Gematigd …. - Hoofdinhoud

Soms lees je ‘s ochtends van die berichten die je aan het denken zetten. De column van Shiela Sitalsing vanochtend in de Volkskrant deed dat. Terecht zet zij vraagtekens bij de wijze waarop we ons nu storten in een nieuwe missie in Irak. Vraagtekens die mij aan het denken zetten. De toenadering tot Iran gaf mij van de week al een naar gevoel. De wijze waarop het regime van Assad in Syrie opeens opgezocht wordt (achter de schermen natuurlijk, maar toch) voelt toch wat raar na alle verontwaardiging van nog niet zo heel lang geleden. En ja wie zijn eigenlijk onze “vrienden.” Is er dan echt zo’n groot verschil tussen westerlingen die onthoofd worden of eigen inwoners?

Maar meer nog dan misschien de twijfels die de missie oproept, deed Shiela Sitalsing nog iets anders met haar column. Namelijk de kracht van het woord aantonen. Woorden zijn niet zonder gevolgen. Woorden zijn een wapen, een middel om mensen tot actie over te gaan. Bedoeld of onbedoeld. Woorden waarmee groepen worden weggezet, waarmee mensen op een hoop worden gegooid en gelabeld en bespot, zijn dus niet zonder gevolgen. Dergelijke woorden, moeten dus altijd worden tegengesproken. Al was het alleen maar dat de woorden van verdraagzaamheid en erkenning van elkaars positie uiteindelijk ook van waarden zijn.

Voor diegene die ook aan het denken willen worden gezet, hieronder de column

Gematigd - de Volkskrant - Blendle - Sitalsing