Aanvalsplan schulden en armoede in ieder coalitieakkoord - Hoofdinhoud

De verkiezingen zijn voorbij. De kiezer heeft gesproken. Tijdens de campagne zijn soms grote woorden gebruikt. En hebben alle partijen geprobeerd zich zo goed mogelijk te presenteren. De tijd van reclame maken is nu voorbij. Nu moet er garen op de klos komen. Het gemeentelijk beleid voor de komende vier jaar wordt nu in de steigers gezet.

Natuurlijk is het belangrijk goed af te spreken wat er gebeuren moet met de ‘grote thema’s’ als wonen, leefbaarheid, centrumplannen, veiligheid en buitengebied. Maar we moeten niet uit het oog verliezen dat er naast deze grote thema’s ook hele concrete problemen zijn. Meer dan een miljoen mensen in Nederland heeft moeite om rond te komen. En duizenden en duizenden mensen hebben problematische schulden.

Mensen lopen daar niet mee te koop. Velen zijn zelfs onvindbaar. Uit schaamte, of omdat ze de weg zijn kwijt geraakt in een bureaucratisch doolhof dat de overheid is. Voor het eerst in de geschiedenis is in een landelijk regeerakkoord een ambitieuze paragraaf over schulden en armoede opgenomen. En ik pleit er nadrukkelijk voor in ieder coalitieakkoord een gemeentelijk aanvalsplan voor schulden en armoede op te nemen.

Mensen met schulden hebben last van stress. Ze zijn ongelukkiger, leven korter en ongezonder dan de rest van de bevolking. Niet voor niets heeft tachtig procent van de zorgvragen die een Sociaal Wijkteam krijgt ook te maken met financiële problemen. Het is heel goed mogelijk dat een effectieve aanpak van schulden en armoede zich dubbel en dwars terugverdient door lagere kosten op het gebied van zorg en welzijn.

Wat mij betreft is het helder. De bestrijding van schulden en armoede is geen links of rechts thema. Je ziet de problemen en doet er wat aan. Of niet natuurlijk. Dat zou geen politiek thema moeten zijn. Maar gewoon boerenfatsoen. Landelijk wordt het een en ander in gang gezet. Misstanden in de incasso-industrie worden aangepakt. De stapeling van boetes stopt. De zogenaamde beslagvrije voet wordt gerespecteerd. En er wordt meer geld vrijgemaakt voor de bestrijding van armoede. Dat is mooi. Maar dat is zeker niet voldoende.

Gemeenten zouden meer kunnen doen om het ontstaan van schulden eerder te signaleren. De beschikbaarheid en bereikbaarheid van schuldhulpverlening kan verbeterd worden. Procedures en formulieren kunnen eenvoudiger worden gemaakt. Geld voor de bestrijding van armoede onder kinderen komt niet overal goed terecht. Enzovoort. Een aanvalsplan schulden en armoede in ieder coalitieakkoord. Dat zou mooi zijn. En ook broodnodig.