Stop de “dikke ik” in Europa - Hoofdinhoud
De Nederlandse minister-president heeft gewaarschuwd voor de ‘dikke ik’. Er zijn tal van voorbeelden van egoïsme dat doorschiet en overgaat in hufterigheid, variërend van de middelvinger van een boze automobilist tot bonussen voor falende bankiers. Die ‘dikke ik’ zien we ook in Europa: Hekken tegen vluchtelingen, onbelaste winsten naar belastingparadijzen en schrijnende arbeidsvoorwaarden dankzij schijn-BVs.
Nederland heeft als EU voorzitter de onderwerpen niet altijd voor het uitkiezen. In het komende halfjaar zijn er niet-te-vermijden onderwerpen waarbij een voorzitter niet anders dan pragmatisch kan zijn om partijen, met name lidstaten, op één lijn te brengen. Het is tijd om woorden om te zetten in daden.
Maar pragmatisme alleen zal niet volstaan. Het vergt een strijd tegen de dikke ik en vóór een werkend Europa. Een Europa waarin burgers kunnen rekenen op onafhankelijke rechters en vrije media, niet alleen binnen onze grenzen maar ook in Oekraïne en Turkije. Een Europa waarin geloof of afkomst iemand niet bij voorbaat verdacht maakt. Een Europa waarin eigenheid en soevereiniteit van landen niet verwordt tot het vermogen om problemen over de schutting bij de buren te gooien.
Nederland is van oudsher een land dat zoekt naar samenwerking ondanks verschillen in de samenleving. Met die houding heeft het Nederlands voorzitterschap de kans een verschil te maken in de grote vraagstukken: blijven we bij elkaar? Bieden we de vluchtelingencrisis het hoofd? Die kans moet gegrepen worden.
De PvdA delegatie ziet graag een Nederlandse voorzitter die begrijpt dat Turkije de vluchtelingenstroom niet tot nul kan terugdringen, zo lang het Syrisch conflict zich voortsleept. En die begrijpt dat aan vluchtelingen perspectief geboden moet worden door uitzicht op werk en onderwijs te verzorgen. Een voorzitter die zich inzet voor het aanpakken van schijnconstructies en discriminatie op de arbeidsmarkt, die vooroploopt bij het tegengaan van belastingontwijking en die helpt om het akkoord van Parijs geloofwaardig uit te werken. Die de mens dus boven de markt plaatst en kiest voor een werkend Europa. Keuzes tégen de ‘dikke ik’.