Discriminatie op de arbeidsmarkt - Hoofdinhoud

Als je solliciteert kun je beter een strafblad hebben dan een Arabische achternaam. Die conclusie zou je kunnen trekken uit een onderzoek op basis van 520 fictieve sollicitatiebrieven met CV. Het is moeilijk definitieve conclusies te trekken. Maar dat discriminatie op de arbeidsmarkt een probleem is, dat is wel duidelijk. Vandaag werd er in de Tweede Kamer over gedebatteerd.

Discriminatie is strafbaar. En dat hoort ook zo. Maar bewijzen dat een afwijzing alleen gebaseerd is op het hebben van een andere culturele achtergrond, is niet zo eenvoudig. Het missen van sollicitatievaardigheden en een functioneel netwerk kunnen ook een rol spelen. Algemene cijfers zeggen niets over de achtergrond van een individuele afwijzing. Maar iedereen verdient een gelijke kans op de arbeidsmarkt. Dat is nu echt niet zo. En dat is niet acceptabel.

In 2014 heeft de minister een actieplan tegen arbeidsdiscriminatie opgesteld. Met daarin geloof ik wel 48 maatregelen. Dat is goed. Ik geloof niet dat maatregel nummer 49 ineens het verschil gaat maken. Arbeidsdiscriminatie staat bij vrijwel alle partijen hoog op de politieke agenda. Naast het actieplan, horen bedrijven die zich schuldig maken aan discriminatie met naam en toenaam aangepakt te worden. Wat mij betreft voortvarender dan nu het geval is.

De wereld is niet maakbaar. Het CDA is niet voor paardenmiddelen als quota’s of verplicht anoniem solliciteren. Maar vooroordelen bestaan. Al zijn ze vaak onbewust. Het zou goed zijn als werkgevers de reden voor een afwijzing altijd terug zouden koppelen. Als je een reden voor afwijzing moet formuleren, word je als werkgever met je eventuele vooroordelen geconfronteerd. En sollicitanten krijgen gerichte feedback, in plaats van het rotte gevoel dat ze alleen vanwege hun naam zijn afgewezen.

Discriminatie deugt niet. Het is verboden bij wet. En moet stevig worden aangepakt. Het actieplan tegen arbeidsdiscriminatie uit 2014 bevat veel goede maatregelen. Wat het CDA betreft lossen extra maatregelen echt het probleem niet op. Maar het zou goed zijn als bedrijven en sollicitanten nadenken over de reden van een afwijzing. En daar luid en duidelijk over zouden communiceren. Goede voornemens zijn er genoeg. Maar er moet garen op de klos komen. Als sollicitant kun je beter een strafblad hebben dan een Arabische achternaam. Dat kan niet waar zijn toch?