Kamer: in gesprek met Nederlandse ja-stemmers Turks referendum - Hoofdinhoud
De verschillende fracties in de Tweede Kamer willen meer te weten komen over de redenen waarom Turkse Nederlanders 'ja' hebben gestemd bij het referendum van president Erdogan.
"Ik heb niet gezegd: ga maar weg", reageert VVD-Kamerlid Ten Broeke op de ophef over zijn uitspraak in het televisieprogramma EenVandaag. "Maar ik heb gezegd dat ik me kan voorstellen dat je hier als ja-stemmer niet zo veel te zoeken hebt. Wat is dan het land waarin je wilt leven?"
Ook Ten Broeke wijst er op dat een meerderheid van de Nederlandse Turken hier helemaal niet heeft gestemd, "Dat is ook een helder signaal, die mensen hebben niet willen meedoen aan deze opzet van Erdogan."
Lees verder en kijk het fragment terug
Lees ook;
Deur blijft op kier: EU-lidmaatschap Turkije nog steeds niet uitgesloten
Slecht nieuws voor Turkije en Europa. Dat is het oordeel in politiek Den Haag over het Turkse ’ja’ voor de machtsuitbreiding van de Turkse president Erdogan. Toch is het pad naar EU-lidmaatschap nog niet voorgoed geblokkeerd, blijkt bij een rondgang in Den Haag en Brussel.
Het is niet goed om zoveel macht in één persoon te concentreren, vindt minister Koenders (Buitenlandse Zaken). Hij vindt dat de EU het verdere verloop kritisch moet volgen. Over het formeel stoppen van de gesprekken over toetreding van Turkije tot de EU rept de bewindsman niet. Turkije is nog altijd kandidaat-lid, en dat schept verplichtingen, memoreert de minister.
„Nu Erdogan een kuil voor zichzelf graaft, moeten wij niet in de weg gaan lopen”, reageert VVD-Kamerlid Ten Broeke. Hij wil daarmee zeggen dat Nederland nu niet opeens moet gaan eisen dat de onderhandelingen met Turkije over EU-lidmaatschap worden gestopt. Die onderhandelingen zijn namelijk al ’in coma’. „Dan kun je wel heel mooi een signaal afgeven, maar wat heb je daaraan als het niet raak is?” Formeel de stekker uit de onderhandelingen trekken kan altijd nog, vindt Ten Broeke. Met de vluchtelingendeal voor ogen, is het altijd beter om nog machtsmiddelen achter de hand te houden.