Stampei - Hoofdinhoud
Opnieuw een volle dag in Jakarta. We ontbijten deze vrijdag met een aantal journalisten. In de loop van de dag stellen we vast wat dit heeft opgeleverd: Er is vooral weer aandacht voor datgene wat we niet hebben gedaan: niet gevlogen naar de Molukken, omdat de Indonesische maatschappijen door een Europees vliegverbod zijn getroffen. Een betaalbaar alternatief bleek niet beschikbaar. We hebben ons als Kamer laten leiden door een advies van de inspectie van Verkeer en Waterstaat. Intussen blijkt dat minister Koenders wel met een zwarte-lijst-vliegtuig zou hebben gereisd. Dat muisje zal nog wel een staartje hebben. Breed leefde dan ook de behoefte om hierover aan de regering opheldering te vragen. Zelf heb ik tijdens de interne besprekingen ook steeds aangegeven dolgraag naar de Molukken te gaan. Achter de schermen heb ik dat steeds ook klip en klaar verwoord. Het spreekt mij echter niet aan om via de media dit hele gedoe uit te bazuinen. Jammer dat in de media (tot in het RD toe) het beeld is ontstaan dat partijen die hierover niet de trom hebben geroerd, minder zouden hechten aan de Molukkenreis. Het tegendeel is waar. Iemand als CDA-collega Maarten Haverkamp heeft zich achter de schermen blauw gewerkt om alternatieve vliegtuigen naar de Molukken te vinden. Dat lees ik nergens terug…. Kennelijk is de mate van publiekelijk stampei maken de norm? Jammer is dat.
Maar laat ik het gauw weer over de rest van de dag hebben. Over datgene wat we wel hebben gedaan. De mensenrechten waren de rode draad van deze dag: hoe staat het nu bijvoorbeeld met de vrijheid van godsdienst in Indonesië? Het was onderwerp van gesprek aan een rondetafel met allerlei organisaties. De positie van kerken kwam ook aan de orde in een gesprek met de Indonesische Raad van Kerken en daarna met de Muhammadiyah, een organisatie die uit is op de verspreiding van het moderne islamitische gedachtegoed. Het viel mij tegen dat onze gesprekspartner van de Muhammadiyah erg begripvol deed over de acties tegen christenen - als je een illegale kerk bouwt, moet je niet vreemd opkijken dat die uiteindelijk in de brand wordt gestoken, zo was ongeveer de teneur. Dat gaf weinig vertrouwen.
Sympathieker vond ik de Indonesische minister van buitenlandse zaken met wie wij in de loop van de middag een gesprek hadden, Hassan Wirajuda. Hij wordt breed beschouwd als een kundig en ervaren minister.
Het einde van het werkbezoek komt langzamerhand weer in zicht! Zaterdag is de laatste officiële dag. We hopen dan nog een zogenaamde democratieschool te bezoeken. Het is de bedoeling dat ons bezoek dan in de gevangenis eindigt. Slechts op bezoek, welteverstaan.