Een stad leeft door aanwezigheid van alle generaties. - Hoofdinhoud

“Hij schetst een karikatuur van ouderen en discrimineert”, zegt Norbert Klein over het opinieartikel ‘De stad is er niet voor ouderen’ van Gerard Marlet in NRC Handelsblad.

De fractievoorzitter van 50PLUS in de Tweede Kamer merkt over het artikel in NRC van 27 november op, dat het model staat voor de onverdraagzaamheid die ouderen vaak ten deel valt. In het NRC van 7 december is onderstaande reactie gepubliceerd.

Het mooie van een stad is, dat deze voorziet in de behoefte van uiteenlopende mensen op vele gebieden. Het is een smeltkroes van mensen ongeacht leeftijd, sekse, afkomst, religie, seksuele geaardheid. Dáárom floreert de stad. Daarom vind je in een stad kinderspeelpaleizen, uitgaansgelegenheden, kerken, bibliotheken en theaters. Een diversiteit van voorzieningen voor jong en oud.Woningen en openbare voorzieningen worden natuurlijk aangepast. Voor gehandicapten, maar ook voor ouderen. Zij willen vaak graag langer thuis wonen, dus ook daar wordt op ingespeeld. Marlet schetst niet alleen een karikatuur van ouderen, maar discrimineert ook. Vervang in het artikel “ouderen” door Marokkanen en het hele land was over de auteur heen gevallen. En terecht.Ouderen zorgen voor een grotere sociale veiligheid, wat van doorslaggevend belang is voor de leefbaarheid in een stad. Zij verrichten daarnaast veel informele zorg. Jongeren kunnen meer betaald werken als grootouders op kleinkinderen passen. Hulpbehoevende ouderen verschaffen door hun behoefte aan zorg en ondersteuning werkgelegenheid. In de zorgsector bijvoorbeeld, of de bouw, bij het realiseren van woningaanpassingen.De auteur stelt al dat iedereen zelf bepaalt waar hij woont. Een maatschappelijke discussie over ouderen in een stad is dan niet alleen onzinnig, maar ook kortzichtig. Een stad is dynamisch door haar bewoners. Een stad verbindt generaties, zoals dat hoort in een pluriforme samenleving. Een stad dus met en van ouderen.