Corbyn heeft interessant proces in werking gezet - Hoofdinhoud

Begin deze week was Agnes Jongerius aanwezig op het Labour Congres. Ze nam deel aan het panel over referenda, leverde een bijdrage aan discussies en liet zich inspireren door de sprekers. “Ik vind het proces dat Corbyn in werking heeft gezet interessant. Daar kunnen we van leren.”

“Zijn pleidooi voor een sociaal Europa en hoe hij strijdt tegen de uitbuiting van werknemers, spreekt mij enorm aan. Ik herken me in zijn door waarden gedreven politiek.”

Tijdens het congres hield ze een dagboek bij.

Maandagmiddag 28 september

De zon schijnt volop in Brighton. Je kunt je bijna niet voorstellen dat het eind september is. De sfeer is goed. Terwijl ik me door een stevige registratieprocedure werk, houdt John McDonnell (de schaduw Minister van Financiën) een toespraak over het economisch beleid van Team Corbyn. Hij pleit voor een salaris waar je fatsoenlijk van kunt leven, het aanpakken van belastingontwijking en hij wil een einde maken aan de bezuinigingspolitiek. Tot slot kondigt hij een nieuw sociaal economisch beleid aan. Corbyn en co zullen hierin worden bijgestaan door Nobelprijswinnaar Jozef Stiglitz en econoom Thomas Piketty. Economische groei waar velen van profiteren, in plaats van enkelingen, moet daarbij leidend zijn.

Het eerste panel waar ik bij aansluit gaat over de inzet van Labour voor het aanstaande Britse EU-referendum. De Britse Premier Cameron heeft in juli van dit jaar aangekondigd dat hij vooral op sociale regelgeving uitzonderingen wil laten vastleggen. Hierbij gaat het bijvoorbeeld om de werktijdenrichtlijn die arbeidstijd, pauzes en vakantiedagen bij wet vastlegt. Labour zet zich hier niet alleen tegen af, maar zet in op een verbetering van afspraken onder de duidelijke titel: a new agenda for Social Europe.

Terwijl ik rondloop valt me op dat Labour een brede partij is die veel verschillende groepen aantrekt en combineert en daarmee ook veel belangenorganisaties aantrekt. Van humanisten tot voorstanders van christelijk onderwijs, van vrienden van Israël tot vrienden van Palestina, elke stroming is vertegenwoordigd. Wat mij nog meer opvalt is het aantal aanwezige jongeren die actief meedoen aan de uiteenlopende discussies.

Maandagavond 28 september

Tim de Wit, verslaggever NOS en correspondent Trouw vraagt mij wat de PvdA van Labour kan leren. Dat lijk mij vrij duidelijk: het inspireren en aantrekken van jongeren (en ouderen) door waarden gedreven politiek.

Daarna is het tijd voor de EU-receptie. Collega Europarlementariër Glennis Willmott opent samen met Paul Kenny (secretaris generaal) van de dienstenbond de bijeenkomst. Er is veel interesse in Europa blijkt uit de stampvolle zaal. Willmott en Kenny benadrukken het belang van Europa voor Groot-Brittannië en andersom. Gianni Pittella, voorzitter van de Europese Sociaaldemocraten, benadrukt dat er einde moet komen aan de uitbuiting van werknemers en dat de Britten zich hiervoor in Europa sterk moeten maken.

Na een trits van speeches betreedt Jeremy Corbyn het podium. De persoonlijkheid die inmiddels wijd en breed is uitgemeten in de media, doet me denken aan een aardrijkskundeleraar. Wel een met een vaste overtuiging en nogal wat pit. Hij laat geen onduidelijkheid bestaan over zijn standpunt over Europa: het land heeft volgens hem Europa nodig, omdat dit het enige continent is waar de rechten van burgers en werknemers goed zijn vastgelegd.

