Weeklog: Brusselse politici als marionetten van de grote bedrijven - Hoofdinhoud

Op het moment dat ik dit schrijf, is nog niet duidelijk of de regeringsleiders een akkoord kunnen bereiken over Griekenland. Hoe dan ook, is het duidelijk dat allereerst de belangen van grote bedrijven en financiële instellingen veilig zullen worden gesteld. Pas dan kan er eventueel gesproken worden over maatregelen om gewone mensen te helpen. Dit past in een bekend patroon: de vriendjespolitiek, waar de regeringsleiders voor Griekenland een einde aan willen maken, is in Brussel de gewoonste zaak van de wereld. Nieuwe instrumenten van Transparency International en Politico.eu maken het nu voor iedereen mogelijk te zien hoe de hazen lopen. Vrolijk word je er niet van, maar het biedt wel veel aanknopingspunten om de marionetten van de multinationals, zoals Guy Verhofstadt, te ontmaskeren.

Transparency International heeft een nieuw instrument ontwikkeld, de ‘EU Integrity Watch’. Iedereen kan deze databank vrij raadplegen op: http://www.integritywatch.eu/ Een interactieve versie van deze databank is opgezet door de journalisten van politico.eu: http://www.politico.eu/interactive/commissioner-meetings-transparency-lobbying-eu-interactive/

Uit deze gegevens blijkt onder meer dat van de vijf grootste belangenorganisaties vier de grote bedrijven vertegenwoordigen: Business Europe (waar VNO-NCW bij is aangesloten), Google, General Electric Company en de European Chemical Industry Council. Alleen het Wereld Natuurfonds weet verder in de top 5 door te dringen. Ook kun je zien welke nevenfuncties Europarlementariërs hebben. Voor Guy Verhofstadt blijkt dat hij per jaar zo’n €230.000 bijklust als bestuurder van enkele multinationals.

Diegenen die het hardst schreeuwen tegen Tsipras en de Griekse regering, blijken stevige banden te hebben met de grote bedrijven. Eurocommissarissen zien de lobbyisten van die bedrijven met grote regelmaat, terwijl ze bijvoorbeeld de vakbonden en de consumentenorganisaties vaak links laten liggen. Van Tsipras of van Syriza in het algemeen kun je dit niet zeggen. De hele discussie over de Griekse crisis is in mijn ogen dan ook geen strijd tussen luie Grieken en zuinige Noord-Europeanen. Tsipras moet met zijn socialistische ideeën opboksen tegen een hele colonne van eurocraten en andere machtshebbers die aan de leiband lopen van de grote bedrijven. Iedere koerswijziging is voor hen gevaarlijk: al meer dan 25 jaar viert het neoliberalisme in Brussel hoogtij. Er mag absoluut geen voorbeeld komen van een niet-neoliberale regering die succes heeft. Het kan echter ook anders: als de overwinning van Syriza in Griekenland gevolgd wordt door overwinningen van zusterpartijen elders in Europa, dan zou het zomaar kunnen dat we in plaats van marionetten steeds meer democratische politici krijgen. Zelfs als het vandaag minder goed afloopt, is dat de koers waarop ik hoop, met, als het even kan, de vervanging van onze nationale topmarionetten Rutte en Dijsselbloem nog voor het eind van dit jaar.