Aangifte doen een duivels dilemma? - Hoofdinhoud

Bij Jinek noemde een schoolbestuurder het doen van aangifte door de school, wanneer een geladen pistool op een medewerker gericht wordt “een duivels dilemma.” Want in het onderwijs werken idealisten die niet willen dat kinderen aan lager wal raken. Ze willen kinderen perspectief bieden. En ook wel een beetje uit angst, zo gaf ze toe. Ik geloof mijn oren niet!

Op wat voor school werk je wanneer kinderen die met geladen wapens op je richten daar ‘uit idealisme of uit angst’ mee wegkomen? Dan ben je als medewerker terecht bang. Niet zozeer voor de leerling in kwestie alleen. Maar ook voor een bestuur of een directeur die dit soort situaties laat voortbestaan.

Nog een duivels dilemma passeerde de revue. Het lesgeven aan kinderen waarvoor een leraar bang is. “Maar gelukkig werken er in het onderwijs voldoende idealisten die iedere dag een steentje willen bijdragen.” Sorry hoor. Maar dan krijg ik toch het gevoel dat de idealen van de een, zorgen voor gevaarlijke situaties van de ander. En dan druk ik me heel, heel genuanceerd uit. Voor mij is het eenvoudig. Als een leerkracht niet veilig is, is niemand veilig op school. Het getuigt niet van idealisme wanneer er geen aangifte gedaan wordt wanneer een kind met een pistool zwaait. Maar van grote laf- of domheid.