Voorkom een dodenrit voor de Eurozone - Hoofdinhoud

Waar het woord Grexit een aantal maanden angstvallig gemeden is, durven nu zelfs de hoogste betrokkenen in de politieke en financiële wereld het in de mond te nemen. Maar dat betekent niet dat een Grexit wenselijk, of zelfs onvermijdelijk is. We moeten oppassen voor de logica van Drs. P: als er één passagier uit de trojka wordt geworpen, volgen er meer.

In zijn bekende nummer De Dodenrit reist een familie met de paardenslee door Siberië, achterna gezeten door hongerige wolven. Om de wolven af te leiden, werpt het gezinshoofd zijn kinderen één voor één uit de slee. Op het laatst verliest de vader zelf zijn evenwicht, valt uit de slee en wordt verslonden.

Een zelfde soort tragedie lijkt zich te gaan voltrekken als Griekenland nu opgegeven wordt. Dat komt omdat de euro is gebouwd op de belofte van een eenheidsmunt: onze munten zijn voor eens en altijd aan elkaar verklonken. Als markten zien dat die belofte verbroken kan worden, is een exit van een volgend land ineens geen grote stap meer.

Deze week zei Angela Merkel dat een oplossing in zicht is als Griekenland “de wil toont”. De werkelijkheid is dat er van beide kanten een inspanning nodig is.

De Griekse regering van Tsipras zou zelf met constructieve voorstellen kunnen en moeten komen, zoals bezuinigen op de opvallend hoge defensie-uitgaven, het verbeteren van belastinginning en het optrekken van de effectieve pensioenleeftijd naar … 65. Ook moeten Tsipras en de zijnen ophouden met zwarte pieten. Na pompeuze taal over het openzetten van grenzen voor asielzoekers en het opeisen van Duitse herstelbetalingen, is een voorstel van westerse onderhandelaars met veel bombarie verscheurd. Tsipras kan beter de kaart van constructieve voorstellen trekken.

Maar er moet ook een inspanning komen van de andere Eurolanden.

Dat begint ermee te erkennen, dat, waar ongebreideld geleend is, ook ongebreideld is uitgeleend. Banken en pensioenfondsen zijn inmiddels uit de brand geholpen, maar Nederland heeft zo’n 20 miljard op het spel staan. Wijzen naar Griekenland volstaat niet.

Verder moeten we onder ogen zien, dat forse bezuinigingen geen oplossing bieden en zullen bieden voor de economische en zeker niet voor de humanitaire situatie in Griekenland. Gerichte hervormingen en investeringen kunnen dat wel.

Het is hoog tijd voor wederzijdse toenadering. Griekenland nu voor de hongerige wolven van de financiële markten werpen is in niemands belang en wordt een dodenrit.

“Ik zing nu weer wat lustiger want Omsk komt in zicht

Ik maak een sprong van blijdschap en verlies mijn evenwicht”