Na een euforische EU-receptie ga ik gelijk door naar een debat over een actueel Europees onderwerp waar ik in ons eigen land ook volop over spreek: TTIP het handelsverdrag met de VS waar op dit moment over onderhandeld wordt. TTIP is een ‘hot topic’. Er wordt me zelfs verteld dat er anti-TTIP zeep te koop is, onder de noemer: “dirty business-scrub this”. Helaas is de zeep inmiddels uitverkocht. De zorg om het behoud van publieke diensten, zoals de gezondheidszorg en de effecten op de werkgelegenheid is een rode draad in het debat. Ook wordt bevestigd dat zolang er geen duidelijkheid bestaat over de inhoud van het verdrag, het lastig is om conclusies te trekken.

You Bloody Blairite! Zo begint het verhitte debat over vrij verkeer en arbeidsmigratie. Er is een duidelijke scheiding tussen de voorstanders van vrij verkeer van werknemers, tegenover de tegenstanders die een einde willen maken aan “uitkeringstoerisme”. Het thema blijkt ook gevoelig te liggen in Labour zelf, aangezien er mensen zijn die de lijn van Cameron op dit vlak ondersteunen. Aan de temperatuur van de zaal kun je aflezen dat we spannende maanden voor de boeg hebben, in de aanloop naar het “to Brexit” or “not to Brexit” referendum.

Dinsdagochtend 29 september



International Breakfast: Lessons from EU referenda, is de titel van het panel waar mijn tweede dag hier in Brighton mee begint. De zaal zit ondanks het vroege tijdstip nagenoeg vol. Ik zit in het panel met een aantal interessante sprekers, waaronder Ierse collega Ruairi Quinn, die het referendum over het homohuwelijk in aartsconservatief Ierland heeft georganiseerd en niet onbelangrijk, heeft gewonnen. Hij benadrukte het belang van tijdig en positief campagne voeren. Vanuit de Nederlandse ervaring in 2005 over de Europese Grondwet kan ik dit advies alleen maar ondersteunen. Ook heb ik aangegeven dat het belangrijk is je verhaal toe te spitsen op de verschillende groepen binnen de samenleving.

Tijd voor koffie. Deze keer met radiojournalist Kees Boonman op het strand, met uitzicht op de East Pier. Kort hebben we het over de lessen voor de sociaaldemocratie. Als regelmatige bezoeker van Labour congressen, merkt Kees op dat er verandering in de lucht hangt in Brighton.

Dinsdagmiddag 29 september

Anderhalf uur voor aanvang van de speech van Corbyn zijn de rijen enorm. De trappen staan vol met wachtende partijleden die staan te trappelen om de zaal te betreden.

Jeremy, die voor de gelegenheid een stropdas heeft omgedaan, wordt onthaald als een popster. Na een korte introductie van een jonge beginnend medicijnen studente uit zijn kiesdistrict, betreedt hij het podium. Om te beginnen bedankt hij de 160.000 leden die zich hebben aangemeld sinds de start van de lijsttrekkersverkiezing. Ook herinnert hij zijn publiek, ook degenen die zich tegen zijn voorzitterschap hebben uitgesproken, aan het gigantische mandaat dat hij heeft gekregen met 59% van de Labour leden. Hij herhaalt stap voor stap de principes waar hij de afgelopen 30 jaar voor heeft gestreden en zichin de toekomst voor blijft inzetten: tegen de bezuinigingspolitiek, voor gelijke rechten, voor werknemersrechten, voor internationale gerechtigheid, tegen milieuvervuiling en boven alles voor mensenrechten.

Op sociaal terrein benadrukt Corbyn zijn streven naar een samenleving met gelijke kansen. De rechten van de velen, boven de rechten van enkele bevoorrechten. People before profit, dat is het motto. Een einde aan onzeker werk, schijnzelfstandigheid en het repareren van gaten in het sociale zekerheidsstelsel. Niemand zou arm hoeven zijn, in een rijk land zoals Groot-Brittannië. Geen slechte inzet, als je het mij vraagt. Integendeel, een ambitieuze man, deze Jeremy Corbyn. Het ideologische gehalte is hoog. Maar hij lijkt het wel te menen. Gezien de staat van dienst en steun vanuit zijn directe omgeving zal hij proberen er zo veel mogelijk van waar te maken. Maar ook hier geldt: “the proof is in the pudding”. Eerst zien, dan geloven. En de vraag is of hij met deze toespraak in staat is geweest om critici te overtuigen hem een kans te geven hem op zijn daden te beoordelen.