Verordening 2015/960 - Wijziging van Verordening (EU) 2015/104 wat bepaalde vangstmogelijkheden betreft - Hoofdinhoud

NL

Publicatieblad van de Europese Unie

L 157/1

In juni 2014 heeft de Internationale Raad voor het onderzoek van de zee (International Council for the Exploration of the Sea — ICES) wetenschappelijk advies uitgebracht over het zeebaarsbestand in het noordoostelijke deel van de Atlantische Oceaan en bevestigd dat dit bestand sinds 2012 snel achteruitgaat. Bovendien heeft het Wetenschappelijk, Technisch en Economisch Comité voor de visserij (WTECV) de mate beoordeeld waarin geldende nationale maatregelen de zeebaars beschermen en deze, in het algemeen, ondoeltreffend bevonden. Zeebaars is een langzaam groeiende soort die laat geslachtsrijp wordt. De visserijsterfte bij het zeebaarsbestand in het noordoostelijke deel van de Atlantische Oceaan ligt momenteel vier keer hoger dan het niveau dat de maximale duurzame opbrengst zou opleveren (maximum sustainable yield — MSY).

Bij Uitvoeringsverordening (EU) 2015/111 (1) heeft de Commissie op basis van artikel 12 van Verordening (EU) nr. 1380/2013 van het Europees Parlement en de Raad (2) noodmaatregelen genomen met het oog op het reduceren van de visserijsterfte die wordt veroorzaakt door gericht op paaibestanden van zeebaars vissende pelagische vaartuigen. Die uitvoeringsverordening is op 30 april 2015 verstreken.

Verordening (EU) 2015/104 van de Raad (3) is gewijzigd bij Verordening (EU) 2015/523 van de Raad (4), met als doel de impact van recreatievisserijen op de visserijsterfte te reduceren.

Een verdere reductie van de vangsten is noodzakelijk, en daarom moeten de vangsten van gerichte commerciële visserijen worden beperkt aan de hand van maandelijkse vangstbeperkingen in de ICES-sectoren IVb en IVc, alsmede in VIId, VIIe, VIIf en VIIh. In de ICES-sectoren VIIa en VIIg moeten de maandelijkse vangstbeperkingen enkel in de Britse territoriale wateren worden toegepast. Deze vangstbeperking moet de vissers in staat stellen hun huidige visserijpraktijken zo aan te passen dat zij zeebaars vermijden, maar toch een zekere incidentele bijvangst mogen behouden.

Daarnaast moeten de door Ierland genomen instandhoudingsmaatregelen, namelijk verbodsmaatregelen inzake het vangen, aan boord houden, overladen, verplaatsen of aanlanden van zeebaars, worden behouden en worden uitgebreid tot alle vaartuigen van de Unie die actief zijn in de ICES-sectoren VIIb, VIIc, VIIj en VIIk. Deze maatregelen moeten tevens van toepassing zijn in de ICES-sectoren VIIa en VIIg, met uitzondering van de wateren binnen 12 zeemijl vanaf de basislijn die onder de soevereiniteit van het Verenigd Koninkrijk vallen, waar de regeling van de maandelijkse vangstbeperking van toepassing is.

De zeebaarsvangsten moeten maandelijks worden gemonitord aan de hand van door de lidstaten verzamelde gegevens.

In de partnerschapsovereenkomst inzake visserij tussen de Europese Gemeenschap, enerzijds, en de regering van Denemarken en de autonome regering van Groenland, anderzijds (5), en in het protocol tot vaststelling van de vangstmogelijkheden en de financiële tegenprestatie als bedoeld in die overeenkomst (6) is bepaald dat 7,7 % van de totaal toegestane vangst (total available catches — TAC) voor lodde in de Groenlandse wateren van de ICES-deelgebieden V en XIV aan de Unie wordt toegewezen.

Bij Verordening (EU) 2015/104 is voor 2015 voor het loddebestand in de betrokken Groenlandse wateren een Uniequotum van 0 ton...