Palestijnen voeren “geschiedenisoorlog” tegen Israël - Hoofdinhoud

De Palestijnse Autoriteit voert al jaren een ‘stille oorlog’ tegen de Joodse Staat Israël. Welke vorm heeft deze strijd? Een “geschiedenisoorlog” stelt dr. Nesia Shemer van de Bar-Ilan Universiteit. Dit artikel bestrijkt een aantal strijdtonelen van deze Palestijnse historische krijg contra Israël.

Een hoofdbestanddeel van de politiek van de Palestijnse Autoriteit is de herschrijving van de geschiedenis van het Land Israël. De Joodse historie wordt gewist en vervangen door een geconstrueerde oude moslim-Palestijnse versie. Zij zou voorafgaan aan de Joden

De stichting van de staat Israël “hier” berustte naar zionistische overtuiging op de Bijbel, aldus dr. Shemer. Illustratief is de repliek van Israëls eerste minister-president David Ben-Gurion op een suggestieve Britse vraag eind jaren dertig. Waarop baseerde hij als geboren en getogen Pools burger rechten juist op “dit land”? “De Bijbel is ons mandaat”, antwoordde Ben-Gurion. “Ons historisch recht dateert van de geboorte van het Joodse volk.”

Tegen deze geschiedvisie cultiveren de Palestijnen al lange tijd de “Kanaänitische mythe”. In Palestijnse televisieprogramma’s transformeren de bijbelse Kanaänieten in Arabieren die sinds 7000 voor Christus in het land hebben geleefd. Zegt de Bijbel zelf niet dat de Kanaänieten in dit land woonden alvorens de Israëlieten en Abraham in zicht kwamen, heet het dan.

Abraham/Mozes/Jezus: moslims

En passant figureert Abraham in deze Palestijnse ‘documentaires’ als een moslim die de Al-Aqsa moskee bouwde. En Moses wordt voorgesteld als een moslim die de islamieten uit Egypte leidde. Jezus is in deze Palestijnse geschiedvervalsing geen Jood, maar een Palestijn.

Het hoeft niet te verbazen dat de stad Jeruzalem en haar hart, de Tempelberg, een centraal ‘slagveld’ is voor de Palestijnse geschiedenisoorlog. Daar liggen immers de antiquiteiten opgeslagen die de Joodse band met het land onweerlegbaar aantonen. Deze bewijzen van Joodse oorsprong in Israël mogen derhalve voor de Palestijnen eenvoudigweg niet bestaan. Daarom ook worden ze systematisch vernietigd, informeert dr. Shemer.

De lector in Midden-Oosten studies beklemtoont dat de Palestijnse respons op bestaande oude Joodse kunstvoorwerpen steevast is dat zij op vervalsing berusten.

In officiële documenten van de Palestijnse Autoriteit wordt de Tempelberg opgevoerd als een exclusief moslimterritoir, inclusief de Westerse Muur (de Klaagmuur). Want volgens de islamitische overlevering bond de profeet Mohammed daar zijn gevleugelde paard Buraq vast tijdens zijn nachtelijke (droom)reis van Mekka naar Jeruzalem.

“Absurde link”

Maar laten we nog even teruggaan naar de “Kanaänitische mythe” in de Palestijnse geschiedvisie. Die wordt echt niet alleen in televisieprogramma’s gepropageerd. Ruim een jaar geleden nog beleerde de prominente Palestijnse politicus en vredesonderhandelaar (!) Saeb Erekat de toenmalige Israëlische minister van Justitie Tzipi Livni dat zijn Kanaänitische voorouders reeds 3000 jaar in Jericho woonden voordat Jozua en diens zonen van Israël arriveerden.

Saeb Erekat is zeker niet de eerste Palestijn die zichzelf opnieuw uitvond door een rechtstreekse lijn te fabriceren tussen de Kanaänieten uit Bijbelse dagen naar de Palestijnen van vandaag. Vele Palestijnen gingen hem voor. Sommigen beschouwden zichzelf als de afstammelingen van de Jebusieten, weer anderen hervonden zich als de nakomelingen van de Filistijnen.

