Mijn bezoek aan een Intensive Care

Met dank overgenomen van L.F. (Lodewijk) Asscher i, gepubliceerd op vrijdag 10 april 2020.

Of ik klachten heb?

Bij binnenkomst in het Maxima Medisch Centrum begint meteen de coronascreening. Links de mensen met klachten, rechts zonder. Met crisishoofd Marc van Tuyn loop ik eerst langs de plek waar medewerkers worden opgevangen voor wie het even te veel wordt. Er staat een flinke rij mensen te wachten, het is strategisch naast de barrista. Goeie koffie en troost.

Ik hoor hoe bang sommige medewerkers zijn. “Ik wil helemaal geen held genoemd worden, maar gewoon mijn werk doen. Maar een collega heeft een kind met een immuunziekte”. Een verpleegkundige op de Intensive Care zat vlak voor zijn pensioen en blokkeerde.

Ze moeten alles opnieuw leren. Bewegen, slikken, op eigen kracht voldoende zuurstof inademen.

Verderop liggen patienten die van de IC zijn afgekomen. Ze moeten alles opnieuw leren. Bewegen, slikken, op eigen kracht voldoende zuurstof inademen. Het is frustrerend voor hen hoeveel ze hebben ingeleverd.

Ik praat met een verpleegkundige die nog in het laatste jaar van de opleiding zit. Eerst was ze bang zegt ze, maar nu is er routine. En is het vertrouwd. De temperatuur op de afdeling is lager gezet vanwege die warme pakken.

Het werk is heftig.

Verderop op de Covid-afdeling spreek ik met de verpleegkundigen. Het zijn gelegenheidsteams maar de samenwerking is hecht. Het werk is heftig. Soms worden mensen zo ontzettend snel zieker.

Er wordt afscheid genomen via skype. Een verpleegkundige vertelt hoe een man het benauwd krijgt terwijl zij haar pak nog moest aantrekken. De stress die dat haar geeft. Een geestelijk verzorger vertelt me hoe zwaar het is dat zoveel mensen in zo korte tijd dierbaren verliezen, en ze wijst nog eens op de droeve ellende in veel verpleeghuizen. De IC zelf is ruim verdubbeld. ‘Met 227%!’ zeggen ze trots.

Verderop krijgt een plastisch chirurg les zodat hij kan helpen op de IC.

Aan het bed van een patiënt staat een team dat bestaat uit een operatie assistente, een verpleegkundige van defensie en een gespecialiseerde IC-verpleegkundige die de leiding heeft. Het gaat goed vertellen ze trots. Verderop krijgt een plastisch chirurg les zodat hij kan helpen op de IC.

Bij de Spoedeisende hulp is het verdacht rustig. Daar maken ze zich wel zorgen over. Er staat een triagetent voor om snel te kunnen beoordelen wie Covid verdacht is en wie meteen moet worden opgenomen. Zuurstofsaturatie, temperatuur, ademhalingsklachten. Ze zijn trots dat ze de boel onder controle hebben maar het was wel spannend.

We moeten oppassen dat mensen niet massaal opbranden

Mark Tuyl had me uitgenodigd om te laten zien hoeveel werk er verricht wordt met hoeveel aandacht en zorg. En om de politiek duidelijk te maken dat het zorgpersoneel niet zomaar nog meer aan zou kunnen. Straks komt de inhaalzorg. We moeten oppassen dat mensen niet massaal opbranden, want sommigen werken achter elkaar door op adrenaline.

Nog even terug op de IC: er is zojuist een patiënt van de beademing gehaald. Hij zit rechtop en kijkt wat versuft om zich heen. Iedereen is opgetogen: levens redden, hier doen we het voor!

Terug naar huis voel ik me dankbaar in een land te leven waar mensen zo voor elkaar in de bres springen. In het MMC en in zoveel andere ziekenhuizen en op al die andere plekken waar nu zorg geboden wordt.

Meer over ...