Gelijke monniken, gelijke kappen in de sociale zekerheid

Met dank overgenomen van J.L. (Hans) SpekmanĀ i, gepubliceerd op donderdag 31 januari 2013, 16:31.

Foto Flickr / PvdA

Veel mensen maken zich zorgen over hun baan. Anderen zijn helaas hun baan al verloren en zijn hard op zoek. Hoe belangrijk werk is hoef je deze mensen niet te vertellen. Werk is meer dan inkomen, het biedt kansen op ontwikkeling, sociale contacten, gevoel van eigenwaarde en nog veel meer.

Toch zijn er mensen die prima zouden kunnen werken, maar het niet doen. Die ook niet meer zoeken. Gisteren sprak ik nog met iemand wiens buurman zich schuldig had gemaakt aan bijstandsfraude. Gelukkig is deze buurman gepakt. Zeker in een tijd waarin solidariteit al onder grote druk staat, moet misbruik hard worden aangepakt. Het is de bijl aan de wortel van de solidariteit.

Het is daarom dat wij als PvdA inzetten op participatie, op meedoen. Want wie kan werken, moet ook werken. Wie het echt niet kan, die wordt ontzien.

Daarom ben ik het er hartgrondig mee eens dat onze fractie heeft ingestemd met de nieuwe Remigratiewet. Een wet die regelt dat er strengere eisen worden gesteld aan mensen die met behoud van uitkering naar het land van herkomst terugkeren. De leeftijdsgrens waarbij je kunt remigreren zonder te hoeven solliciteren gaat omhoog en enkel eerste generatie nieuwe Nederlanders komen nog in aanmerking. Voor alle anderen geldt terecht de sollicitatieplicht. Want onderscheid in de sociale zekerheid mogen we nooit accepteren. Het holt de solidariteit uit.

Is dat voor veel nieuwe Nederlanders die onverhoopt zonder werk zitten een fijne boodschap? Nee, dat begrijp ik best. Want solliciteren is, zeker nu, niet altijd gemakkelijk. Maar het is dezelfde boodschap die we iedere andere Nederlander vertellen. Ook na de zoveelste afwijzing, vragen we van mensen - van jonge consultants en oude metselaars - om hun best te blijven doen aan het werk te komen. Dan kan het niet zo zijn dat jonge migranten terug kunnen gaan met behoud van uitkering. Ik snap daarom ook niet waarom de SP daar niet voor is en tegen het wetsvoorstel stemde.

Solidariteit is kwetsbaar. Wie haar koestert laat rechten en plichten hand in hand gaan, streeft naar gelijke monniken gelijke kappen. Daar staan wij als Partij van de Arbeid. En daar ben ik trots op.