Jakarta - Den Haag - Hoofdinhoud
Het zit erop. Na ruim een week werkbezoek aan Indonesië, hoop ik vanavond weer terug te reizen naar Nederland. De rest van de delegatie is zondagmiddag al teruggegaan. Als alles goed gaat, ben ik precies op tijd voor de fractievergadering van morgenochtend...
Afgelopen zaterdag hebben we nog een zogenoemde democratieschool bezocht in de plaats Tangerang. Deze democratiecursus wordt vanuit Nederland gesteund door de organisatie NIMD. Het was erg leuk om te horen hoe hier de democratische uitgangspunten op een enthousiaste manier worden bijgebracht aan een groot aantal voornamelijk jonge mensen. Zij vuurden ook heel wat vragen op ons af over de werking van de democratie in Nederland.
’s Middags kwamen we in een heel andere wereld terecht: een bezoek aan een vrouwengevangenis. Enkelen uit onze delegatie spraken met een 25-jarige Nederlandse vrouw die vijf jaar geleden gearresteerd is op verdenking van het bezit van XTC-pillen. Zij heeft hiervoor 10 jaar cel gekregen, waarvan de helft inmiddels voorbij is. Het gaat slecht met haar. Zij lijdt geestelijk en lichamelijk erg onder haar gevangenisstraf. Volgens deskundigen is zij gezien de beperkingen in haar verstandelijke vermogens bovendien niet op haar plaats in een gevangenis. ’t Was al met al een aangrijpend bezoek. Het beeld van een fragiele vrouw, die ons bij de uitgang van de gevangenis nazwaait, terwijl wij wegrijden, zal ons nog lang bijblijven.
Met de ambassadeur van Indonesië in Nederland dineerden we ’s avonds in Jakarta. Hij reageerde welwillend op ons verzoek om te bezien welke mogelijkheden er binnen het Indonesische rechtssysteem zijn om de straf voor de Nederlandse vrouw te bekorten dan wel in Nederland uit te zitten. Vanzelfsprekend kon hij echter geen enkele toezegging over het resulaat doen…
Zondagmorgen zijn Maarten Haverkamp (CDA), Joel Voordewind (CU) en ik naar een drukbezochte Engelstalige kerkdienst in Jakarta geweest. Het was een internationaal gezelschap. Mensen uit onder meer Australië, Schotland, Amerika en Nederland woonden de dienst bij. Maar ook veel mensen die in Indonesië zelf geboren en getogen zijn.
Na afloop was er nog uitgebreide en waardevolle informatie over diverse diaconale en sociale projecten. Zelf mocht ik namens de aanwezige kamerleden aan het slot van de dienst nog kort het woord voeren. Ik heb aangegeven dat we als parlementaire delegatie de afgelopen week een zeer boeiend werkbezoek hebben gehad, en ervan overtuigd zijn dat het goed is om de betrekkingen met Indonesië verder te versterken. Bezorgd zijn we wel over de grote armoede die hier nog altijd is, en over de toegenomen spanningen tussen moslims en christenen. De christenen missen hier vaak de bescherming van de overheid in het ongestoord verwezenlijken van de rechten die zij volgens de wet hebben, bijvoorbeeld om kerken te bouwen. Het was heel fijn om, ver van huis, dit werkbezoek ook weer in de kerk te kunnen eindigen. Wat een wonder, dat de boodschap van Gods genadige bemoeienis met zondige mensen niet aan landsgrenzen is gebonden!
Het was heel fijn om net als vorige week op zondag de zakelijke hotelsfeer te mogen verruilen voor de gastvrije huiselijke omgeving van de Nederlandse fam. Segers.