Met al deze Palestijnse geschiedfantasieën rekent de Jeruzalem-expert Nadav Shragai gedecideerd af. Een korte, nauwkeurige kennisneming van de beschikbare historische bronnen volstaat om het Palestijnse geschiedenisverhaal geheel naar het rijk van de fabelen te verwijzen.

Ook een geleerde insider als prof. Rafi Israeli (Hebreeuwse Universiteit/Jeruzalem) diskwalificeert de historische link tussen Kanaänieten en Palestijnen als ronduit “absurd”. “De oorsprong van de Arabieren die naar dit land kwamen, ligt in het Arabisch schiereiland”, doceert Israeli. “Nu staan zij op hun hoofd. In plaats van te zeggen dat zij Arabieren zijn die naar Kanaän emigreerden en het in een moslimland veranderden, geven zij zich nu uit voor inheemse Kanaänieten.”

Onderwijs in leugens

Kijk maar naar hun familienamen, onderstreept prof. Israeli. “Zelfs die geven klip en klaar aan dat zij hier immigranten zijn. Neem de plaats Umm al-Fahm. Daar heb je vier grote stammen die uit Egypte afkomstig zijn. En in de Oude Stad van Jeruzalem bevindt zich de Marokkaanse wijk, waar zich moslimmigranten uit Noord-Afrika in het land Israël vestigden. Verder vonden in het Ottomaanse rijk van tijd tot tijd volksverhuizingen plaats om meer overheidscontrole te kunnen uitoefenen. Zo werden de Circassiërs hier naar toe gebracht, moslims uit de Kaukasus.”

De hoogleraar van de Hebreeuwse Universiteit benadrukt dat een historische ontmaskering van de Palestijnse uitvinding van de “Kanaänitische mythe” geboden blijft. “Als we dat niet doen, zal die als een feit worden aanvaard. Wanneer je maar duizend keer een leugen herhaalt, gaat die uiteindelijk voor waarheid door. Kortom, we moeten niet zwijgen over het geschiedkundige gegeven dat de Palestijnen hier echt hun wortels niet hebben.”

Hier heeft prof. Israeli beslist een belangrijk punt. Want het “onderwijs in leugens” -een treffende kenschets van Nadav Shragai- gaat onverminderd door. In Palestijnse schoolboeken lezen leringen passages als “De Kanaänitische Arabieren waren de eersten die in Palestina woonden.” In de bijbehorende handleiding wordt het politieke doel onomwonden beschreven: “De leerling moet de koppeling leggen tussen het land Palestina en het Kanaänitische volk dat daar leefde.”

Magneetwerking Zionisme

Saillant detail in deze politiek-historische controverse is nog de historische conclusie die dr. Shaul Bartal (Palestina-expert van de Bar-Ilan Universiteit) op grond van meerdere detailstudies trekt: “De Palestijnen zijn niet ‘de boeren die generaties lang in Palestina hebben gewoond’, maar integendeel immigranten die slechts recent arriveerden. Pas in de latere fasen van de 19^e eeuw bloeide het land op dankzij een nieuwe presentie -zionisme- en de verbazingwekkende gevolgen daarvan.”

Juist dit wonder van de herleving van het “verlaten en desolaat ogende” Beloofde Land door terugkerende Joden oefende een magnetische werking uit op immigratiegolven uit de Arabische wereld tijdens het Britse Mandaat (1918-1948)!

Vandaar de slotsom van Joan Peters in haar beroemde werk “From Time Immemorial” dat het land “dat bedoeld was als tehuis voor de Joden, van hen werd afgenomen met de komst van Arabische immigranten”. Met andere woorden het tegendeel van een situatie, aldus Peters, waarin “een Arabische natie die ‘sinds onheuglijke tijden’ in het land verbleef terzijde werd geschoven en verdreven. Compleet het tegenovergestelde deed zich toentertijd voor.”

“Desinfectielocaties”

Nemen we nu met expert dr. Nesia Shemer een grote historische sprong naar de contemporaine geschiedenis. Daar legt zij de vinger bij een specifiek eigentijdse manier van Palestijnse geschiedvervalsing. De leerboeken van de Palestijnse Autoriteit zwijgen immers opvallend genoeg over de Holocaust in de stof over de Tweede Wereldoorlog.

