Tussen wal en schip tussen beleid en balie. - Hoofdinhoud

De overheid hoort náást mensen te staan, en niet tégenover hen. Toch gebeurt dat laatste te vaak. Of het nou om het aanvragen van een uitkering, het doen van een aangifte of het verlengen van je rijbewijs gaat.

Mensen worden van het kastje naar de muur gestuurd, zien door de bomen het bos niet meer. Of ze worden niet fatsoenlijk te woord gestaan, moeten eindeloos wachten op duidelijkheid of worden ten onrechte als fraudeur beschouwd.

Mensen worden van het kastje naar de muur gestuurd, zien door de bomen het bos niet meer.

Gisteren begon de parlementaire commissie uitvoeringsorganisaties met een serie openbare gesprekken om te achterhalen waarom dat is: van de politiek die steeds iets anders wil tot medewerkers die wel wìllen helpen, maar niet kúnnen. Doel: kijken hoe dat beter kan. En dat dan ook voor elkaar boksen. Want dat het beter moet, daarvan is inmiddels iedereen overtuigd.

We trapten af met een gesprek met de Nationale Ombudsman. Die wees er nog eens op dat de mensen die tussen wal en schip vallen nou ook nog eens vaak de meest kwetsbare mensen zijn met de meest ingewikkelde problemen.

Want dat het beter moet, daarvan is inmiddels iedereen overtuigd.

Komende weken praten we nog met heel veel mensen: met vertegenwoordigers van burgers, met wetenschappers, met politici en natuurlijk ook met medewerkers van bijvoorbeeld belastingdienst, CBR en UWV. We sluiten af met minister van staat Herman Tjeenk Willink, die er in zijn boek ‘Groter denken kleiner doen’ onder meer op wees dat de overheid geen bedrijf is.