Zelfreflectie en verkeersveiligheid - Hoofdinhoud

Vanmorgen heb ik samen met een aantal Kamerleden een interessant gesprek gehad met de Vice-president van de Raad van State. Dit gesprek vond plaats in het kader van de ‘parlementaire zelfreflectie’. De Kamer is bezig de eigen werkwijze en functioneren onder de loep te nemen. Dat is een goede zaak. Daarbij wordt ook het oordeel van wijze mensen van buiten de Kamer ingewonnen, in dit geval dus de heer Tjeenk Willink. Hij heeft al eerder de vinger gelegd bij knelpunten, zoals de hoge omloopsnelheid van Kamerleden, waardoor het collectieve geheugen gaat ontbreken. Hij heeft er toen ook terecht de vinger bij gelegd dat dit probleem niet alleen bij de Kamer speelt, maar ook bij de journalistiek en de ambtenarij. Ook daar leidt de permanente wens tot vernieuwing en verjonging inderdaad gemakkelijk tot kwaliteitsverlies. Nog heel veel andere onderwerpen kwamen vanmorgen aan de orde. Ik ben benieuwd wat uiteindelijk het resultaat van de parlementaire reflectie zal zijn. Als je de literatuur erop naslaat, blijkt dat al jarenlang klachten worden geuit over bijvoorbeeld de knellende werking van regeerakkoorden, maar er in de praktijk maar heel moeilijk iets in veranderd. Het leven is vaak lastiger dan de leer…

In deze voorlaatste week voor het zomerreces staan er nog heel wat debatten op de agenda. Nog meer dan anders betekent dat voor een kleine kamerfractie: keuzes maken. Vanmiddag heb ik met overtuiging gekozen voor een debat over verkeersveiligheid. Hier is immers ook voluit de bijbelse waarde van de beschermwaardigheid van het leven in het geding. Nederland heeft de afgelopen jaren heel wat gedaan aan de verbetering van de verkeersveiligheid. Ook internationaal gezien doet ons land het goed: het aantal slachtoffers is aanzienlijk gedaald.

Maar vorig jaar zijn er nog altijd bijna 800 mensen in het Nederlandse verkeer om het leven gekomen. Daarnaast gaat het om vele duizenden gewonden. Dat blijven onthutsende cijfers, en ongelooflijke persoonlijke drama’s.

Daarom maak ik mij sterk voor een stevige inzet om met man en macht dit aantal verder omlaag te krijgen! Dat is allereerst een ethische plicht. Bovendien gaat verkeersonveiligheid ook gepaard met enorme kosten (gezondheidszorg, productieverlies, enzovoort). Het viel mij bij het voorbereiden van dit debat op dat de kosten van verkeersonveiligheid jaarlijks zo’n 8 tot 9 miljard Euro bedragen. Dat betekent dus heel wat meer dan de maatschappelijke kosten van bijvoorbeeld de filedruk, die hooguit op twee of drie miljard euro uitkomen. Kortom: reden te over om een stevige inzet te plegen om de verkeerveiligheid verder te verbeteren.