Buitenhof - Hoofdinhoud
Aldus geschiedt. Men heeft zondag een discussie over het pensioenakkoord. Daarna wil men graag met mij praten over het poldermodel: gaat het daar wel goed mee? Als oud-voorzitter van de SER en oud-minister van Sociale Zaken heb ik daar vast een mening over.
Ik verklaar mij in beginsel bereid daar op eerste Pinksterdag over te komen praten. Men wil mij later nog terugbellen. Dat gebeurt als ik naar huis rijd. Gaat het nog wel met het poldermodel? Er is wel een jaar over het pensioenakkoord onderhandeld! De FNV is nu verdeeld! De SP probeert de FNV in de tang te nemen!
Ik noem het pensioenakkoord een goed voorbeeld dat de polder nog vitaal is. Dat men een jaar lang over zo’n ingewikkeld onderwerp spreekt, lijkt me juist goed: moeilijke vraagstukken moeten tot in alle uithoeken worden verkend. Dan weet je pas wat wel en niet mogelijk is. Dat de FNV verdeeld is, is een probleem van de FNV. Het getuigt van moed dat de leiding toch een keuze heeft durven maken. Je kunt niet altijd blijven aarzelen, soms moet je kiezen. Polderen is niet zoetsappig bij elkaar zitten, maar keihard analyseren en onderhandelen. Als partijen hun verantwoordelijkheid niet durven nemen lijdt iedereen schade. En de SP? Het is lijkt mij onjuist dat een politieke partij zijn standpunten aan de vakbeweging wil opdringen. Maar daar doe je niks tegen. Wat nodig is, is dat de FNV zijn leden haarfijn uitlegt waarom men tot een bepaalde keus is gekomen.
Dit zult u zondag allemaal niet horen. Na een redactievergadering word ik terug gebeld. Het gaat niet door. Waarom niet? Letterlijk: “We vinden het verhaal te positief.”
Zondag toch even kijken. Ik hoop als VPRO- en VARA-lid natuurlijk dat ze iemand hebben gevonden die de mening van de redactie beter verwoordt.