Fluitend naar je werk - Hoofdinhoud
Nog niet zolang geleden las ik een interview met de directeur van een kledingbedrijf. Er werd hem gevraagd of het klopte dat wanneer vrouwen zwanger werden ze niet meer bij hem in de winkel mochten staan. Zijn antwoord was bevestigend, vrouwen met een dikke buik horen niet in een winkel, was zijn argumentatie. Ik probeerde mij voor te stellen hoe het voor deze vrouwen moest zijn om naar hun werk te gaan als ze zwanger waren. Ik kreeg er een beroerd gevoel van.
Wie ooit een sociale werkplaats heeft bezocht weet wat werk voor mensen doet. Zeker als je daar waardering voor krijgt. De omgang met je collega's, de waardering aan het einde van de maand door een loonstrookje. Werken doet iedereen goed, maar het werk moet wel goed zijn.
De 1 mei-viering van dit jaar staat voor mij in het teken van de kwaliteit van arbeid. Werken is één, maar met plezier werken is nog veel beter. Het is goed voor de economie en goed voor de mensen. Wanneer je met plezier werkt, kun je bergen verzetten. Wanneer je met de pest in je lijf naar je werk gaat komt er niets uit je handen. Een keiharde economische regel.
Onlangs vertelde een heftruckchauffeur mij het volgende schrijnende verhaal. Hij werkte al twintig jaar voor het zelfde bedrijf, maar onlangs had de directie van het bedrijf besloten dat alles om moest. Ook zijn baan. Het aantal uren werd helaas gehalveerd en -klein detail- zijn werktijden ook. Voortaan werd hij verwacht van 3 uur in de nacht tot 7 uur in de ochtend. Hoe kan je van iemand verwachten dat hij op deze manier nog met plezier en grote inzet zijn werk blijft doen?
Het is daarom nodig dat wij met volle inzet 1 mei blijven vieren. 1 mei is niet alleen een feestje voor de werkende mens, maar is er ook omdat wij als Partij van de Arbeid ons moeten blijven inzetten voor mensen die niet meer met plezier naar hun werk kunnen. We leven in een gehaaste tijd, waar steeds meer van mensen lijkt te worden verwacht. Maar juist nu moeten we in de gaten blijven houden dat mensen met plezier naar het werk moeten gaan.
Nederland is een welvarend land. Ooit waren wij koploper als het ging om goede arbeidsomstandigheden. Zo'n land moeten wij blijven. Dat kan niet als je zomaar de helft van je uren kwijtraakt. Dat kan niet als je alleen nog maar van 3 tot 7 in de nacht moet werken. En dat kan al helemaal niet als je niet meer op je werk durft te vertellen dat je een kindje krijgt.