Blog: Twee keer rood - Hoofdinhoud

Twee keer rood.

Dat zorgde dinsdag voor een enorme verandering in een mooie pot voetbal. Ajax stond aan de leiding tegen Chelsea, maar werd door één actie hard afgestraft. Vanaf een score van 2-4 moest het team van Ajax met negen man verder en kreeg het ook nog eens een penalty tegen. Met hard werk wist het gehavende team nog net een verlies te voorkomen. Het eindigde gelijkspel.

Veel spelsituaties uit het voetbal zijn metaforisch voor de politiek, behalve gelijkspel. Zoals ook bleek uit de onderwijsstakingen van deze week. Het onderwijs is één van de topprioriteiten van dit kabinet, maar dan wel degene die onderop de stapel ligt, zoals Lubach mooi verwoordde. Pabo-studenten die al voor het begin van hun studie voor de klas komen te staan omdat er veel te weinig leraren zijn. Kinderen die vierdaagse schoolweken hebben. Kleuters die een jaar later pas naar school kunnen. Afgelopen week kondigde het kabinet aan 460 miljoen euro vrij te maken voor het onderwijs in de hoop toch gelijkspel te maken. Maar het onderwijs leent zich niet voor eenmalige investeringen. Structurele investeringen zijn hard nodig. Het kabinet plakt dus een kleine pleister op een grote wond, wetende dat over een paar jaar de wond weer open is en het gapende gat nog meer aandacht vraagt. De zelfbenoemde onderwijspartij D66 is in deze zelfs de grootste verliezer. Woensdag sloten dan ook 3.818 scholen om het signaal, dat het water tot aan de lippen staat, nog één keer af te geven. Een rode kaart voor dit kabinet.

Het kabinet kreeg een tweede rode kaart voor haar positie in de onderhandelingen voor het langetermijn budget van de EU: ze gaan er met gestrekt been in. In NRC schreef ik met mijn (nieuwe!) collega Lara Wolters een artikel over het onnodige alarmisme van premier Rutte en minister Hoekstra over de EU-begroting. [https://www.nrc.nl/…/alarmisme-rutte-en-hoekstra-helpt-nede…]

Door een streep in het zand te trekken op een EU begroting van maximaal 1% van onze economie, lijkt het alsof het kabinet een doelpunt voorkomt. Eigenlijk maken ze gewoon hands en krijgt Nederland de penalty tegen (ik schreef toch dat voetbal goed is voor metaforen). Een kleinere EU begroting is namelijk vooral kleiner op de punten die voor Nederland van belang zijn: wetenschappelijk onderzoek, veiligheid, grensbescherming, investeringen in de digitale economie. Nederland moet de budgetonderhandelingen ingaan met vergezichten, niet met rode lijnen. Als Nederland dwars ligt op de 1%, kunnen de andere landen vanaf de 11 meterstip onze prioriteiten een voor een afschieten.

Soms vraag ik het me wel eens af, had ik niet gewoon voetballer moeten worden?

Deze blog verscheen ook op Facebook