Trump's handelstarieven? Not great. - Hoofdinhoud
Internationale Handel Trump Terwijl Commissievoorzitter Juncker en Commissaris voor handel Malmstrom het trans-Atlantische luchtruim doorkruisen op weg naar Washington, besloot President Trump alvast de toon te zetten. “Tariffs are the greatest!”, slingerde hij via Twitter de wereld in. Is Trump als enige niet op de hoogte van de reden waarom de delegatie van de Europese Commissie naar het Witte Huis afreist? Of tweet hij opnieuw alleen voor zijn achterban? Afgelopen weekend nog pleitte zijn minister van Financiën voor een vergaande overeenkomst om juist alle handelsbarrières, waaronder de door Trump zo geliefde tarieven, tussen de G7 landen weg te nemen. De Europese Commissie is in ieder geval helder over het doel van hun reis: de huidige handelsspanningen tussen de bondgenoten wegnemen. Die spanningen zijn precies door het roekeloze Twittergedrag van de Amerikaanse president op de spits gedreven. Waar Trump zich voorheen beperkte tot dreigementen over tarieven op Europees staal, aluminium en nu ook auto’s in te stellen trekt hij inmiddels het hele bestaansrecht van de Europese Unie in twijfel. Dat Juncker en Malmstrom voor een enorme uitdaging staan om President Trump eraan te herinneren dat de EU geen vijand is maar een bondgenoot, is duidelijk. Spanningen raken inmiddels niet alleen het economische, maar ook het politieke en militaire deel van de ooit zo vanzelfsprekende relatie. De onvoorspelbaarheid van Trump maakt het haast onmogelijk te voorspellen wat er morgen in het Witte Huis daadwerkelijk besproken zal worden. Juncker en Malmstrom moeten in ieder geval twee boodschappen glashelder proberen over brengen: 1. Importheffingen op auto’s en auto-onderdelen Trump dreigt importheffingen van 25% op te leggen op de import van auto’s en auto-onderdelen uit Europa. Een maatregel die niet alleen zal leiden tot hogere prijzen, maar volgens een onlangs verschenen rapport. ook ten koste zal gaan van duizenden Amerikaanse banen. Het is geen verassing dat deze maatregel op weinig steun van autoproducenten en zelfs Trump’s eigen adviseurs kan rekenen. Toch is het essentieel dat Europa met alle scenario’s rekening houdt en waakt voor Europese verdeeldheid. Duitsland, met een omvangrijke auto-industrie, zal grote economische gevolgen ondervinden als Trump zijn tarieven doorzet en is daarmee eerder geneigd een handreiking te maken. Andere landen, waaronder Frankrijk en Nederland waarschuwen echter voor het maken van concessies onder druk. Geef hem geen vinger, want hij neemt je hele hand is daarbij het devies. Het is daarom van groot belang dat Juncker en Malmstrom vandaag, namens de héle EU, een vuist te maken tegen de afbraak politiek van Trump en hem geen ruimte geven de lidstaten tegen elkaar uit te spelen. 2. De hervorming van de WHO Waar de VS en de EU het met elkaar eens zijn is de noodzaak het huidige handelssysteem, onder de paraplu van de Wereldhandelsorganisatie (WHO), grondig te hervormen. Terwijl Trump kiest voor de nucleaire optie door regels te ondermijnen en de aanstelling van rechters te blokkeren, legde de EU constructieve hervormingsplannen op tafel. Ook de oneerlijke handelspraktijken uit China zijn al jaren een doorn in het oog van beide partijen. China, dat juist verantwoordelijk is voor een groot deel van de overproductie van staal en aluminium in de wereld, was de aanleiding voor de eerste ronde aan importheffingen. Het land schendt al lang meer dan één regel van de WHO en biedt slechts beperkt markttoegang aan buitenlandse ondernemingen. Eerder dit jaar was ik in China waar ik zag hoe de Communistische partij cellen in bedrijven heeft. Ook krijgen Europese bedrijven niet dezelfde behandeling als Chinese . Een kleine stap werd gezet toen Europa, de Verenigde Staten en Japan begin dit jaar besloten samen te werken om aan de oneerlijke concurrentie van China een einde te maken. Die samenwerking kan de basis zijn voor een breder initiatief om het wereldwijde handelssysteem te hervormen en te versterken. Op die manier moet systematischer voorkomen worden dat landen als China ongestoord de regels kunnen overtreden. TTIP 2.0? Het is nu afwachten met welke boodschap Juncker en Malmstrom uit het Witte Huis komen. Eén ding is echter zeker: Europa onderhandelt niet onder druk. De EU zet zich al jaren in voor eerlijke wereldwijde handelsregels gebaseerd op waarden en hoge standaarden. In een open, internationaal handelssysteem, is meer dan genoeg ruimte voor de Verenigde Staten. Daarbinnen geldt echter niet het recht van de sterkste en ook niet dat van de grootste schreeuwer. Door eenzijdig actie te ondernemen snijdt Trump zichzelf in de vingers. Helaas trekt hij traditionele bondgenoten, waarmee de Amerikaans economie zo vervlochten is, met zich mee. Handelsstromen zijn in de 21e eeuw onlosmakelijk met elkaar verbonden en handelsrelaties kunnen geen zero-sum zijn. Op het gebied van handel is voordeel bijna wederkerig. En daarvoor is multilaterale samenwerking nodig. De uitkomst van de ontmoeting tussen Juncker, Malmstrom en Trump is nog onduidelijk. Wel kunnen we alvast vaststellen dat niet alleen de onnodige tarieven, maar ook de huidige Transatlantische relatie 'not great' is.