We schrijven gewoon iets anders op - Hoofdinhoud

Ik moet een jaar of tien geweest zijn. Een vriendje van me vertelde dat zijn ouders een reisverzekering hadden afgesloten. Dat deden ze ieder jaar. Want ze gingen lang op vakantie. “Ik ben benieuwd wat er dit jaar stuk zal gaan, dat achteraf gestolen blijkt,” zei hij. Ik begreep er niks van. Mijn vriendje gaf snel uitleg. “Helemaal eerlijk is het niet. Maar als iets per ongeluk kapot gaat, betaalt de verzekering niet. Als het gestolen is wel.”

Noem mij naïef of braaf. Maar als kind vond ik dat niet kunnen. En dat vind ik nog steeds niet eigenlijk. Recht is recht en krom is krom. Bovendien betaalt altijd iemand de rekening. Ik vermoed dat verzekeringsmaatschappijen inmiddels een stuk strenger zijn geworden. En dat het aantal gestolen fototoestellen en zonnebrillen drastisch is afgenomen. Maar op deze manier worden reisverzekeringen steeds duurder natuurlijk.

Ik moest aan dit verhaal denken toen ik sprak over de steeds duurder wordende jeugdzorg. En de enorme toename van vooral lichte zorg aan kinderen. Ik legde uit dat het misschien niet zo verstandig is om mensen die oplossingen verkopen problemen te laten zoeken. “Oh, maar scholen en bedrijven doen daar gewoon aan mee hoor. Als ouders iets niet vergoed krijgen door de gemeente, dan noemen ze het gewoon iets anders.” Pardon, hoe bedoel je? “Ja hoor, niet iedere intelligentietest wordt door de gemeente vergoed. Dan noemen ze het gewoon faalangst. Dan betalen ze wel.”

Noem mij goedgelovig. Maar zou het echt zo zijn dat professionals in onderwijs en zorg op enige schaal valsheid in geschrifte plegen om ouders te helpen en gemeenten te laten betalen? Dat zou toch wel het toppunt zijn. Ik begrijp ouders wel hoor. Al keur ik het niet goed. Maar van professionals kan ik het eigenlijk niet geloven. Zoiets doe je gewoon niet. Ik heb eens rondgebeld in mijn netwerk. Niemand leek verbaasd. Maar ik kan er met mijn pet niet bij. Zou het echt?