Aan de slag - Hoofdinhoud
Dit akkoord helpt Nederland om zich uit de crisis te werken. Met een breed draagvlak. In de polder, en hopelijk ook in de politiek. Dit debat geeft daar wellicht meer inzicht in. Voor mijn fractie geldt dat we onze volle steun verlenen aan het sociaal akkoord en het kabinet aanmoedigen zich zo snel mogelijk met iedereen die dat aangaat, te zetten aan de uitwerking en implementatie. Voor al die werknemers die vrezen voor hun baan. Voor de werklozen die zoeken naar een baan. Voor arbeidsgehandicapten die een plek wensen in een gewoon bedrijf. Voor flexwerkers die wat meer zekerheid willen. Aan de slag.
Dat zei ik zojuist in mijn bijdrage (pdf) aan het debat over het sociaal akkoord. Lees verder voor de integrale inbreng.
Bijna zes maanden geleden begonnen PvdA en VVD aan de opdracht om Nederland sterker en socialer uit de crisis te laten komen.
Voor de arbeidsmarkt betekende het dat we kozen voor hervormingen langs vier lijnen. We spraken af de WW activerender te maken. We wilden een eerlijkere ontslagroute: een einde aan de huidige praktijk dat laagbetaalden er zonder geld en hoogbetaalden met forse vergoedingen uit gaan. We wilden meer zekerheid voor flexwerkers; zodat jongeren niet meer eindeloos baantje aan baantje moeten rijgen zonder perspectief op zekerheid. En we wilden meer dan 100.000 mensen met een arbeidshandicap de toekomst geven die ze verdienen: een baan, gewoon tussen collega’s.
We spraken af om met deze hervormingen niet alleen de arbeidsmarkt te versterken, maar ook flink te besparen op de overheidsuitgaven: met name door het aan het werk houden van zoveel mogelijk mensen.
En we spraken nog iets af: we zouden dit niet alleen doen, maar op zoek gaan naar breed draagvlak. Onder andere met sociale partners; daar werd een aparte passage aan gewijd in het regeerakkoord.
We zijn nu zes maanden later. En het is het kabinet en sociale partners gelukt. Er ligt een sociaal akkoord.
In de ergste economische crisis in 80 jaar, terwijl elders in Europa de arbeidsonrust toeneemt, straten vollopen met protesten, daar slagen Nederlandse werkgevers en werknemers erin om tot afspraken te komen. Afspraken die niet alleen rust creëren, maar ook afspraken die taboes doorbreken. Door bruggen te slaan en door elkaar de hand te reiken realiseren we doorbraken die vele jaren ondenkbaar waren.
En dat, mevrouw de voorzitter, is van groot belang.
Op de vier hoofrichtingen geeft het Sociaal Akkoord verder invulling en uitwerking aan de afspraken in het regeerakkoord. De publiek gefinancierde WW wordt 24 maanden, met de mogelijkheid tot aanvullende afspraken op cao-niveau. Werkgevers en werknemers worden meer betrokken bij inspanningen om mensen naar een nieuwe baan te begeleiden.
De ontslagroute wordt eerlijker: voor iedereen dezelfde formule. Iedereen een ‘transitiebudget’, zodat de eerste stap na ontslag, de eerste stap richting een nieuwe baan is.
Flexwerkers krijgen meer zekerheden. Aanpak van vage payroll constructies in de bouw en in de schoonmaak. Geen sluiproutes naar ontslag. In de zorg maken we een einde aan de nul-urencontracten.
125.000 mensen met een arbeidshandicap kunnen gewoon aan de slag tussen de collega’s, tegen minimumloon of meer, vanuit werkbedrijven. Als het zonder quotum kan, dan is dat mooi. Als het met quotum moet, dan doen we dat.
Het kabinet heeft dit akkoord weten te sluiten binnen de financiële afspraken van het regeerakkoord. Een aantal afspraken kost meer dan in het regeerakkoord was afgesproken, daar staan andere tegenover die structureel evenveel opleveren.
Wat nog wel openstaat, zijn de afspraken in de zorg. Daar wordt nog over gesproken. De PvdA hoopt van harte op een goed resultaat.
De PvdA fractie begrijpt en accepteert de afspraak die het kabinet met sociale partners heeft gemaakt om het pakket voor de begroting van 2014 nu van tafel te halen. De begrotingsdoelstelling blijft staan. Als blijkt dat de economie niet voldoende herstelt om dat doel te halen, dan herleeft het pakket geheel of gedeeltelijk.
Mevrouw de voorzitter,
Sociale partners en het kabinet hebben ook afspraken gemaakt over de verdeling van hun verantwoordelijkheden. Sociale partners krijgen nadrukkelijker een rol bij de inspanningen om mensen aan het werk te helpen. Wij zien daarvan de meerwaarde. Ik vraag het kabinet wel om de lessen uit verleden te leren en scherp te letten op de uiteindelijke verantwoordelijkheidsverdeling. De collectieve lastendruk is en blijft de verantwoordelijkheid van de overheid.
Mevrouw de voorzitter,
De voorgenomen sociale agenda die in het regeerakkoord stond, heeft nu vorm gekregen in dit sociaal akkoord. Daarmee is voor enkele plannen uit het regeerakkoord een andere invulling gekomen. Soms tot onze blijdschap: de verzachting van het tweede jaar WW, soms tot enige teleurstelling, de herkeuring van de bestaande groep jong gehandicapten. Soms een andere timing. Langzamer, bij WW en ontslag. Sneller, zoals de banen bij de participatiewet. Dit akkoord is niet op alle punten voor ons ideaal. En het werk is met dit akkoord ook niet af. Maar in de zoektocht naar breed draagvlak is de consequentie dat niet iedereen volledig zijn zin krijgt. Wat telt is dat Nederland met dit akkoord verder kan.
Dit akkoord helpt Nederland om zich uit de crisis te werken. Met een breed draagvlak. In de polder, en hopelijk ook in de politiek. Dit debat geeft daar wellicht meer inzicht in. Voor mijn fractie geldt dat we onze volle steun verlenen aan het akkoord en het kabinet aanmoedigen zich zo snel mogelijk met iedereen die dat aangaat, te zetten aan de uitwerking en implementatie. Voor al die werknemers die vrezen voor hun baan. Voor de werklozen die zoeken naar een baan. Voor arbeidsgehandicapten die een plek wensen in een gewoon bedrijf. Voor flexwerkers die wat meer zekerheid willen. Aan de slag.
Dank u wel.