‘Van grotere stal naar knelgeval: melkveehouders luiden de noodklok’ - Hoofdinhoud

Er heerst terechte paniek en verslagenheid in de melkveesector

Dat boeren in het algemeen enorm onder druk staan, weet ik maar al te goed. Niet alleen uit persoonlijke ervaring maar ook door een bezoek aan boer Frans Zanderink en een werkbezoek aan het gezinsbedrijf van boerin Agnes Lensing-van de Ven met de gehele CDA-Europa-delegatie. Sinds het fantastische programma van Yvonne Jaspers ‘Onze Boerderij’ op de buis is, lijkt dit besef eindelijk ook in de Nederlandse huiskamers te landen. De kijker schuift daadwerkelijk aan bij de keukentafel van de boer en krijgt naast mooie beelden ook de tragische kant van het boerenambt te zien.

Investeringen kunnen niet worden terugverdiend, waardoor 800 familiegezinsbedrijven zwaar in de knel geraakt zijn.

Onmeetbare emotionele schade en financiële klappen

Sommige melkveehouders hebben het momenteel bijzonder zwaar door Nederlands falend overheidsbeleid. Deze boerenbedrijven hebben de afgelopen jaren, vaak met steun van onze eigen overheid, geïnvesteerd in innovatieve, duurzame en diervriendelijke stallen. Met de invulling en uitvoering van het Nederlandse fosfaatrechtenstelsel mogen veel van deze stallen echter nog maar de helft van hun capaciteit benutten. Investeringen kunnen niet worden terugverdiend, waardoor 800 familiegezinsbedrijven zwaar in de knel geraakt zijn. Bankroet volgt en levenswerk gaat verloren. Naast financiële klappen hebben we het hier dus ook over onmeetbare emotionele schade.

Transitiemodel voor knelgevallen

Al sinds 2016 vraag ik de Nederlandse regering te werken aan een transitiemodel voor melkveebedrijven in de knel, net zoals in 1998 bij de varkenshouderijsector. Ik heb reeds gepleit voor een ruimhartige knelgevallenregeling, bijvoorbeeld in combinatie met reductie van rechten in andere sectoren, zoals de varkenshouderij die nu in Brabant warm gesaneerd wordt. Dit is goed voor milieu, water en de toekomst van waardevolle agrarische gezinsbedrijven. Eurocommissarissen hebben laten weten dat zij hierover graag met de Nederlandse autoriteiten in gesprek zouden gaan.

Onterecht wijzen het kabinet en de Tweede Kamer met een beschuldigende vinger naar Brussel

Plicht om te handelen

Nederland heeft met dit aanbod tot op heden niets gedaan. En dat terwijl het probleem en de oplossing op nationaal niveau liggen. Onterecht wijzen het kabinet en de Tweede Kamer met een beschuldigende vinger naar Brussel, terwijl het fosfaatrechtenstelsel nationaal beleid is en een gepaste knelgevallenregeling dus uit de nationale koker moet komen. Zolang het met de EU afgesproken fosfaatproductieplafond voor mestderogatie gehaald wordt, hebben onze landbouw- en milieu ministers, parlement en ons kabinet bestuurlijke ruimte en de maatschappelijke plicht om te handelen.

Klik HIER voor mijn gehele blog op boerderij.nl