Voettocht kan ons veel leren

Met dank overgenomen van J.L. (Hans) SpekmanĀ i, gepubliceerd op donderdag 7 februari 2013, 13:32.

Foto: Beeldredaktie / Paul van Bueren

Afgelopen zaterdag reisde ik af naar het Zeeuwse Kats, waar we Jan Schuurman Hess in zijn dorp mochten verwelkomen na zijn lange voettocht door Nederland. Het werd een mooie ontvangst in het dorpshuis, waar zo'n 150 mensen Jan een staande ovatie gaven voor zijn geweldige prestatie. Maar belangrijker, we kunnen ook nog veel leren van Jan en de verhalen die hij onderweg van toevallige voorbijgangers kreeg te horen.

Twee jaar liep Jan door Nederland, iedere donderdag en vrijdag, door weer en wind. Vaak nam hij iemand mee, zelf mocht ik ook eens een dagtocht meemaken. Hij deed bijna iedere provincie aan, alleen Flevoland bereikte hij niet. En waar hij ook ontvangen werd: hij bood altijd een luisterend oor, of hij nu overnachtte bij het Leger des Heils of bij een wildvreemde in een dorp.

De rode oud-journalist wilde hiermee van dichtbij zien hoe de sociaaldemocratie er in ons land voor staat. Wat hij zag liet hem niet onbewogen. Hij kwam zelf in actie. Hij bedacht bijvoorbeeld een plan voor kleine scholen: wanneer zij een federatie vormen hoeven ze niet te sluiten. Daarom ben ik blij dat ik hem zaterdag namens onze partij 5000 euro mocht schenken voor een fonds dat zijn naam gaat dragen: het Jan Schuurman Hess Fonds.

Is een fonds met zijn naam het enige dat straks herinnert aan zijn tweejarige project? Nee, hij gaat gelukkig nog een boek schrijven over zijn ervaringen. Daar neemt hij nog even de tijd voor, twee jaar luisteren ging hem niet in de koude kleren zitten. Hij ontmoette mensen die je normaal gesproken niet snel zult horen over hun zorgen en problemen, hij kwam problemen tegen die we zelf gelukkig nooit hebben te overwinnen. Ik kijk uit naar zijn aanbevelingen in het boek voor de toekomst van de sociaaldemocratie.

Zijn voettocht kan ons intussen al veel leren. Net als Jan zullen we zelf moeten blijven luisteren naar de mensen om ons heen, en waar nodig zelf actie ondernemen. Nou roep ik natuurlijk niet iedereen op meteen een wandeltocht van twee jaar te gaan plannen, maar als iedereen van ons eens wat vaker een luisterend oor kan zijn voor de mensen in eigen straat of wijk, kan dat al veel verschil betekenen.