Het waarom - Hoofdinhoud
Regelmatig krijg ik via twitter of e-mail vragen van Defensiemedewerkers. Uiteraard probeer ik daar zoveel mogelijk op te reageren. Dit lukt echter niet altijd. Bijvoorbeeld omdat het verkeer met de Tweede Kamer dit niet (meteen) toelaat. De 'nota over de toekomst van de krijgsmacht' is zo'n onderwerp. Dat neemt niet weg dat ik de vragen wel op prijs stel. Het houdt me scherp. Zo heb ik onlangs een lange e-mail van iemand ontvangen die ik hier kapitein X zal noemen. Dit met het oog op de privacy van betrokkene.
In zijn mail, die hij ook naar Generaal Middendorp stuurde, zette kapitein X uiteen hoezeer hij onze blogs op de 'defensie intranet homepage' met interesse volgde. Vervolgens stelde hij onze standpunten weliswaar te waarderen maar niet te begrijpen waarom wij, in deze moeilijke tijden, de militair lijken te willen overtuigen van de noodzaak van zijn bestaan. De inhoud van onze betogen en blogs zou veel beter op de samenleving en de Kamerleden kunnen worden gericht. Het is immers niet de militair die twijfelt aan nut en noodzaak van zijn werk. Vertel ons daarom aub niet wat wij - militairen - allang weten, zo zei kapitein X. Ik ben het van harte met hem eens. En zeker als het instrument 'blog' wordt beschouwd als een puur interne aangelegenheid. Uiteraard hoeft de militair niet te worden overtuigd van de waarde van Defensie.
Zo'n blog heeft echter ook, en wellicht vooral, een externe functie. Niet voor niets worden de blogs ook gedeeld op bijvoorbeeld twitter en defensie.nl. De blog is 'een' instrument om te communiceren over de waarde van Defensie. Bereiken we daarmee alles en iedereen? Nee, zeker niet. Toespraken, debatten in de Tweede Kamer, interviews, gesprekken, (wervings)campagnes. Geen mogelijkheid wordt onbenut gelaten. Dat geldt voor de CDS. Dat geldt voor mij. En dat geldt voor vele anderen.
Het verhaal van Defensie doet er toe en dat moeten we uitdragen. Niet alleen vertellen over hoe hard er gewerkt wordt en hoe onzalig de financiële situatie is maar ook vertellen, en misschien wel juist vertellen, over het 'waarom'. Feit is dat er door vele Nederlanders hard gewerkt wordt. In de zorg. Op scholen. In de bouw. In de horeca. Door winkeliers. En ga zo maar door. Feit is ook dat de huidige situatie er bij velen pijnlijk hard inhakt. De economische omstandigheden trekken momenteel diepe sporen. Bij Defensie. En elders. En ja, Defensie heeft het zwaar. Twee decennia van reorganisaties, taakstellingen, hervormingen en groeiende baanonzekerheid hebben een enorme impact op onze medewerkers en de organisatie als geheel. Dat realiseer ook ik me terdege. Feit is voorts dat vele Nederlanders onze vrijheid en veiligheid als welhaast vanzelfsprekend zijn gaan ervaren. En daar zit vaak nou net de crux. Vrijheid en veiligheid. Het is geenszins vanzelfsprekend. Dreigingen en risico's, dichtbij en ver weg, zijn reëel. Dit vraagt om een alerte houding. Van Nederland én onze bondgenoten.
Waarom doen we wat we doen? Wat heeft de leraar of de bakker aan Defensie? Waarom is Nederland, met een zeer open economie, gebaat bij een goed functionerende krijgsmacht? Dat hoef ik onze militairen en burgermedewerkers van Defensie niet uit te leggen. Sterker nog, u bent als geen ander in staat het verhaal van Defensie met passie en overtuiging uit te dragen. Die verhalen moeten worden verteld. Door ons allemaal. En die blog? Die blog is slechts 'een' instrument.
Elke dag sta ik voor de keuze: sippen of knokken om defensie toekomstvast uit de crisis te laten komen. Het 'waarom' van Defensie goed voor het voetlicht brengen, is dan van groot belang. Zoals kapitein X terecht opmerkte "velen van ons hebben meerdere uitzendingen gedraaid, zich staande gehouden op het gevechtsveld en in nationaal - en internationaal verband zichzelf en zijn eenheid nuttig kunnen maken". En zo is het. Defensie is geen luxe maar een fundamentele investering in onze vrijheid, veiligheid en welvaart.
De waarde van Defensie. Zeg het voort!
Minister van Defensie
Jeanine Hennis-Plasschaert