Reces - Hoofdinhoud

Donderdagnacht (of vrijdagmorgen zo u wilt) rond een uur of vier, teruglopend met drie collega’s uit de Tweede Kamer naar onze respectievelijke slaapplaatsen. Wel een vreemd gevoel. Maanden super intensief samengewerkt met Anne Kuik, Erik Ronnes en Mustafa Amhaouch. De spaarzame vrije tijd in Den Haag veel samen doorgebracht. En nu zien we elkaar weken niet. Een raar besef zo laat in de nacht.

Het klinkt misschien gek. Maar terugkijkend op een goed eerste jaar in de Tweede Kamer merk je toch hoe belangrijk het is om goede collega’s te hebben. Zeker als je min of meer tot elkaar veroordeeld bent, omdat je gezin op afstand is. Ieder is woordvoerder op zijn eigen terrein. En door de extreem volle agenda is er niet heel veel tijd om met elkaar te sparren. Maar het is fijn om even je mooie en minder mooie dingen te delen met mensen die min of meer in hetzelfde schuitje zitten.

Het is niet zo dat ik me ga vervelen in het reces. Maar afkicken is het wel. Van volle sprint op vals plat naar rustig fietsen met de wind in de rug. Helemaal vakantie is het niet. Maar eerlijk gezegd voelt het wel zo. Ik ga mijn collega’s niet missen. Niet echt in elk geval. Maar een vreemd gevoel is het wel. Dat was het midden in de nacht. En dat is het eigenlijk nog een beetje. De komende weken ga ik me bezig houden met lezen, werkbezoeken en vakantie. Heerlijk. Tot over een paar weken, lieve collega’s. Ik ben benieuwd naar jullie verhalen. Een goed reces gewenst.