Weeklog: Het gevaar van de ‘Grote Coalitie’ in het Europees Parlement - Hoofdinhoud

Het staat politieke fracties vrij om met elkaar samen te werken. Maar in het Europees Parlement hebben christen- en sociaaldemocraten samen met de liberalen een ‘Grote Coalitie’ gevormd die ronduit gevaarlijk begint te worden. Zo rent deze coalitie door richting een federaal Europa, en worden burgers in Europa die juist ‘minder Brussel’ willen, weggezet als mensen die het allemaal niet zo goed snappen. Stelselmatig wordt de invloed van kleinere, kritische fracties verminderd. Ik vind dat een weinig democratische manier van doen, een parlement onwaardig.

Afgelopen week stemde de commissie institutionele zaken van het EP over het beruchte rapport Verhofstadt. Daarin staat een hele reeks voorstellen voor wijziging van het EU-Verdrag. Helaas niet in de richting die wij als SP willen, te weten een lossere vorm van samenwerking. Nee, het aantal ‘opt-outs’, zaken waar je niet aan mee wilt doen als lidstaat, moet juist omlaag. En op allerlei terreinen waar de nationale parlementen nu nog het laatste woord hebben, gaat Brussel ook de dienst uitmaken: defensie, politie en justitie, sociaal beleid, ja zelfs het belastingbeleid wordt Europees geregeld. De Europese Commissie wordt omgevormd tot echte regering met ministers.

Voor Verhofstadt en de ‘Grote Coalitie’ tellen alle protesten in de lidstaten niet. Zij koppelen hun federale droom aan de belangen van de grote bedrijven die als enigen het nut zien van zo’n superstaat. Ze weten dat die ver af staat van de burgers en dat zij met hun tienduizenden lobbyisten er veel meer invloed op hebben dan wie dan ook. Dit is ronduit gevaarlijk: de kruik gaat zo lang te water tot ie barst.

Dat is nog niet alles: diezelfde commissie heeft ook een rapport aangenomen over het reglement van orde van het EP. Ook daar heeft de ‘Grote Coalitie’ haar wil opgelegd. Het wordt voor kleinere fracties en voor individuele Europarlementariërs nog moeilijker om effectief te zijn in het EP: er worden hogere drempels opgeworpen voor het aanvragen van hoofdelijke stemmingen of voor het indienen van moties. Het stellen van schriftelijke of mondelinge vragen wordt ook lastiger. Alleen voor de grote fracties blijft dit allemaal relatief simpel, want zij voldoen door het aantal Europarlementariërs dat ze hebben nog wel aan de zwaardere criteria.

Democratie betekent rekening houden met de minderheid. Dat betekent dat de ‘Grote Coalitie’ juist de kritische stem in het EP de ruimte zou moeten geven. En dat geldt al helemaal, als je bedenkt dat de minderheid in het EP weleens een ruime meerderheid onder de Europese bevolking zou kunnen vertegenwoordigen. Waar zijn de christen- en sociaaldemocraten, en de liberalen bang voor? Is hun machtsspel misschien ingegeven door gebrek aan inhoudelijke argumenten? Hoe dan ook, in 2019 komen er weer nieuwe Europese verkiezingen en volgend jaar in Duitsland, Frankrijk en Nederland nationale. Dat zijn mooie afrekenmomenten. Gelukkig is er via de samenwerking met onze zusterpartijen een alternatief: Modern Links. Daar geen gekonkel met grote bedrijven, maar de buurt als basis. Met ons krijgt de burger zoveel mogelijk te zeggen over zijn of haar eigen leefomgeving. U weet wat U te doen staat.