Shemer noteert dat de term “Holocaust” door de Palestijnen in feite gereserveerd wordt voor het leed dat Israël hun eigen volk heeft aangedaan. “Zogenoemde Palestijnse historici hebben in televisieuitzendingen beweerd dat Auschwitz en Dachau simpelweg “desinfectielocaties” waren. Bovendien collaboreerden volgens dezelfde zegslieden de vroege Zionistische leiders met de nazi’s om zo van gehandicapte en invalide Joden af te komen.”

Die laatste schokkende beschuldiging wordt nog aangevuld met de Palestijnse laster dat niet de Joden in Europa in crematoria werden verbrand, maar veeleer Palestijnse kinderen in Israël. Vooraanstaande geestelijke leiders binnen de Palestijnse Autoriteit tekenen voor deze grif geloofde giftigheden. Zij zijn alweer terug te vinden in de schoolboeken.

Palestijnse televisiekanalen werken mee aan deze demoniseringscampagne. En niet ‘slechts’ de zenders onder controle van Hamas, maar evengoed de officiële kanalen van de Palestijnse Autoriteit.

Kwalijke kruiswoordpuzzel

In een persoonlijk contact met dr. Shemer over de documentatie van de “Palestijnse geschiedenisoorlog” verwees zij mij onder andere naar het welbekende Israëlische onderzoeksinstituut Palestinian Media Watch met zijn onvermoeibare directeur Itamar Marcus.

Aan de voorbeelden van dr. Shemer over de Palestijnse falsificatie van de Holocaust wil ik nog één geval toevoegen van de website van Palestinian Media Watch. Daar luistert in de rubriek voor kruiswoordpuzzels van het officiële dagblad van de Palestijnse Autoriteit de naam van Israëls gedenkplaats voor de Holocaust “Yad Vashem” naar de stuitende omschrijving “Centrum voor de Holocaust en leugens”.

Conclusies

Voor wetenschapper dr. Nesia Shemer is het doel van de Palestijnse herschrijving van zowel de Joodse als de eigen geschiedenis evident: zij dient Israëls bestaansrecht te ontkennen en zo het fundament te leggen voor de weigering van een officiële erkenning van de Joodse Staat. De voorzitter van de Palestijnse Autoriteit, Machmud Abbas alias Abu Mazen, handelt navenant. Hij wordt desalniettemin met alle egards ontvangen in het Koninkrijk der Nederlanden.

Shemer constateert dat de Palestijnse “geschiedenisoorlog” goeddeels wordt genegeerd door het Israëlische publiek. Zij wijt dat ondermeer aan “de mentale uitputting” in de Joodse samenleving. Als post-Zionistisch wenst zij slechts nog in vrede te leven.

In deze dagen van toegenomen terreuraanvallen is het echter wijs na te denken over de collectieve Palestijnse atmosfeer van waaruit individuele “lone-wolf attackers” handelen. In de kinder- en schoolbagage van de laatsten zit ook de “geschiedenisoorlog” tegen het Joodse volk, de naaste buren toch , analiseert en argumenteert dr. Shemer.

Zij geeft direct toe dat de bestrijding van leugens, evenzeer historische leugens, vaak vruchteloos oogt. Echter, zij zit allesbehalve bij de pakken neer, bij de loden last van de Palestijnse geschiedvervalsing. “Wat wij kunnen doen, is de versterking van het historische en Zionistische bewustzijn onder onze eigen kinderen op onze scholen. Zo weten zij en wij tenminste waarvoor wij strijden.”

Op helder historisch bewustzijn in het Israëlisch-Palestijns conflict komt het evenzeer aan in Nederland en Europa. Niets minder dan het (geschiedkundige) bestaansrecht van de Joodse Staat Israël is in het geding. Een aansporing voor mij en u als lezer grondig kennis te nemen van de Palestijnse “geschiedenisoorlog” én niet minder de soliditeit van het Israëlisch ‘afweergeschut’.

Drs. Bas Belder, vice-voorzitter Israëldelegatie Europees Parlement

Deze bijdrage is gepubliceerd in het winternummer 2015 van Profetisch Perspectief