Een ander lastig gesprek - Hoofdinhoud

Na de aanslagen in Parijs, begin dit jaar, stond het thema radicalisering hoog op de politieke agenda. Er was brede verontwaardiging over de aanslagen maar er was ook begrip, verheerlijking zelfs. Dat leidde tot felle maatschappelijke discussies, die ook doordrongen tot diep in het onderwijs.

Docenten kregen er een ingewikkelde taak bij: het verhitte maatschappelijke debat in hun klas in goede banen leiden. Vele hadden daar, begrijpelijk, moeite mee. Want ga er maar aan staan: aan de ene kant wil je de deur van je klaslokaal niet sluiten voor wat er buiten gebeurt maar je wilt ook niet dat de discussie ontspoort. Je wilt moreel leiderschap tonen door op te treden waar je dat nodig acht maar je wilt ook iemands religieuze of culturele achtergrond respecteren.

En wat te doen met een leerling die plotseling een baard laat staan, te pas en te onpas met koranteksten begint te strooien en filmpjes van onthoofdingen verspreidt? Heeft het dan nog zin om het gesprek aan te gaan of stap je naar de politie? Allemaal vragen waar docenten mee werden geconfronteerd, begin dit jaar.

En nog steeds mee worden geconfronteerd. Het maatschappelijke debat over de vluchtelingen loopt af en toe net zo hoog op als die over de aanslagen in Parijs. Er is veel boosheid en onbegrip; groepen staan lijnrecht tegenover elkaar; er is sprake van verbaal geweld, van intimidatie en zelfs van bedreigingen met fysiek geweld.

Toen ik beelden zag van de informatieavond in Steenbergen vorige week, zag ik een groep mannen allerlei vreselijks scanderen. Er stonden jongens tussen, die misschien nog wel op school zitten. Hun docenten hebben die beelden ongetwijfeld ook gezien en zullen zich hebben afgevraagd hoe ze hier mee om moeten gaan. Dat geldt natuurlijk niet alleen voor docenten in Steenbergen, Purmerend of Woerden. Docenten in heel het land vragen zich dat af.

Want je wilt de deur van je klaslokaal niet sluiten voor wat er buiten gebeurt maar je wilt ook niet dat de discussie ontspoort. Je wilt moreel leiderschap tonen door op te treden waar je dat nodig acht maar je wilt ook iemands achtergrond respecteren.

Het is ingewikkeld maar het moet wel gebeuren. Want als het gesprek hierover thuis niet wordt gevoerd, en het gebeurt ook niet op school, dan gebeurt het nergens.

PS: Ben je een docent die hiermee worstelt? Kijk dan eens op www.schoolenveiligheid.nl.