Van der Pekbuurt: Macht terugpakken of voor altijd verliezen - Hoofdinhoud
In de discussie over sloop in de Van der Pekbuurt trekt woningcorporatie Ymere zich niets aan van bewoners of politiek. Omdat het binnen wettelijke kaders is, denkt de corporatie voorbij te kunnen gaan aan de wensen van de overgrote meerderheid en de bulldozers de wijk in te kunnen sturen om een van onze mooiste buurten de vernieling in te helpen. Waar is onze democratie gebleven?
Sadet Karabulut, SP-Tweede Kamerlid, Remine Alberts, SP-gemeenteraadslid in Amsterdam, Frans Rein Jurrema, SP-deelraadslid in Amsterdam-Noord
Sinds april hoeven ontwikkelaars en corporaties, op grond van de wet WABO, enkel nog een melding te doen als zij woonblokken willen slopen. Deelraden en gemeenteraden hebben niks meer in te brengen. Ymere blijft dus binnen de wet, maar de wet deugt niet. Als je de procedures maar volgt blijk je alles te kunnen slopen in Amsterdam.
Natuurlijk heeft Ymere beloofd dat er op de plaats van de monumentale blokken in de Van der Pekbuurt exact dezelfde blokken worden teruggebouwd. Maar de door het bestuur van Ymere gepresenteerde plaatjes van reprobouw zijn 'artist impressions', die ons niet de hele waarheid vertellen. Die waarheid schetst wel het rapport van het gemeentelijk Bureau Monumenten en Archeologie (BMA): het wordt een plastic Madurodam. Daarbij gaat het ook zeker niet om slechts één proefblok. Dit is gewoon de volgende stap op weg naar verwezenlijking van het masterplan dat Ymere al een decennium met de Van der Pekbuurt heeft: sloop van 60 procent om er grotere en duurdere woningen voor terug te bouwen. Want daar kan Ymere, zoals een bedrijf met winstoogmerk betaamt, goed geld mee verdienen. Ymere beweert dat renovatie in plaats van sloop, de wens van zo'n beetje heel Amsterdam-Noord, 60 miljoen euro te veel kost. Volgens BMA is het veel en veel minder. Het is gegoochel met cijfers om een plan door te drukken.
Het is bijna twintig jaar geleden dat de regering besloot onze sociale huurwoningen weg te geven aan de corporaties. Overal in Nederland is gebleken dat besturen van corporaties gefaald hebben als beheerders van ons nationaal woningbezit. De praktijk is dat de top zichzelf dikke salarissen heeft gegeven en het ene na het andere megalomane project heeft gelanceerd. Het doel is uit het zicht geraakt waarvoor de corporaties ooit opgericht werden; zorgen voor goede woningen voor mensen die er geen kunnen kopen. Tegenwoordig worden die mensen beschouwd als lastige blokken aan het been. Als het je uitkomt, kun je ze hun eigen buurt uitjagen, je kunt ze tijdelijke huurcontracten zonder enige rechten in de maag splitsen, je kunt ze tien jaar lang zoet houden met eindeloze inspraakprocedures die "helaas geen resultaat hebben gehad". "Want, het spijt me, uw arbeiderswoning is technisch wel in goede staat maar staat helaas op te dure grond en we gaan dus slopen." Dat is wat er in de Van der Pek nu al vele jaren gaande is. Wanneer grijpen we in?
Dit artikel verscheen dinsdag 2 oktober in Het Parool