Slapend rijk worden?

27De kranten staan er vol van. Een paar jaar geleden waren bitcoins maar een paar cent waard. Nu staat de koers rond de 3000 euro. Een jongen kreeg voor een pizza betaald in bitcoin en kan daar nu een Ferrari van kopen! Hoe kan dat?

In 2009 presenteerde Satoshi Nakamoto de eerste bitcoins. In 2033 wordt waarschijnlijk de laatste van 21 miljoen bitcoins gedolven.

Een schaars goed dus. Net als goud. Het ingewikkelde rekenwerk dat nieuwe bitcoins oplevert wordt daarom ook ‘minen’ genoemd.

Wat is er nu zo aantrekkelijk aan bitcoins?

Een groot voordeel is dat je er 24 uur per dag overal ter wereld mee kunt betalen zonder wisselkoers of transactiekosten. Voor bedrijven ook interessant. Amazon bijvoorbeeld biedt flinke kortingen als je met bitcoin betaalt.

Nadeel is dat de koers flink kan schommelen. Ermee speculeren is risicovol. Ook al omdat er geen controle op is door de overheid of centrale banken. Bij bitcoin wordt gebruik gemaakt van open, decentrale databases waar alle deelnemers samen de eigenaar van zijn. Je kunt dus niet op een bank of instantie terugvallen. Als je bijvoorbeeld je transactieadres (soort rekeningnummer) verliest ben je je geld kwijt. Niemand kan het ooit nog achterhalen. Zo is er een Texaan, die met de huidige koers 10 miljoen euro aan bitcoin zou hebben, als hij zijn adres niet was kwijt geraakt. Dat wil je niet meemaken.

Bitcoins zijn ook geliefd bij de onderwereld, omdat het net als cash geld anonimiteit biedt, terwijl er geen gesjouw meer nodig is met koffers met geldbiljetten. Europol stelt dat 40 % van alle criminele transacties al met bitcoin gebeurt. Bepaald geen klein bier.

Daarom heb ik onlangs in Brussel in de anti-witwas wetgeving ingebracht dat ook aanbieders van digitale portemonnees (wallets) en handelaren in cryptomunten voortaan net als banken verdachte transacties moeten melden en zal ik bij alle regelgeving in de financiële sector voortaan ook cryptovaluta betrekken. Criminelen mogen zeker niet slapend rijk worden.

• 1. 

  Cora van Nieuwenhuizen (1963) was van 26 oktober 2017 tot 31 augustus 2021 minister van Infrastructuur en Waterstaat in het kabinet-Rutte III. In 2010-2014 was zij Tweede Kamerlid en in 2014-2017 lid van het Europees Parlement voor de VVD. Mevrouw Van Nieuwenhuizen was in 2007-2010 gedeputeerde voor mobiliteit en infrastructuur van Noord-Brabant. Van huis uit is zij sociaal geografe. In 1994 werd zij actief in de lokale politiek van haar woonplaats Oisterwijk. In 2003 werd zij Statenlid en korte tijd later fractievoorzitter. Als Tweede Kamerlid was zij voorzitter van de vaste commissie voor financiën. Sinds 1 oktober 2021 is zij voorzitter van de brancheorganisatie van energiebedrijven.