Terugkeerrichtlijn illegale immigranten - Hoofdinhoud
in Nieuws
De EU kampt al jarenlang met de aanwezigheid van miljoenen illegale immigranten op haar grondgebied. De druk om hiervoor een oplossing te vinden groeit. Terecht.
Duidelijk moet zijn dat veruit het leeuwendeel van de aanwezige illegalen de EU niet zijn binnengekomen op een gammel bootje met bestemming Malta, Cyprus, Griekenland, Italië of Spanje. Deze migratiestroom trekt weliswaar veel media-aandacht maar feit is dat de meesten (naar schatting 90%) vallen onder de noemer van de zgn. 'overstayers'. Dus zij die Europa op legale wijze, met visum, zijn binnengekomen maar na verloop niet zijn teruggegaan evenals afgewezen asielzoekers en andere illegale derdelanders die zonder enigerlei melding of aanvraag in een EU-lidstaat verblijven.
Het is evident dat illegaliteit veelal tot een mensonwaardig bestaan leidt. Voortdurende angst om opgepakt te worden, grote risico's om te worden uitgebuit door malafide werkgevers, nauwelijks de mogelijkheid om normale relaties op te bouwen en geen of een zeer beperkt recht op bijvoorbeeld gezondheidszorg.
Dat illegale immigranten toch in grote getalen blijven komen, is onmiskenbaar te wijten aan het gegeven dat de welvaartsverschillen in deze wereld nog lang niet zijn beslecht. Tegelijkertijd wordt diezelfde wereld wel steeds kleiner door de beschikbare informatie- en communicatietechnologie. Je hoeft niet veel moeite te doen om je te realiseren dat het elders simpelweg beter toeven is. Ook de valse beloften van mensensmokkelaars, waarvoor grof geld wordt betaald, zorgen ervoor dat mensen de sprong naar een beter leven wagen. Naast push-factoren als deze, zijn er ook de nodige pull-factoren die moeten worden aangepakt. Veel werkgevers in de EU deinzen er bijvoorbeeld nog altijd niet voor terug om illegale immigranten in dienst te nemen. Verder kan met zekerheid wordt gesteld dat alleen al de mogelijkheid tot een illegaal bestaan in de EU weer nieuwe illegale migranten aantrekt.
Het staat buiten kijf dat het gebrek aan Europese binnengrenzen schreeuwt om een geharmoniseerde benadering. Willen we tot een beheersbaar en betrouwbaar migratiebeleid komen, waarbij de échte vluchteling recht heeft op bescherming en waarbij we heldere mogelijkheden scheppen voor legale migratie, dan is de aanpak van alle push- en pull factoren die leiden tot illegale migratie een keiharde voorwaarde.
In dit kader, en als een eerste stap, lanceerde de Europese Commissie in september 2005 een voorstel voor gemeenschappelijke normen en procedures in de lidstaten voor de terugkeer van onderdanen van derde landen die illegaal op hun grondgebied verblijven. Na bijna 3 jaar van intensieve onderhandelingen hebben de Raadsvoorzitter en een meerderheid van de woordvoerders namens het Europees Parlement op 3 juni jl. dan eindelijk een finale akkoord bereikt. Over ieder woord is geknokt, zowel tussen de politieke fracties in het Europees Parlement als tussen Raad en Parlement. Het Europees Parlement stemt plenair op woensdag 18 juni a.s. Als het akkoord in stand blijft, zal het vervolgens definitief worden goedgekeurd door (een meerderheid van) de Europese ministers van Justitie.
De vraag is echter of het parlement in staat is om dit akkoord veilig te stellen. Zelden was dit huis zo verdeeld. En meer dan ooit beschikken de Europese liberalen over de doorslaggevende stem, de zgn. 'swing vote'. De parlementaire meerderheid voor het finale akkoord wordt vooralsnog gevormd door conservatieven en liberalen. De linkerflank heeft zichzelf inmiddels totaal ongeloofwaardig gemaakt. Geïnspireerd door de inbreng van met name Franse ngo's, zetten socialisten -onder aanvoering van een Franse woordvoerder- nu alles op alles om het akkoord in de plenaire zitting open te breken door allerhande wijzigingsvoorstellen ter stemming te brengen. De beoogde wijzigingsvoorstellen voorzien in een aanzienlijke hoeveelheid aanvullende beschermingsbepalingen voor de illegale immigrant. Charmant, maar het gaat voorbij aan de pijnlijke werkelijkheid en het zou een onwerkbare situatie creëren in de lidstaten. Alleen al Griekenland hield in de eerste maanden van 2008 112.000 illegale migranten staande.
Veel ngo's zijn inmiddels een campagne gestart om de beschermingsbepalingen voor de illegale migrant verder op te leuken. De recente plannen van Berlusconi worden als schrikbeeld aangedragen. Alsof hij Europa nodig heeft om de Italiaanse migratiewetten aan te scherpen?! Een richtlijn als deze stelt juist grenzen aan de excessieve daadkracht van types als Berlusconi.
Tegelijkertijd bieden socialisten en ngo's geen alternatief voor de problemen die veroorzaakt worden door illegale migratie. Het openstellen van de grenzen voor 'jan en alleman' is voor diezelfde socialisten immers ook geen optie. Vakbonden schreeuwen moord en brand bij het idee alleen al. De arrogantie van het morele recht lijkt hier vooralsnog volop een gegeven.