IJzige ontmoeting in Brussel - Hoofdinhoud
Op de terugweg met de trein naar Enschede tik ik maar mijn eerste impressie: ijzig. Dat is de meest duidelijke typering voor de ontmoeting die ik vandaag had met Eurocommissaris Barnier.De dag (die vanochtend om 5.57 op Enschede cs begon) begon in Brussel met een aantal ontmoeting die Roos Vermeij (co rapporteur in de Tweede Kamer) en ik hadden met de plaatsvervangend permanente vertegenwoordiger Derk Oldenburg en de parlementair vergenwoordiger Caroline Keulemans. Zij lichtten ons helder in over de stand van zaken en de posities van de lidstaten en de commissaris.
Bij de lunch kregen we een toelichting van Sybille Reichert (pensioenfederatie) over hun standpunt. Daarna vertrokken we naar het parlement voor een ontmoeting met schaduwrapporteur Philippe de Backer
(Open VLD), die duidelijk voorstander is van meer marktwerking op pensioengebied.
Nuttige gesprekken allemaal ter voorbereiding op het gesprek met Barnier. Helaas moest Roos Vermeij afscheid nemen ivm het Leidse verkiezingsdebat.
Barnier is ontzettend druk met de bankenunie, waarover hij volgende weerk (12 September) voorstellen gaat presenteren. Dit is voor de Europese Commissie een centraal stuk in de oplossing van de Europese crisis.
Het was bijzonder dat hij in die drukte tijd had om ons als Nederlandse delegatie te ontvangen. Aanleiding was een brief van de Tweede Kamer aan Barnier waarin de voorzitter aankondigde dat de Tweede Kamer een gele of oranje kaart trekt als hij twee van zijn voorstellen op pensioengebied doorzet zoals voorgesteld in het witboek. Er is nog nooit een oranje kaart in Europa aan een plan van een Eurocommissaris uitgedeeld en naar mijn weten ook nog nooit eentje aangekondigd voor de verschijning van een richtlijn.Ik kreeg een uitleg over het belang van de interne markt en competitie, maar geen duidelijk antwoord op de vraag waarom pensioen een marktproduct zou zijn, waarover de Europese commissie zou moeten gaan. Volgens de Tweede Kamer is het een arbeidsvoorwaarde. en dat is primair een verantwoordelijkheid van de lidstaten.
In het gesprek kwam er (natuurlijk) geen toezegging om de plannen aan te passen en moest ik helaas constateren dat het voor ons heel wel mogelijk blijft dat wij een gele/oranje kaart procedure starten met andere lidstaten als hij het voorstel in zijn huidige set up wilt voortzetten. Immers het belang voor Nederland: €850 miljard pensioengelden (meer dan het hele ESM noodfonds van alle 17 Eurolanden samen) is groot.
Hij wenste mij succes bij de verkiezingen bij de uitgang. Toch denk ik dat hij het niet heel erg zal vinden als ik na 12 September niet zou terugkomen, want hij had het nog nooit meegemaakt dat een parlementariër alle andere parlementen al aangeschreven had met de bezwaren van de Tweede Kamer om gezamenlijk met andere parlementen bezwaar te maken. Dat was wel de aanleiding tot de uitnodiging om te komen praten. Overigens ben ik zeer benieuwd naar het formele antwoord op die brief, dat nog moet komen.
Toch blik ik wel met enige tevredenheid terug: hij heeft namelijk wel duidelijk gemaakt dat hij zijn plannen pas begin juni 2013 zal presenteren op zijn vroegst, bijna een jaar lager dan de oorspronkelijke deadline. Dat is alvast voorzichtig goed nieuws in het streven van de Kamer om niet akkoord te gaan met de huidige IORP en overdraagbaarheidsvoorstellen. Waakzaamheid blijft echter geboden.