Politietrainingsmissie - Hoofdinhoud

Net terug uit Afghanistan. Eén ding is zeker: ik zou willen dat veel meer mensen met eigen ogen zouden kunnen zien hoe onze militairen hun werk doen en welke resultaten ze bereiken! Over de politietrainingsmissie wordt veel gesproken en geschreven. Maar pas als je in het Afghaanse stof staat, krijg je écht beeld en geluid bij dat verhaal.

Pas als je oog in oog staat met een zo goed als ongeletterde Afghaanse agent(e) die vastbesloten is om zijn of haar politiediploma te halen, besef je écht hoe hard deze mannen en vrouwen voor hun bestaansrecht moeten knokken. Pas als je oog in oog staat met een Afghaanse advocaat die met behulp van Nederland wordt opgeleid, besef je écht dat toegang tot het recht nog niet van vanzelfsprekend is. Pas als je ergens in een klein dorpje in Afghanistan oog in oog staat met een jonge luitenant van de Koninklijke Marechaussee, besef je écht hoe fantastisch het is dat onze militairen niet cynisch of onverschillig zijn, maar zeggen: ik ga ervoor. Ik ga helpen waar het nodig is. Zend me maar uit. Ik wil dat verschil maken.

Het is daarom dat ik meteen na de behandeling van de Defensiebegroting in de Tweede Kamer naar Afghanistan ben afgereisd. Van de Haagse politiek naar de militaire realiteit. Ik zag een missie die goed loopt. Een missie die bij andere landen zeer veel waardering oogst. Ik zag militairen die zich enthousiast en buitengewoon professioneel tot het uiterste inspannen om de belangen van ons land te dienen. Ik kreeg ook vragen. “Wat staat ons te wachten bij terugkomst?” En dat begrijp ik. Het jaar 2013 wordt niet makkelijk. Ontslagen zijn onvermijdelijk terwijl er tegelijkertijd grote prestaties moeten worden geleverd in binnen- en buitenland. Geen gemakkelijke combinatie.

De krijgsmacht verdient daarom een nieuw perspectief op de toekomst. Aan die visie zal ik het komende jaar werken. Mijn missie: een krijgsmacht die uiteindelijk sterker uit de crisis komt.

Jeanine Hennis-Plasschaert

Minister van Defensie