VVD: orgaandonatie is een eigen afweging

De Tweede Kamer debatteert met enige regelmaat over orgaandonatie en de vraag of het donorsysteem zou moeten worden veranderd. Voor de VVD is het van groot belang dat mensen een keuze hebben tussen opgeven dat je donor wilt zijn, dat je sommige organen wilt uitzonderen, dat je géén donor wilt zijn of dat je de keuze overlaat aan je nabestaanden.

In de Grondwet staat dat een ieder (...) recht heeft op onaantastbaarheid van het lichaam, dat niet op het moment van iemands overlijden eindigt, maar ook in beginsel daarna blijft voortbestaan. Als je over zou stappen naar het geen bezwaar-systeem waar veel over wordt gesproken, ben je donor tenzij je aangeeft dat je dit niet wilt zijn. als je die keuze dus, om wat voor reden dan ook, niet hebt gemaakt of doorgegeven, ben je dus automatisch donor, en dat willen wij niet. Nog los van het feit dat niet duidelijk is of dit systeem nu werkelijk zoveel meer donoren zou opleveren.

Natuurlijk vindt de VVD het wel van groot belang dat het aantal donoren toeneemt. Daarom moet de overheid mensen voortdurend informeren over orgaandonatie en oproepen om een keuze te maken. Bij veel gemeenten wordt bij aanvraag van een paspoort of rijbewijs gevraagd je te registreren in het orgaandonorregister. Hoe vaker de vraag gesteld wordt, des te grote de kans is dat mensen het ook doen. We hebben de minister gevraagd ook social media te gaan gebruiken (en hebben dat inmiddels zelf ook gedaan!), en mensen om een keuze te vragen als ze gebruik maken van hun DigiD.

Ook vindt de VVD dat er meer aandacht moet worden besteed aan de rol van nabestaanden bij de beslissing over donorschap. Artsen moeten worden opgeleid in hoe zij nabestaanden - aan wie de beslissing vaak wordt overgelaten - op dit moeilijke moment moeten benaderen, en kunnen begeleiden in het overgaan tot donorschap.

• 1. 

  Uit de journalistiek afkomstige VVD-politica die na een succesvolle periode als 'gewoon' Kamerlid een teleurstellend Tweede Kamervoorzitschap kende, dat zij voortijdig moest beëindigen. In de periode 2003-2010 was zij een energiek woordvoerster zorg, media en medische ethiek, die bijvoorbeeld bij de behandeling van de Wet maatschappelijke ondersteuning goede inbreng had. Werd in 2010 dan ook vicefractievoorzitter. Kreeg als Kamervoorzitter (sinds eind 2012) kritiek op een soms te krampachtige en formalistische wijze van leiden en trad af na een relletje rond vernietigde documenten. Had als voorzitter een groot aandeel in de viering van 200 jaar Staten-Generaal. Bleef na haar aftreden nog anderhalf jaar woordvoerder emancipatiebeleid.