Griekse arbeiders de dupe van bezuinigingen - Hoofdinhoud

Liever een baan met een laag salaris en slechte werkomstandigheden of helemaal geen baan? Voor de Griekse bevolking is deze vraag een realiteit.

Vanmorgen gaf de Griekse premier Tsipras in het Europees Parlement aan dat “Griekenland het gehaald heeft”. Het einde van de steunbetalingen omschreef de premier als een nieuw begin. Maar kunnen we zeggen dat de crisis over is als 1 op de 5 Grieken nog zonder baan zit? En de jeugdwerkloosheid bijna 40 procent is? De crisis mag op papier over zijn, maar op sociaaleconomisch gebied is Griekenland er nog lang niet.

Veel Grieken zijn de dupe geworden van de vele zware hervormingen die Griekenland de afgelopen acht jaar door heeft moeten voeren, te zwaar als je het mij vraagt. Een voorbeeld hiervan is dat de lonen van de Griekse arbeiders met 20% verlaagd werden en ze het grootste deel van hun pensioen verloren. Vakbonden werden buitenspel gezet. Dit noem ik geen verbetering voor de middenklasse.

Afgelopen week sprak een Griekse vrouw haar zorg uit bij Nieuwsuur: “Mensen moeten tegenwoordig genoegen nemen met een heel laag inkomen en slechte werkomstandigheden. Ze kunnen niks zeggen, want als ze dat doen en ontslagen worden, dan staan er duizenden te wachten om hun werk haast voor niets te doen.”

Veel Grieken met een baan kunnen hun sociaaleconomische positie dan ook niet verbeteren, hoe hard ze ook werken. Ben je als Griek werkloos of een van de gelukkigen in de middenklasse met baan? Jij betaalt hoe dan ook de prijs van de bezuinigingen.

De Europese Unie mag, nu het laatste steunpakket een feit is, haar gezicht dan ook niet afwenden van Griekenland. Echter, hoe je het ook wendt of keert, Griekenland heeft nog een lange weg te gaan. Wij moeten blijven hameren op bijvoorbeeld het herstel van de sociale dialoog in het land.