De straat op - Hoofdinhoud

Foto Flickr / PvdA

Zaterdag 21 april: het Catshuisoverleg klapt. Ik zat in de auto wanneer ik het nieuws hoor. Mooi, denk ik, aan het werk voor een nieuwe start voor Nederland!

Onze partij was ook net begonnen aan een nieuwe start. Job Cohen was afgetreden, voor mij nog steeds een dieptepunt, maar we hadden een geweldige nieuwe voorman in Diederik Samsom. We besloten direct vol de campagne in te gaan. Ook nadat duidelijk werd dat de verkiezingen pas na de zomer zouden plaatsvinden, hielden we vast aan ons instinct: de straat op.

We hadden een lange weg te gaan. Maar zelfs vanuit 15 zetels in de peilingen wisten we met zijn allen dat we de verkiezingen zouden kunnen winnen. Ik zag het als een lang en kronkelig paadje naar de top. We kregen het niet cadeau en zo hoort het ook. Slechts met hard werken maakten we een kans.

En hard gewerkt hebben we. Maandenlang, met duizenden vrijwilligers, hebben we een campagne neergezet die zijn weerga niet kende: meer dan 1,2 miljoen gevoerde gesprekken, geweldige kandidaten en een lijsttrekker in topvorm brachten ons tot de 38 zetels als tweede partij van Nederland. Zo veel hard werk verzet door jullie en zo veel vertrouwen van de mensen krijgen was voor mij het hoogtepunt van het jaar.

De formatie verliep voorspoedig. Duidelijk was dat er slechts één reële optie was: een kabinet van PvdA en VVD. Lef, durf, elkaar wat gunnen en vooruitgang boeken, dat had Nederland nodig. Het kabinet is inmiddels aan de slag met een akkoord dat de rekening van de crisis eerlijk verdeelt en vooruitgang mogelijk maakt.

Mijn ambitie voor 2013 - en die gaan we waarmaken - is om op straat te blíjven. We houden onze ogen open voor de uitwerking van de kabinetsplannen. Om te zien of de plannen van de tekentafel van de theorie wel werken in de praktijk van de straat. De PvdA houdt de zaak scherp in de gaten en pikt signalen uit de samenleving als eerste op. Zo blijven we werken aan ons rode geluid en rode hart.