Begrenzing jeugdhulp - Hoofdinhoud

De gemeente Neder-Betuwe gaat jeugdhulp begrenzen. En dat is maar goed ook. Met een pakket aan richtlijnen hoopt de gemeente de stijgende kosten in de hand te houden. Vorig jaar was het tekort in de (relatief kleine) gemeente al twee miljoen. Ik kan de inhoudelijke keuzes van de gemeente nog niet beoordelen. Maar dat men grenzen gaat stellen is nodig en goed. Dat zouden meer gemeenten moeten doen.

Ik heb er vaker over gesproken. Maar de tekorten van gemeenten zijn niet zomaar ontstaan. En het is wat al te eenvoudig om alleen naar het Rijk te wijzen als oorzaak van die tekorten. Natuurlijk was de aanvankelijke bezuiniging die in 2015 werd ingeboekt wat al te optimistisch. Inmiddels gaat er al weer veel meer geld naar jeugdzorg. En dat is hard nodig ook. Toch blijven de tekorten groot. Het is dus goed dat gemeenten goed kijken naar wat ze zelf kunnen doen. En dat is best veel.

Helemaal uit de lucht gevallen komen de tekorten niet. Die zijn grotendeels verklaarbaar uit keuzes die gemaakt zijn. Door de decentralisaties zijn veel meer ambtenaren nodig. En gemeenten vonden maximale keuzevrijheid, drempelloze toegang en maximale marktwerking vaak belangrijk. Bovendien hebben we een maatschappelijk probleem. We zijn wel heel veel kleine problemen ‘ernstig’ gaan vinden. Je krijgt soms het idee dat de overheid moet zorgen voor een rimpelloze opvoeding.

Afgezien van de inhoud. Want die kan ik nog niet beoordelen. Maar ik vind dat de gemeente Neder-Betuwe een groot compliment verdient. Niet lijdzaam toekijken hoe de tekorten groeien. Niet constateren dat we zoveel geld uitgeven aan kleine problemen, zodat er geen geld meer overblijft voor kinderen met grote problemen. Niet slechts kijken naar Den Haag. Maar het heft in eigen hand nemen. En samen keuzes maken. Het kan binnen de wet. Maar het gaat niet vanzelf. Hulde voor deze gemeente.