Boerenleenbank en voorman van de katholieke werkgevers. Opgewekte, ter zake kundige bewindsman, maar ook behoudend en wat autoritair. Overleed op betrekkelijk jonge leeftijd.
109.
Marineofficier en partijloze minister van Marine, die in 1947 uit het kabinet-Beel I stapte, omdat hij vond dat te veel werd toegegeven aan de eisen van de Republiek Indonesia. Werd in Zuid-Afrika geboren waar zijn vader procureur was. Betrokken bij het neerslaan van een communistische opstand in West-Java en bij de marine deskundig geworden in antiluchtvuurleiding voor marineschepen. Trad op verzoek van de Marine toe tot de directie van NV Hazemeyer om de Nederlandse belangen veilig te stellen. Kreeg in 1940 bevel naar Engeland uit te wijken en werd in Londen belast met zorg voor het Nederlandse marinematerieel. In politiek opzicht tamelijk conservatieve man.
110.
Juridisch geschoolde diplomaat en topambtenaar, die in 1939 minister van Buitenlandse Zaken werd in het tweede kabinet-De Geer. Was veel opener dan zijn voorgangers; ook over de dreigende Duitse inval. Vloog in mei 1940 direct na de Duitse aanval naar Londen om steun te vragen bij de Engelsen. Speelde in de Londense kabinetten een voorname rol, ook al omdat hij het vertrouwen behield van koningin Wilhelmina. Kon daardoor vaak bemiddelend optreden in conflicten tussen de koningin en premier Gerbrandy. Bleef na de oorlog nog enkele jaren minister. Tijdens zijn ministerschap werd de aanzet gegeven tot samenwerking in Benelux-verband. Nadien bekleedde hij diverse internationale functies. Werd door sommigen als een hartelijke persoon beschouwd, door anderen juist als afstandelijk en koel.
111.
Waterstaatkundig ingenieur, directeur van Rijkswaterstaat en daarna bestuurder van de Indische spoorwegen. Werd in 1940 als regeringscommissaris belast met de wederopbouw, maar later door de Duitsers geïnterneerd. Overleefde ontberingen in en na gevangenschap. Na de oorlog minister van Openbare Werken en Wederopbouw in het kabinet-Schermerhorn. Kon zich niet verenigen met het Indië-beleid van het eerste kabinet-Beel en stapte daar in 1946 uit. Had als minister veel gezag.